Όχι, όπως φαίνεται και από το ότι ο Απόστολος Παύλος που είπε το « αδιαλείπτως προσεύχεσθε »( Α’ Θεσ. ε’, 17), για να μείνουμε μόνο σε αυτό, δεν καθόρισε κάποια λόγια προσευχής. Ο κάθε πιστός είναι ελεύθερος να προσεύχεται στο Θεό, ανάλογα με τις ανάγκες του και τις προτεραιότητές του, σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου, « αμήν αμήν λέγω υμίν ότι όσα αν αιτήσητε τον πατέρα εν τω ονόματί μου, δώσει υμίν. έως άρτι ουκ ητήσατε ουδέν εν τω ονόματί μου· αιτείτε και λήψεσθε, ίνα η χαρά υμών η πεπληρωμένη » ( Ιω. ιστ’, 23-24).
2.Επιτρέπεται κάποιος να επιβάλει στους άλλους συγκεκριμένα λόγια αδιάλειπτης προσευχής ως μοναδικά;
Ασφαλώς όχι. Άλλωστε ποιος και με ποια ιδιότητα θα τολμήσει να κάνει κάτι τέτοιο αφού, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, αυτό δεν το έκανε ούτε ο Απόστολος Παύλος ούτε ο Ίδιος ο Χριστός; Δεν έχουν όλοι οι πιστοί τα ίδια αιτήματα και τους ίδιους λόγους προκειμένου να στραφούν προς το Θεό. Ο Απόστολος Παύλος λέει σχετικά, « μηδέν μεριμνάτε, αλλ' εν παντί τη προσευχή και τη δεήσει μετά ευχαριστίας τα αιτήματα υμών γνωριζέσθω προς τον Θεόν »( Φιλ. δ’, 6). Αν όμως ένας έχει τη συνήθεια να λέει συνεχώς τα ίδια λόγια στην αδιάλειπτη προσευχή του, αυτό είναι προσωπική του επιλογή και δεν επιτρέπεται σε κανένα να τον κρίνει.
3. Όταν ένας πιστός ζητάει από το Θεό να τον ελεήσει, αυτό καλύπτει όλα τα αιτήματά του ή πρέπει να τα διευκρινίσει;
Όπως είναι γνωστό, ο Θεός γνωρίζει τι θέλει ο άνθρωπος προτού αυτός του το ζητήσει. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι, αν κάποιος έχει ένα συγκεκριμένο αίτημα, δε μπορεί να το αναφέρει στο Θεό. Όταν όμως ζητάει γενικά να τον ελεήσει, μπορεί ταυτόχρονα να αναφερθεί και σε συγκεκριμένα προβλήματα που ίσως να έχει. Αυτό το έκανε η Χαναναία η οποία είχε το πρόβλημα της κόρης της. Διευκρίνισε, δηλαδή τι ακριβώς ζητούσε με το, « Ελέησόν με », όπως φαίνεται στη συνέχεια, « εκραύγασεν αυτώ λέγουσα· Ελέησόν με, Κύριε, υιέ Δαυίδ, η θυγάτηρ μου κακώς δαιμονίζεται» (Ματ. ιε’, 22). Αλλά, επειδή όταν ένας πιστός ζητάει από το Θεό να τον ελεήσει, με αυτό δεν αναφέρεται σε συγκεκριμένο πρόβλημα που έχει, μπορεί, ο Θεός, αν βέβαια το πάρει κανείς ανθρώπινα, να τον ρωτήσει τι ακριβώς θέλει να του κάνει. Αυτό το βλέπουμε στην περίπτωση των δύο τυφλών οι οποίοι, όταν « μείζον έκραζον λέγοντες· ελέησον ημάς, Κύριε, υιός Δαυίδ», τότε «στας ο Ιησούς εφώνησεν αυτούς και είπε· Τι θέλετε ποιήσω υμίν; λέγουσιν αυτώ· Κύριε, ίνα ανοιχθώσιν ημών οι οφθαλμοί. σπλαγχνισθείς δε ο Ιησούς ήψατο των οφθαλμών αυτών, και ευθέως ανέβλεψαν αυτών οι οφθαλμοί, και ηκολούθησαν αυτώ »( Ματ. κ’,31- 34 ).
4. Ο Κύριος, όταν έβγαλε τα δαιμόνια από τον δαιμονισμένο των Γαδαρηνών, και αυτός τον παρακαλούσε να είναι μαζί Του, « απέλυσε δε αυτόν ο Ιησούς λέγων· υπόστρεφε εις τον οίκόν σου και διηγού όσα εποίησέ σοι ο Θεός ». ( Λουκ. η’, 38-39). Δεν του είπε, να διηγείσαι όσα σου έκανα εγώ, πράγμα που ήταν σωστό, αλλά να διηγείσαι όσα σου έκανε ο Θεός. Επίσης, όταν θεράπευσε τους δέκα λεπρούς, είπε για τους εννέα που δεν επέστρεψαν, « ουχί οι δέκα εκαθαρίσθησαν; οι δε εννέα πού; ουχ ευρέθησαν υποστρέψαντες δούναι δόξαν τω Θεώ ει μη ο αλλογενής ούτος;»(Λουκ. ιζ’, 17-18). Δεν είπε, για να δώσουν δόξα σε μένα, πράγμα που ήταν σωστό, γιατί ήταν Θεός, αλλά για να δώσουν δόξα στο Θεό. Αυτά τα λίγα λένε πολλά.
5. Πόσο χρόνο άραγε να έμειναν οι πρωτόπλαστοι στον παράδεισο;
Μάλλον πολύ λίγο για τους παρακάτω λόγους:
α) Δεν υπάρχει καμία μαρτυρία στην Αγία Γραφή που να ενισχύει την άποψη ότι έμειναν πολύ χρόνο στον παράδεισο.
β) Ο διάβολος, κινούμενος από κακία και πονηρία, έσπευσε αμέσως να εξαπατήσει την Εύα, γιατί δεν είχε κανένα λόγο να καθυστερήσει.
γ) Δεν αναφέρεται στη Γραφή, αν πρόλαβαν καν να φάνε από τα άλλα δένδρα του παραδείσου, σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, « ιδού δέδωκα υμίν πάντα χόρτον σπόριμον σπείρον σπέρμα, ο έστιν επάνω πάσης της γης, και παν ξύλον, ο έχει εν εαυτώ καρπόν σπέρματος σπορίμου, υμίν έσται εις βρώσιν »( Γεν. α’, 29).
δ) Δεν πρόλαβαν να συνέλθουν ως σύζυγοι σύμφωνα με την εντολή του Θεού, « αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην…..» ( Γεν. α’, 28).
ε) Αν είχαν μείνει πολύ χρόνο στον παράδεισο, θα είχαν αποκτήσει παιδιά, γιατί δεν υπήρχε κανένας λόγος να καθυστερούν.
του Ιωάννη Δήμου
από την ιστοσελίδα του: www.sostikalogia.com