Logo
Print this page

H ξεχασμένη Ευρώπη

Δεν θα μπορούσε να γλιτώσει η Ευρώπη από τη γενικότερη παρακμή ανθρώπων,εννοιών και αξιών που χαρακτηρίζει την εποχή μας.

Στον αιώνα της τεχνολογίας και της ασύλληπτης διασποράς εκατομμυρίων πληροφοριών κάθε ημέρα δεν υπάρχει καμμία διευρυμένη συμφωνία ανάμεσα στους λαούς της Ευρώπης γύρω από το ποια θα μπορούσε να είναι η Ευρώπη του μέλλοντος που θα ένωνε και θα οδηγούσε σε ένα καλλίτερο αύριο την πλειοψηφία των ανθρώπων.Κάθε συζήτηση για την Ευρώπη έχει συνδεθεί-δυστυχώς –με τα πολιτικά κόμματα (και πάλι)με αποτέλεσμα τον ευνουχισμό της ελεύθερης σκέψης για μία ελεύθερη Ευρώπη.

Ας ταξιδεύσουμε κάποιους αιώνες πίσω τότε που η  «Ευρώπη»του Καρλομάγνου αποτελούσε  την πρώτη προσπάθεια του πολιτισμένου κόσμου της καθ εαυτής Δύσης(προτύπωση της σημερινής  Ευρώπης)να οργανωθεί σε ένα ενιαίο κόσμο πέρα από το Βυζάντιο της Ανατολής το οποίο νομοτελειακά  έδειχνε ότι κάποτε θα χανόταν από τους βαρβάρους λαούς της Ανατολής τους οποίους αυτό το ίδιο εκπολίτισε.Την ημέρα λοιπόν των Χριστουγέννων του 800 μ.Χ και ενώ  ο Κάρολος προσευχόταν γονατιστός στο ναό του Αγίου Πέτρου της Ρώμης ο πάπας Λέων ο Γ΄ τοποθέτησε μία χρυσή κορώνα στο σκυμμένο κεφάλι του βασιλιά στέφοντάς τον Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.Ο Καρλομάγνος ποτέ δεν έκανε χρήση του τίτλου imperator romanorum (αυτοκράτωρ των ρωμαίων)αλλά του τίτλου imperator romanum guvernans imperium(ο  αυτοκράτωρ που κυβερνά τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία).Σεβόταν απόλυτα την πρωτοκαθεδρία της βυζαντινής αυτοκρατορίας της οποίας την παραδοχή επιζητούσε.Η αυτοκρατορία του πολιτιστικά στηρίχθηκε στην Καρολίγγεια αναγέννηση.Οι χριστιανικές  ουμανιστικές αξίες,η προσωπική τελειώση  του ανθρώπου(ο ίδιος έμαθε λατινικά και ελληνικά)η πρόοδος των εθνών και των λαών,η ανάπτυξη των γραμμάτων και των τεχνών  είναι τα χαρακτηριστικά δείγματα της απαρχής της χαραυγής του ευρωπαϊκού πολιτισμού.Εμείς το μόνο βέβαια που θα πρέπει να κάνουμε είναι να συγκρίνουμε αυτή την πρώτη Ευρώπη με τη σημερινή η οποία όχι μόνο δεν παράγει πολιτισμό αλλά διαλύει τις ουμανιστικές αρχές  του αλληλοσεβασμού και της αλληλεγγύης ,των αρετών και αξιών που επί αιώνες δόμησαν την προσπάθεια του ανθρώπου να δημιουργήσει έναν κόσμο καλλίτερο.

Η Ευρώπη της Αναγέννησης συνδύασε την αγάπη για το κλασσικό, για το Λόγο και το Ωραίο,μέσα από τη χριστιανική αρετή του προσώπου,δημιουργώντας μία Ευρώπη που αγαπούσε το κάλλος την ομορφιά,την εσωτερική ανάπτυξη,την καλλιέπεια και την πρόοδο.Αυτή η Ευρώπη των εθνών και των λαών στηριζόταν σε αιώνες φιλτραρισμένου μέσα από την παιδεία λόγου ο οποίος οδήγησε σε μία καταπληκτική ουμανιστική συγγραφική και καλλιτεχνική παραγωγή που προχώρησε τον πολιτισμό και τον άνθρωπο.Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς:Ο Ιταλός καλλιτέχνης Ραφαήλ ζωγράφισε ,ουσιαστικά αναπαρέστησε τη σχολή των Αθηνών.Το αξιακό βήμα για την Ευρώπη της αναγέννησης που ανοιγόταν ήταν τεράστιο και ο λόγος πολύ απλός.Μέσα από τη σχολή των Αθηνών ξεπηδούν και ζωντανές έρχονται μπροστά μας όλες εκείνες οι αξίες που θεμελιώνουν την πνευματική δημιουργία,την ψυχική ευημερία και την υλική ευδαιμονία.Ο ιδεαλιστικός κόσμος του Πλάτωνος,ο εμπειρικός κόσμος του Αριστοτέλους,ο ατάραχος κόσμος της θείας πρόνοιας  του μεγάλου Επικούρου.Ο Επίκουρος και μόνο θεμελιώνει την πλήρη απελευθέρωση του νέου ευρωπαίου ανθρώπου, ο οποίος λίγο πρίν τη χαραυγή της νέας οικουμένης των ανακαλύψεων και του παγκοσμίου πολιτισμού προσπαθεί εσωτερικά να σταθεί επάνω στις αξίες της εσωτερικές πειθαρχίας,γνώσης και αυτάρκειας.

Η Ευρώπη του διαφωτισμού στηρίχθηκε κατά γενική ομολογία στο λόγο και στην πνευματική πίστη του ανθρώπου ότι μπορεί  έλλογα να διαμορφώσει τον κόσμο γύρω του. Ο Βολταίρος εάν ζούσε σήμερα και έβλεπε τον ανερχόμενο ισλαμικό φονταμενταλισμό στην Ευρώπη του λόγου και του διαφωτισμού, αυτός που στον Ζαίντινγκ καυτηρίασε κάθε δεισιδαιμονία και προκατάληψη τουλάχιστον θα εξέφραζε τις ζωηρές διαφωνίες του. Ο ευρωπαίος διαφωτιστής, ο ευρωπαίος που με όπλο το λόγο προσπάθησε να μετατρέψει την Ευρώπη σε ένα λογικό σύνολο στηριζόμενο στην επιστήμη και στην ανθρώπινη έλλογη ικανότητα οραματίσθηκε μία ήπειρο όπου τα ευρωπαϊκά έθνη θα μπορούσαν να ενωθούν δημιουργικά, πολιτιστικά, με βάση το λόγο και την επιστήμη και την καλλιτέρευση της ανθρώπινης ζωής. Ο Ρουσσώ διακήρυξε την επιστροφή στη φύση. Όσο και αν η φύση δεν ορίζεται επακριβώς εννοείται η φύση του λόγου που διαποτίζει κάθε άνθρωπο ερχόμενο στον κόσμο. Ο Ντιντερό απεκήρυξε κάθε έννοια αυθεντίας και μέσα από το τεράστιο έργο την Εγκυκλοπαίδεια προσπάθησε να καταδείξει ότι ο άνθρωπος μέσα από την πνευματική ανάπτυξη, μέσα από τη γνώση αναπτύσσεται, οι έθνη-λαοί αναπτύσσονται και ωθούνται προς ένα κόσμο όχι χρήματος και λατρείας  του ευρώ, αλλά προς ένα κόσμο ιδεών, αξιών, όπου ο άνθρωπος με νόμισμα τις σκέψεις του και τις ανακαλύψεις του εξαγοράζει την πρόοδο και την πολιτισμική εξέλιξη. Η Ευρώπη ενώθηκε κάτω από το λόγο του διαφωτισμού. Ο απελευθερωτικός λόγος του Βολταίρου ένωσε όλους τους ευρωπαίους μπροστά στην πίστη λογικής ανασυγκρότησης της ηπείρου, της γηραιάς ηπείρου. Ο λόγος ως σύνολο ιδιοτήτων και δεξιοτήτων απελευθέρωσε τον ξεχωριστό άνθρωπο και μέσα από την τεράστια επιστημονική ανάπτυξη άρχισε να διαμορφώνεται το όνειρο ενός κόσμου όπου η λογική ανάπτυξη και η λογική διαχείριση της εξουσίας, η επιστημονική λογική και η τεχνολογική εξέλιξη θα οδηγούσε στην ευτυχία το σύνολο των ανθρώπων. Η Ευρώπη των Εθνών φάνταζε ικανή να περάσει στο επόμενο στάδιο, μετά την συγκρητιστική δυναμική του Ελληνικού πολιτισμού, του Χριστιανικού λόγου και του μετακαρτεσιανού εγώ. Αυτό το επόμενο στάδιο ήταν η Ευρώπη του λόγου, του πολιτισμού, του ανθρωπισμού. Της ανάπτυξης, της ευδαιμονίας της καθολικής ευτυχίας. Της πνευματικής καθολικότητας και της ολικής ενδελέχειας.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν απέχει από όλες αυτές τις εκτιμήσεις στον εισιτήριο λόγο του  όταν οδηγούσε  την Ελλάδα στην ευρωπαϊκή ένωση. Μία ευρωπαϊκή  ένωση που είχε προεξαγγελθεί το 1952 με τη συνθήκη των Παρισίων, την ευρωπαϊκή κοινότητα χάλυβα και άνθρακα. Ας διαβάσουμε ένα μικρό κομμάτι  της συνθήκης που προοιώνιζε μία Ευρώπη των εθνών, της αλληλεγγύης και της γενικής ευτυχίας. «Η από κοινού διαχείριση της παραγωγής άνθρακα και χάλυβα θα εξασφαλίσει άμεσα την εγκατάσταση κοινών βάσεων οικονομικής ανάπτυξης, πρώτου σταδίου της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας ….η αλληλεγγύη που θα δημιουργηθεί θα καταδείξει ότι κάθε μελλοντικός πόλεμος μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας είναι όχι μόνο αδιανόητος αλλά και αδύνατος». Ο Καραμανλής αυτή την Ελλάδα πρότεινε στους ευρωπαίους. Την Ελλάδα η οποία με όπλο τον μακραίωνο πολιτισμό της θα προσφέρει το Λόγο και την ηθική της εξέλιξης και της ευδαιμονίας. Της δικαιοσύνης και των αρετών. Που θα ενώσει όλα τα ευρωπαϊκά έθνη, τα οποία ούτως ή άλλως είχαν ανατραφεί μέσα στα νάματα του Ελληνικού Λόγου, μπροστά σε ένα κόσμο αξιών, ιδεών και προόδου. Συνδυασμού ύλης και πνεύματος, ιδεών και ανάπτυξης, καθολικής ευτυχίας κοινότητος πνεύματος και χαράς. Ο Καραμανλής δεν αναφέρει μία Ελλάδα όπου καθημερινά θα εισέρχονται παράνομοι μετανάστες, αλλά ομιλεί για μία Ελλάδα σύνορο πολιτισμού και προόδου, ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή. Με τελικό σκοπό η ευρωπαϊκή κοινότητα να δώσει την έννοια του Ελλόγου παγκοσμίου κράτους, διότι εάν  το πείραμα ενός καθολικού κράτους λόγου και αξιών επετύγχανε μέσα από την ευρωπαϊκή ένωση τότε θα μπορούσε παγκόσμια να δοκιμασθεί.

Σήμερα έκπληκτοι παρατηρούμε μία Ευρώπη όπου η ανεργία μαστίζει ειδικά τους νέους, η φτώχεια και τα κοινωνικά προβλήματα εξαφανίζουν κάθε έννοια προόδου. Ξαφνικά βλέπουμε ότι ο μωαμεθανισμός είναι η ευρωπαϊκή λύση(!)και η πρόοδος αναλίσκεται στην προβολή αγνώστου φύλου νικητού(ήτριας)σε μουσικό διαγωνισμό. Η σημερινή Ευρώπη της ύλης και των μαζών αποκομμένη από τις ρίζες των πολιτισμών που τη γέννησαν απέκοψε τον ευρωπαίο άνθρωπο από τις εθνικές του ρίζες, τον έκανε να ξεχάσει από ποιο πολιτισμό προέρχεται και άρα τι μπορεί να προσφέρει στο όνειρο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Μέσα από μία καταστρεπτική εφαρμογή του μαρξικού λόγου ο οποίος μεθά τα πλήθη αλλά τα παραπλανά όλα γύρω μας έγιναν οικονομικά μεγέθη. Όλα αυτά μεταφράζονται βέβαια σε ιδεολογική κρίση άρα πολιτική αδυναμία άρθρωσης και διατύπωσης γνώμης και απόφασης. Γι αυτό εξάλλου η γηραιά ήπειρος κατάντησε κομπάρσος ανάμεσα στην Αμερική την Κίνα  και τη Ρωσία. Δεν έχει τίποτε να προτείνει, η Γερμανία είναι δορυφόρος συγχρόνων τραπεζικών κολοσσών και έχει την πιο απάνθρωπη μονομερή υλική ανάπτυξη δημιουργώντας την πιο απάνθρωπη υλική και μαζοποιημένη Ευρώπη η οποία μόνο το χρήμα, την ύλη και την υποδούλωση στα κατώτερα πάθη μηχανεύεται.

Είναι αδήριτος ανάγκη οι ευρωπαϊκοί λαοί να θυμηθούν τις εθνικές τους ρίζες, να σπουδάσουν την ιστορία του τόπου τους. Μόνον με αυτόν τον τρόπο θα καταφέρουν να προσδιορισθούν ιστορικά. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουν να μορφωθούν, να προτείνουν λόγο και ιδέες που θα ζωοποιήσουν και πάλι το ευρωπαϊκό όνειρο. Η Ευρώπη της κουλτούρας και του πνεύματος θα μπορέσει να διατυπώσει απόψεις και γνώμες γύρω από μία παγκόσμια πνευματική ολοκλήρωση. Θα μπορέσει να  αντιμετωπίσει τον άνθρωπο ως πρόσωπο ,όχι ως  μάζα και ύλη. Η αναγέννηση του προσωπικού εξάλλου ανθρώπου, που κριτικά γνωρίζει τις ρίζες του και έχει λόγο για το αύριο του τόπου του είναι η βάση του νέου ευρωπαϊκού ονείρου, που στηρίζεται όχι στο ευρώ ως ύλη αλλά στον άνθρωπο. Διότι το καλλίτερο κομμάτι  της δημιουργίας παραμένει ο άνθρωπος.

 

Βασίλειος Μακρυπούλιας

Related items

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR