από το περιοδικό «Η Δράσις μας» Τεύχος 469, Μάϊος 2009

Μέσα στον καταιγισμό της βιβλιοπαραγωγής πού στοχεύει στην εμπορικότητα, κυρίαρχη θέση κατέχουν τα μοντέρνα αθεϊστικά βιβλία  Ελλήνων και ξένων συγγραφέων.

Σχετικό δημοσίευμα στον ημερήσιο τύπο παρουσιάζει συνέντευξη ενός νέου διάσημου Αμερικάνου άθεου, ο οποίος προσπαθεί να ερμηνεύσει το φαινόμενο των άθεων συγγραφέων στην Αμερική: «Νομίζω ότι η αυξανόμενη αλαζονεία της θρησκευτικής δεξιάς στις ΗΠΑ, η οποία φαινόταν να βαδίζει προς τη θεοκρατία, ξεσήκωσε αρκετούς από εμάς, οπότε βάλαμε στην άκρη την — κατά κανόνα — ευγενική σιωπή μας και αποφασίσαμε ότι έπρεπε να τραβήξουμε την προσοχή του κόσμου πάνω στο πόσο πολλοί μη πιστοί υπάρχουν. Και όλο αυτό φαίνεται να λειτουργεί πολύ καλά. Εμείς πού δεν έχουμε κάποια θρησκεία, είμαστε η ταχύτερα αναπτυσσόμενη κατηγορία, ταχύτερα και από τους Μορμόνους και τους Μουσουλμάνους, οι όποιοι είναι τα μόνα γκρουπ πού αυξάνονται στις μέρες μας — κυρίως λόγω αυξημένου ρυθμού γεννήσεων — και όχι προσηλυτισμού».

Η άποψη αυτή εκφράζει, νομίζουμε, το νεότερο χαρακτηριστικό πού προσέλαβε ή μοντέρνα αθεΐα, δηλαδή την έντονη προβολή των ιδεών της και της ποσοτικής της αύξησης. Η σύγχρονη αθεϊστική διανόηση, αξιοποιώντας τη δύναμη των μέσων ενημέρωσης και εισχωρώντας εν πολλοίς σε καίριες θέσεις του χώρου, εκμεταλλεύεται τη μέθοδο μαζοποίησης με την επιβολή της ποσοστιαίας υπεροχής και την πρόκληση της διαφήμισης.

Έτσι από την άλλη μεριά του Ατλαντικού η αποχριστιανισμένη Ευρώπη διαφημίζει την αθεΐα ως ψυχοθεραπευτική μέθοδο για την υπέρβαση του άγχους της μεταθανάτιας ζωής! Κι ενώ τρέχει η αθεϊστική διαφήμιση στους δρόμους της Αγγλίας, στη Γερμανία η Παπική Ακαδημία του Freiburg διοργάνωσε ημερίδα με θέμα: «Ασθένεια και Πνευματικότητα», όπου υποστηρίχτηκε από εκπροσώπους της ιατρικής και της θεολογίας ότι η πίστη και η θρησκευτικότητα ενεργούν θετικά στη σωματική υγεία του ανθρώπου ή για την αντιμετώπιση της ασθένειας.

Εκ του πιεστηρίου εισβάλλουν στην αγορά του βιβλίου ιδέες, απόψεις και επιχειρήματα αθεϊστικά, πού μορφοποιήθηκαν ως ιδεολογικά ρεύματα και συστήματα από την εποχή του Διαφωτισμού, όπως ο θετικισμός, ο διαλεκτικός ή ιστορικός υλισμός, ο πανσεξουαλισμός κ. ά. Στα συγγραφικά τους έργα οι σύγχρονοι άθεοι δεν παύουν να αντιπαλεύουν με τον Θεό και κυρίως με τη χριστιανική πίστη. Έτσι φαίνεται να επιβεβαιώνεται και να ισχύει γι΄ αυτούς η γνώμη του Κ. Joel: «Δεν υπήρξαν γνήσιοι φιλόσοφοι της αθεΐας, όπως δεν υπήρξαν γνήσιοι υλιστές και αρνητές της ψυχής. Όσοι κατά καιρούς θεωρήθηκαν ως άθεοι δεν υπήρξαν στην πραγματικότητα τέτοιοι. Αυτοί δεν υπήρξαν αρνητές του θείου, αλλά αρνητές ενός ισχύοντος Θεού ή ενός ορισμένου τρόπου γνώσεως του Θεού. Οι λίγοι όμως φιλόσοφοι, οι όποιοι πράγματι κατά τους νεότερους χρόνους χαρακτηρίστηκαν ως άθεοι, υπήρξαν ουσιαστικά αντιθεϊστές».

Τον αντιθεϊσμό έχει αποδεχθεί ως ένδυμα του από καιρό και ο προοδευτισμός. Στον τόπο μας μάλιστα η λεγόμενη προοδευτική διανόηση προπαγανδίζει την αθεΐα ως έξοδο από τη συντήρηση και το θρησκευτικό σκοταδισμό του μεσαίωνα!... Ο μακαριστός Φώτης Κόντογλου, κάμποσες δεκαετίες πίσω, ψυχογραφώντας την υποκρισία της αθεΐας γράφει:

«Αθεΐα! Τίτλος μεγάλος και καύχημα για τον σημερινόν άνθρωπο. Όποιος τον αποχτήσει (και για να τον αποχτήσει, φτάνει να χειροτονηθεί μοναχός του άπιστος), γίνεται παρευθύς στα μάτια των άλλων σοφός, κι ας είναι αμόρφωτος, σοβαρός, κι ας είναι γελοίος, επίσημος κι ας είναι αλογάριαστος, υπεράξιος κι ας είναι ανάξιος, επιστήμονας κι ας είναι κουφιοκέφαλος».

Και συνεχίζει ο ευσεβής μύστης της ελληνορθόδοξης Παράδοσης και τα λόγια του ακούγονται σαν τωρινά:

«Η απιστία υπήρχε πάντα. Μα σήμερα, με την αποτρόπαια ματαιοδοξία πού μας τρώγει, την επιδείχνουμε σαν να μας δίνει τη μεγαλύτερη αξία. Όποιος έχει πίστη στον Θεό και στην αλήθεια πού φανέρωσε, είναι καταφρονεμένος, σαν στενόμυαλος κι ανόητος, και τραβά πάνω του όλα τα περιγελάσματα».

Αυτός ο αντίθεος προοδευτισμός στις ημέρες μας και στον τόπο μας πήρε σκληρό αντιεκκλησιαστικό και αντιμοναχικό χαρακτήρα, γεγονός πού έχει διχάσει τον ήδη αποπροσανατολισμένο λαό.

Σ' αυτή την κρίσιμη στιγμή θα μπορούσαμε ν' ακούσουμε το δυνατό και διαχρονικό μήνυμα πού στέλνει σε μας τους Νεοέλληνες ο μεγάλος Παπαδιαμάντης: «Αγγλος ή Γερμανός ή Γάλλος δύναται να είναι κοσμοπολίτης ή αναρχικός ή άθεος ή ο,τιδήποτε. Έκαμε το πατριωτικόν χρέος του, έκτισε μεγάλην πατρίδα. Τώρα είναι ελεύθερος να επαγγέλλεται, χάριν πολυτελείας, την απιστίαν και την απαισιοδοξίαν. Αλλά Γραικύλος της σήμερον, όστις θέλει να κάμει δημοσία τον άθεον ή τον κοσμοπολίτην, ομοιάζει με νάνον ανορθούμενον επ' άκρων ονύχων και τανυόμενον να φθάσει εις ύψος και φανεί και αυτός γίγας. Το ελληνικόν έθνος, το δούλον, άλλ' ουδέν ήττον και το ελεύθερον, έχει και θα έχει δια παντός ανάγκην της θρησκείας του».