Όσο με ωφέλησαν οι αρρώστιες, δε με ωφέλησε η άσκηση που σαν μοναχός, έκανα τόσα χρόνια.

Γέρων Παΐσιος

.....................................................................................................................

«Θεέ μου μη με εγκαταλείπεις, κανένα καλό δεν έκανα  ενώπιόν Σου  αλλά δός μου για την ευσπλαχνία Σου να βάλω αρχή»  

Ευχή του Μεγάλου Αρσενίου 

......................................................................................................................

Ύστατη έκκληση του Όσιου Αθανασίου του Αθωνίτου προς τους μοναχούς

Άλλα και σεις τέκνα και αδελφοί και πατέρες, ακουστέ μου «της οικτρότατης φωνής». Δεχθήτε και αποδεχθήτε τον καθηγούμενο, γιατί εγώ τον εξέλεξα. Ασπασθήτε αυτόν σαν διάδοχο μου, ατενίζοντες προς αυτόν με δέος και τιμή και διαφυλάξετε τον κανόνα της υπακοής προς αυτόν, ως νόμιμον, όπως τον τηρήσατε σε μένα, μη καταφρονούντες την νέα του εκλογή και να μη ζητάτε τίποτε περισσότερο απ' αυτόν παρά ό,τι του δωρήθηκε από το Άγιον Πνεύμα. Αρκεί σ' αυτόν να τηρήσει σταθερά όσα έχει διδαχθεί από την ταπεινότητα μου. Και εάν με αγαπάτε, τέκνα μου και ενθυμείσθε την αγάπη μου, φυλάξετε τις εντολές μου «και την ειρήνην εν εαυτοίς έχετε». Διατηρήστε την «ευπείθειαν και ταπείνωσιν και την μέχρι θανάτου υπακοήν προς τον καθηγούμενον», χωρίς να αντιλέγετε ή να τον στενοχωρείτε σε κάτι. Το αγγελικό πολίτευμα τηρήσετε ακατηγόρητο. Μισήσαντες τον κόσμο μη επιστρέψετε «προς τα του κόσμου έργα». Έχοντες απαρνηθεί τα βιωτικά πράγματα μη προσδεθείτε σε σαρκικές σχέσεις. Έχοντες αρνηθεί «πάντα τα τερπνά και επίκηρα του παρόντος βίου», μη αποσκιρτήσετε από ολιγωρία από την ασκητική σας διαγωγή, «γενόμενοι επίχαρμα δαιμόνων». Εγκαρτερήσετε μέχρι τέλους τον δρόμο της υπακοής, «ίνα της δικαιοσύνης αμαράντινον στέφανον» αποκτήσετε. Οδηγούμενοι από την ταπεινοφροσύνη να γίνετε αρνητές του θελήματος σας συμμορφούμενοι μόνον προς όσα εγκρίνει ο καθηγούμενος. Και να γνωρίζετε πώς, «μακάριοι έστε εάν φυλάξητε αυτά μέχρι τέλους, ο γαρ χορός των Μαρτύρων» θα σας υποδεχθεί και θα απολαύσετε «στεφανηφορούντες εν τη βασιλεία των ουρανών των αιωνίων αγαθών εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών». Το λοιπόν, τέκνα, είθε να σωθείται και να ενθυμείσθε την ταπεινότητα μου.

........................................................................................................................

ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΩΣΗΦ

Εις τα άγια ανετράφης των Αγγέλων τη προνοία,

πού προώρισεν ο πλάστης για την θεοκοινωνία.

Έπεσε το πρώτο πλάσμα στην φθοράν και συνετρίβη,

μά η θεία παναγάπη ουδαμώς δεν απεκρύβη.

Εις το πλήρωμα του χρόνου η Παρθένος των αγίων,

ανεδείχθη η διόπτρα των αρρήτων μυστηρίων.

Ο παρθενικός της βίος κι η τέλεια αγωγή,

έπεισαν τον Κυβερνήτην προς ημάς να κατεβή.

Ο υπέραγνός της τρόπος, εκ των κόλπων του Πατρός,

είλκυσε τον Θείον ΛΟΓΟΝ με αξίαν της Μητρός.

Στής παρακοής το σφάλμα, όπου ο νόμος της φθοράς,

η Υπέραγνος Παρθένος έγινε διά της αγάπης η αιτία της χαράς.

Το απόρρητον εν πάσι των αρρήτων μυστηρίων,

έλυσεν η θεία ΚΟΡΗ με τον ΤΟΚΟΝ της κυρίως.

Σύμπαντος του κόσμου άρχει, και διέπει η Τριάδα,

αλλά στην Παρθένον ΚΟΡΗ εσαρκώθη η Μονάδα.

Το αχώριστον στην φύσιν της Τριάδος μένει πάντα,

καί τον Λόγον η Παρθένος απεγέννησεν εις άνδρα.

Ακατάληπτον θα μείνη το μυστήριον του Τόκου·

πώς Παρθένος και Μητέρα; ανερμήνευτου του τρόπου.

Της Τριάδος δευτερεία επροικίσθης Παναγία,

καί το πώς δεν ερμηνεύει πάσα η Θεολογία.

Μυριώνυμος η κλήσις και αρμόδιος ο τρόπος,

κι ό,τι κι αν σε προσφωνήσουν είναι χρέος, κι όχι κόπος.

Ως Παντάνασσα, σοί πρέπει ότι πάντων κυριεύεις·

παντός πόνου και ανάγκης εις την ίασιν πρωτεύεις.

Στών παρθένων ταίς χορείαις, και γυναίων και ανδρών,

μετατρέπεις τη στοργή σου πάντα κόπον εις φαιδρόν.

Έστησας του ήθους μόνη, την ανάπλασιν κυρίως,

κι ο παρθενικός σου βίος εφαρμόζεται οσίως.

Ικετεύω χάρισαί μου, ό,τι είχα και μου κλάπη,

καί αυτό δεν είναι άλλο, παρά μόνο η αγάπη.

Έν σου βλέμμα μόνον στρέψε, ικετεύω σε, Κυρία,

καί βεβαίως θα μου έλθη διά σου η σωτηρία.

......................................................................................................................

Ο Ύμνος της Αγάπης

από την Α' προς Κορινθίους Επιστολή (Κεφάλαιον ΙΓ')

1. Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χάλκος ήχων ή κύμβαλον αλαλάζον.

2. και εάν έχω προφητείαν και είδω τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν είμι.

3. και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.

4. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται,

5. ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν,

6. ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία

7. πάντα στέγει πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.

8. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. Είτε δε προφητείαι καταργηθησόνται,

είτε γλώσσαι παύσονται, είτε γνώσις καταργηθήσεται.

9. εκ μέρους δε γιγνώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν

10. όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται

11. ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην

ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου

12. βλέπομεν γαρ άρτι δι’ εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον

άρτι γιγνώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην.

13. νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα μείζων δε τούτων η αγάπη.

......................................................................................................................

ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ

Η προσευχή κατευθύνει την ιστορία.

Η προσευχή είναι η ατμόσφαιρα της ψυχής.

Η προσευχή είναι για την ψυχή ότι είναι η αναπνοή για το σώμα.

«Μνημονευτέον μάλλον του Θεού ή αναπνευστέον»

 Γρηγόριος ο Θεολόγος

......................................................................................................................

 «Είδον πάσας τας παγίδας του εχθρού ηπλωμένας επί της γής, και στενάξας είπον, Τις άρα παρέρχεται ταύτας; και ήκουσα φωνής λεγούσης μοι, η ταπεινοφροσύνη.» 

Μέγας Αντώνιος

.....................................................................................................................

Ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Αντιοχείας  κ. Ιγνάτιος, προς  τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια: «Εμείς εδώ στη Συρία δεν φοβόμαστε να δηλώσουμε ότι είμαστε χριστιανοί»!!!.

Ένα σχόλιο: Εμείς εδώ στην Ελλάδα να δείτε Μακαριώτατε, πόσο δεν φοβόμαστε και πόσο δεν ντρεπόμαστε να δηλώνουμε ότι είμαστε χριστιανοί ορθόδοξοι  και να πράττουμε ανάλογα με τα πιστεύω  μας(ιδιαίτερα μάλιστα οι  πολιτικοί εκπρόσωποι μας)!!!

.......................................................................................................................

Πριν από λίγα χρόνια, ένας φοιτητής φουσκω­μένος από ιδέες και ιδεολογήματα του συρμού, ρώτησε το χαρισματούχο αγιορείτη Μοναχό, μα­καριστό πια, π. Παΐσιο:

-Πάτερ Παΐσιε, βλέπω και ανθρώπους μακριά από τον Χριστό να ριψοκινδυνεύουν, να βάζουν τα στήθια τους άφοβα μπροστά στα τάνκς και να θυσιάζουν τη ζωή τους γι' αυτό πού πιστεύουν, και υποκλίνομαι· τους θαυμάζω.

Τότε ο αγιασμένος Γέροντας του απάντησε με σοβαρότητα και με πνευματική ευθυκρισία:

- Όλες αυτές οι θυσίες και επαναστάσεις, παιδί μου, είναι εύκολες, γιατί δεν χρειάζονται μετάνοια(!!!)

......................................................................................................................

Στα προβαλλόμενα πρότυπα των «σοφών» του κόσμου εκ μέρους των Διαφωτιστών, οι πατερικοί Κολλυβάδες αντιπροτάσσουν το σοφό της ρωμαίικης παράδοσης, τον Άγιο, το θεούμενο άνθρωπο και «κατά χάριν» θεάνθρωπο.

Από το άρθρο «Η πρόκληση του Διαφωτισμού και οι «Κολλυβάδες» πατέρες»του  Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δ. Μεταλληνού

......................................................................................................................

Οι Φιλοκαλικοί Πατέρες εγνώριζαν πολύ καλά τα «φώτα» του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και διέκριναν εύστοχα ότι αυτός ο διαφωτισμός απομάκρυνε τον άνθρωπο από την προσδοκία και την θέα του άκτιστου Φωτός, του οποίου είχαν προσωπική και βιωματική εμπειρία. Γι' αυτό όλη τους η προσπάθεια ήταν να διασώσουν τον τρόπο και την μέθοδο της ησυχαστικής Ορθοδόξου εκκλησιαστικής ζωής. Το επέτυχαν με πολλές θυσίες.

***

Οι «κολλυβάδες» πατέρες έδειξαν ότι με την πιστότητα τους στην Ορθόδοξο Παράδοσι δεν καλλιεργούσαν την μισαλλοδοξία και τον σκοταδισμό, όπως εκατηγορούντο, άλλα επιβεβαίωναν την διαχρονικότητα  του  ευαγγελικού μηνύματος.

του Αρχιμανδρίτου Γεωργίου Καψάνη

Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Όσιου Γρηγορίου Αγίου Όρους

Από το άρθρο του «Φιλοκαλικοί Πατέρες του 18ου αιώνος»

......................................................................................................................

«Γίνε ορφανοίς ως πατήρ… και έση ως υιός Υψίστου».( Σοφ. Σειράχ 4:10)

«Γίνε πατέρας στα ορφανά και θα είσαι παιδί του Ύψιστου Θεού»

Το να αγαπάς και να προστατεύεις τα ορφανά σαν πατέρας, λέει το Άγιο Πνεύμα μέσα από τους στίχους της Αγίας Γραφής, είναι ένας από τους ωραιότερους πνευματικούς στόχους που μας αξιώνει  να γινόμαστε γνήσια παιδιά  του Ύψιστου Θεού!

π. Ελπίδιος Βαγιανάκης

....................................................................................................................

Το φιλοκαλικό κίνημα του 18ου αι. παρουσιάζεται ως ισχυρό αντίβαρο στον ορθολογισμό των «νέων φιλοσόφων», επειδή δεν σέβεται μόνο τούς «τύπους», άλλα και αποσαφηνίζει θεωρητικά και ερμηνεύει τα Λειτουργικά και άλλα σύμβολα.

***

Οι αντικολλυβάδες δεν είχαν συναίσθησι ότι οι αλλαγές πρέπει να γίνονται πάντοτε ανάλογα με το περιεχόμενο της πίστεως και όχι ανάλογα με τις απαιτήσεις του κόσμου.

***

Στη στάσι αυτή των αντικολλυβάδων βρίσκεται εξάλλου ο παντοτινός πειραματισμός της Εκκλησίας. Με την επιθυμία να κερδίζουν το χρόνο χάνουν το εσωτερικό νόημα και το περιεχόμενο του. Τους χαρακτηρίζει στην ουσία μία φυγή και άρνησι της πραγματικής ευθύνης έναντι του παρελθόντος και του παρόντος, όπως και έναντι του μέλλοντος. Μετρούν με το χρόνο την αιωνιότητα αντί να μεταμορφώνουν το χρόνο και το μεταβλητό με το αιώνιο και το αμετάβλητο.

του Σεβ. Μητροπολίτου Μαυροβουνίου Αμφιλοχίου (Ράντοβιτς)

…....................................................................................................................

"Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία."

Ισοκράτης

.....................................................................................................................

Τα τελευταία λόγια ενός Αγίου

«Παιδιά μου πολύ σας παρακαλώ,

Ντυθείτε με την πανοπλία που δίνει ο θεός

για να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τα τεχνάσματα του διαβόλου.

Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο πονηρός είναι.

Δεν έχουμε να παλέψουμε με ανθρώπους, αλλά με αρχές και εξουσίες

δηλαδή με τα πονηρά πνεύματα.

Προσέξτε!

Τον διάβολο δεν τον συμφέρει να δεχθεί κανείς την ύπαρξη του

να σκέφτεται και να αισθάνεται ότι είναι κοντά στον άνθρωπο.

Ένας κρυφός και άγνωστος εχθρός είναι πιο επικίνδυνος από έναν ορατό εχθρό.

Ο πόσο μεγάλος και τρομερός είναι ο στρατός των δαιμόνων.

Πόσο αμέτρητο είναι το μαύρο τους πλήθος!

Αμετάβλητα, ακούραστα, μέρα και νύχτα, επιδιώκουν να σπρώξουν όλους εμάς

που πιστεύουμε στο όνομα του Χριστού, να μας παρασύρουν στο δρόμο της απιστίας  της κακίας και της ασέβειας.

Αυτοί οι αόρατοι εχθροί του Θεού, έχουν βάλει ως μοναδικό τους σκοπό μέρα και νύχτα  να επιδιώκουν την καταστροφή μας.

Όμως  μη φοβάστε, πάρτε δύναμη από το όνομα του Ιησού.»

Λόγοι του Aγίου Λουκά, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, ενός από τους σημαντικότερους σύγχρονους αγίους, του οποίου η Ορθόδοξη Εκκλησίας μας τιμά την μνήμη στις 11 Ιουνίου.

In English (translation)

The Saint's last words

«My children, very much do I entreat you,

Arm yourselves with the armor that God gives, That you may withstand the devil's tricks.

You can't imagine how evil he is.

We don't have to fight with people but with rulers and powers, in effect the evil spirits.

Take care!

It's no use to the devil for anyone to think and feel

that he is close to him.

A hidden and unknown enemy is more dangerous than a visible enemy.

O how large and terrible is the army of the demons.

How numberless is their black horde!

Unchanged, untiring, day and night, seeking to push all of us who believe

in the name of Christ, to lure us on the road of unbelief, of evil and of impiety.

These unseen enemies of God have made their sole purpose, day and night to seek our destruction.

But do not be afraid, take power from the name of Jesus.»

Saint Luke, ArchiBishop of Simferopol and Crimea, the Blessed Surgeon

....................................................................................................................

Τι ζητάει ο Θεός

Αυτό πού ζητάει ο Θεός είναι αληθινή πίστη προς Αυτόν και τον Μονογενή Του Υιό. Ως αντάλλαγμα για αυτήν, η χάρη του Αγίου Πνεύματος χορηγείται άφθονα εκ των άνω. 

Ο Κύριος ζητά μία καρδιά πού να πλημμυρίζει από αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον μας, αυτός είναι ο θρόνος επάνω στον όποιο αγαπά να κάθεται και στον όποιο εμφανίζεται με το πλήρωμα της ουράνιας δόξας Του. «Υιέ μου, δός μοι σήν καρδίαν», λέει «και πάντα ταύτα εγώ Αυτός προσθήσω σοι»(Παροιμ. 23:26, Ματθ. 6:33),  διότι στην ανθρώπινη καρδιά μπορεί να χωρέσει η Βασιλεία του Θεού. Ο Κύριος έδωσε εντολή στους μαθητές Του: Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν τον Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν, οίδε γαρ ο πατήρ υμών ο ουράνιος ότι χρήζετε τούτων απάντων.(Ματθ. 6:32,33)

Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ λόγοι προς τον Μοτοβίλωφ και δια αυτού προς όλον τον κόσμο.

Από το βιβλίο «Ο Άγιος  Σεραφείμ του Σαρώφ - Πνευματική Βιογραφία» του Αρχιμ. Π. Λάζαρου Μουρ, Εκδόσεις ΑΘΩΣ.

.....................................................................................................................

Ο σκοπός της χριστιανικής ζωής

Ο αληθινός σκοπός της χριστιανικής μας ζωής συνίσταται στην απόκτηση του Αγίου Πνεύματος του Θεού. 

Όσο για τις νηστείες και τις αγρυπνίες, την προσευχή και την ελεημοσύνη, και κάθε καλή πράξη πού γίνεται για την αγάπη του Θεού, αυτά είναι μόνον τα μέσα για την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος του Θεού. Άλλα πρόσεξε, παιδί μου, μόνον η καλή πράξη πού γίνεται για την αγάπη του Θεού φέρνει σε εμάς τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος. Όλα όσα δεν γίνονται για τον Χριστό, ακόμη και αν είναι καλά, δεν φέρνουν ούτε την αμοιβή στην μέλλουσα ζωή ούτε την χάρη του Θεού. Γι' αυτό ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός είπε: Ο μη συνάγων μετ' εμού σκορπίζει (Λουκ. 11:23). Όχι ότι η καλή πράξη μπορεί να ονομασθεί οτιδήποτε άλλο εκτός από κέρδος, αφού, ακόμη και αν δεν γίνεται στο όνομα του Χρίστου, είναι εν τούτοις καλή. Η Γραφή λέει: Εν παντί έθνει ο φοβούμενος αυτόν και εργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτός αυτώ εστί. (Πράξ. 10:35).

Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ λόγοι προς τον Μοτοβίλωφ και δια αυτού προς όλον τον κόσμο.

Από το βιβλίο «Ο Άγιος  Σεραφείμ του Σαρώφ - Πνευματική Βιογραφία» του Αρχιμ. π. Λάζαρου Μουρ, Εκδόσεις ΑΘΩΣ.

...................................................................................................................

To Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ για τον διαχριστιανικό διάλογο: «Όποιος πιστεύει στην αλήθεια δεν φοβάται να διαλεχθεί γι΄ αυτήν...»

Σχόλιο:

Σωστά. Η αλήθεια δεν φοβάται τον διάλογο.

Ελπίζουμε μόνον και ο διάλογος να μην φοβάται την αλήθεια.

....................................................................................................................

Ο  μακρόθυμος άνθρωπος είναι ένα αίνιγμα για το διάβολο.

Μια έκπληξης για το συνάνθρωπο του, ένα διαμάντι για το Θεό.

...................................................................................................................

Τί είναι Αρετή;

—Να δαπανάσαι για τους άλλους και να έχης την δύναμη να μη ζητάς αναγνώριση από τους ανθρώπους, αλλά να την περιμένης μόνο από τον Θεό. Αυτό είναι Αρετή.

—Να συκοφαντήσαι, να αδικήσαι, να παραμερίζεσαι αδίκως, να ταπεινώνεσαι από τους άλλους οικτρά και να διατηρής τη γαλήνη και να χαμογελάς διαρκώς και να μη αισθάνεσαι αντιπάθεια δια κανένα. Αυτό είναι Αρετή.

—Να μπορείς να συμμορφώνεσαι αδιαμαρτυρήτως με υποδείξεις, πού σου φαίνονται λανθασμένες, πού αντιτίθενται στον χαρακτήρα σου, πού δημιουργούν προς στιγμήν τρικυμία και να προχωράς με την σταθεράν απόφασιν να υπόταξης το ίδιον θέλημα. Αυτό είναι Αρετή.

—Να βλέπης άλλους να ευδοκιμούν, να προτιμώνται, να προηγούνται και να χαίρεται η ψυχή σου, διότι εκείνοι βραβεύονται. Αυτό είναι Αρετή.

***

Το πιο πάνω απόσπασμα από παλαιό σημείωμα της Μάρθας Φαραζουλή (ευλαβούς ψυχής, πού έζησε στο Αίγιο τις αρχές του αιώνα μας), το όποιο είχε ο π. Νικόλαος στα προσωπικά του αντικείμενα, εκφράζει την αρετή ή μάλλον μέρος της αρετής του π. Νικολάου Κογιώνη, ενός άγιου ιερέως, πού έζησε και έδρασε ανάμεσα μας αθόρυβα, ταπεινά, με απαράμιλλη προθυμία και αυταπάρνηση και ανεχώρησε όρθιος κατά την διάρκεια επιτελέσεως ιεραποστολικού καθήκοντος το απόγευμα της Παρασκευής 13 Οκτωβρίου 2006 σε ηλικία 78 ετών.

Από την εφημερίδα «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ», 29 Μαΐου 2009

..................................................................................................................

«Το μήνυμα της 29ης Μαΐου προβάλλει ξεκάθαρο και φωτεινό :  οι ελπίδες μας για μια μακάρια επίγεια ζωή και μια ασφαλή και σωτήρια πορεία από την Πόλη του μαρμαρωμένου βασιλιά προς την Επουράνια Πόλη , την αιώνια και ακατάλυτη , βασίζονται μονάχα στο Έλεος του Θεού . Κι αυτό μας προσφέρεται , δεν εξαγοράζεται από εμάς. Και προπαντός , δεν εξασφαλίζεται ούτε με υψηλούς δείκτες οικονομικής ανάπτυξης , ούτε με ισχυρούς στρατιωτικούς και πολιτικούς συσχηματισμούς.

29 Μαΐου 1453 : Η Πόλις εάλω.

29 Μαΐου 2009 :  Η Πόλις πολιορκείται.

Στώμεν καλώς.»

....................................................................................................................

«ΤΟ ΔΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ ΣΟΙ ΔΟΥΝΑΙ ΟΥΤ΄ ΕΜΟΝ ΕΣΤΙΝ ΟΥΤ΄ ΑΛΛΟΥ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝΤΩΝ ΕΝ ΑΥΤΗ. ΚΟΙΝΗ ΓΑΡ ΓΝΩΜΗ ΠΑΝΤΕΣ ΑΥΤΟΠΡΟΑΙΡΕΤΩΣ ΑΠΟΘΑΝΟΥΜΕΝ ΚΑΙ ΟΥ ΦΕΙΣΟΜΕΘΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΗΜΩΝ.»

«Το να σου παραδώσω την πόλη ούτε στις δικές μου προθέσεις είναι ούτε σε κανενός άλλου απ’ όσους κατοικούν σ’ αυτή, γιατί όλοι με κοινή απόφαση (που πήραμε) με τη δική μας αβίαστη θέληση θα πεθάνουμε και δε θα υπολογίσουμε τη ζωή μας.»

Κωνσταντίνος Παλαιολόγος