Ζωηφόρος

Η Περιτομή του Ιησού Χριστού

Η Περιτομή του Ιησού Χριστού 

Το Ευαγγέλιο και το Αποστολικό Ανάγνωσμα της ημέρας

η απόδοσή τους στην νεοελληνική

και επίκαιρο κήρυγμα.

Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο

Κεφ. 2, χωρία 20 έως 21 και χωρία 40 έως 52

20 Καὶ ὑπέστρεψαν οἱ ποιμένες δοξάζοντες καὶ αἰνοῦντες τὸν Θεὸν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἤκουσαν καὶ εἶδον καθὼς ἐλαλήθη πρὸς αὐτούς.

21 Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι ὀκτὼ τοῦ περιτεμεῖν τὸ παιδίον, καὶ ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιησοῦς, τὸ κληθὲν ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου πρὸ τοῦ συλληφθῆναι αὐτὸν ἐν τῇ κοιλίᾳ.

40 Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανε καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι πληρούμενον σοφίας, καὶ χάρις Θεοῦ ἦν ἐπ᾿ αὐτό.

41 Καὶ ἐπορεύοντο οἱ γονεῖς αὐτοῦ κατ᾿ ἔτος εἰς ῾Ιερουσαλὴμ τῇ ἑορτῇ τοῦ πάσχα. 42 καὶ ὅτε ἐγένετο ἐτῶν δώδεκα, ἀναβάντων αὐτῶν εἰς ῾Ιεροσόλυμα κατὰ τὸ ἔθος τῆς ἑορτῆς 43 καὶ τελειωσάντων τὰς ἡμέρας, ἐν τῷ ὑποστρέφειν αὐτοὺς ὑπέμεινεν ᾿Ιησοῦς ὁ παῖς ἐν ῾Ιερουσαλήμ, καὶ οὐκ ἔγνω ᾿Ιωσὴφ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ. 44 νομίσαντες δὲ αὐτὸν ἐν τῇ συνοδίᾳ εἶναι ἦλθον ἡμέρας ὁδὸν καὶ ἀνεζήτουν αὐτὸν ἐν τοῖς συγγενέσι καὶ ἐν τοῖς γνωστοῖς· 45 καὶ μὴ εὑρόντες αὐτὸν ὑπέστρεψαν εἰς ῾Ιερουσαλὴμ ζητοῦντες αὐτόν. 46 καὶ ἐγένετο μεθ᾿ ἡμέρας τρεῖς εὗρον αὐτὸν ἐν τῷ ἱερῷ καθεζόμενον ἐν μέσῳ τῶν διδασκάλων καὶ ἀκούοντα αὐτῶν καὶ ἐπερωτῶντα αὐτούς· 47 ἐξίσταντο δὲ πάντες οἱ ἀκούοντες αὐτοῦ ἐπὶ τῇ συνέσει καὶ ταῖς ἀποκρίσεσιν αὐτοῦ. 48 καὶ ἰδόντες αὐτὸν ἐξεπλάγησαν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἡ μήτηρ αὐτοῦ εἶπε· τέκνον, τί ἐποίησας ἡμῖν οὕτως; ἰδοὺ ὁ πατήρ σου κἀγὼ ὀδυνώμενοι ἐζητοῦμέν σε. 49 καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· τί ὅτι ἐζητεῖτέ με; οὐκ ᾔδειτε ὅτι ἐν τοῖς τοῦ πατρός μου δεῖ εἶναί με; 50 καὶ αὐτοὶ οὐ συνῆκαν τὸ ρῆμα ὃ ἐλάλησεν αὐτοῖς. 51 καὶ κατέβη μετ᾿ αὐτῶν καὶ ἦλθεν εἰς Ναζαρέτ, καὶ ἦν ὑποτασσόμενος αὐτοῖς. καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ διετήρει πάντα τὰ ρήματα ταῦτα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς. 52 Καὶ ᾿Ιησοῦς προέκοπτε σοφίᾳ καὶ ἡλικίᾳ καὶ χάριτι παρὰ Θεῷ καὶ ἀνθρώποις.

ΑΠΟΔΟΣΗ

Και επέστρεψαν οι βοσκοί και δόξαζαν και υμνούσαν τον Θεό, γι' όλα, όσα άκουσαν και είδαν, όπως τους είχε ειπωθεί.

Και όταν συμπληρώθηκαν οκτώ ήμερες για να κάνουν την περιτομή του παιδιού, του δόθηκε το όνομα Ιησούς, όπως ονομάστηκε από τον άγγελο πριν συλληφθεί στην κοιλιά της Παναγίας.

Το δε παιδί μεγάλωνε και δυνάμωνε κατά το πνεύμα, επειδή γέμιζε από σοφία και η χάρη του Θεού ήταν επάνω του.

Και οι γονείς του πήγαιναν κάθε χρόνο στην Ιερουσαλήμ για την εορτή του Πάσχα. Όταν ήταν δώδεκα ετών ανέβηκαν στα Ιεροσόλυμα κατά το έθιμο της εορτής, και όταν τελείωσαν τις ήμερες ενώ επέστρεφαν, παρέμεινε το παιδί Ιησούς στην Ιερουσαλήμ χωρίς να το καταλάβουν ό Ιωσήφ και ή μητέρα του. Επειδή δε νόμισαν πώς ήταν με συντροφιά περπάτησαν τρεις ήμερες δρόμο και τον αναζητούσαν ανάμεσα στους συγγενείς και τους γνωστούς. Και επειδή δεν τον βρήκαν γύρισαν στα Ιεροσόλυμα και τον αναζητούσαν εκεί.

Ύστερα από τρεις μέρες τον βρήκαν να κάθεται στο Ναό ανάμεσα στους διδασκάλους και να τους ακούει και να τους ρωτά. Όλοι δε όσοι τον άκουαν θαύμαζαν για τη νοημοσύνη και τις απαντήσεις του.

Και όταν τον είδαν εξεπλάγησαν και η μητέρα του, του είπε: «Παιδί μου, γιατί μας φέρθηκες έτσι; Ο πατέρας σου και εγώ σε ζητούσαμε με μεγάλη ανησυχία».

Και αυτός τους είπε: «Γιατί με ζητούσατε; Δεν ξέρατε πώς πρέπει να βρίσκομαι στο σπίτι του Πατέρα μου;» Άλλα αυτοί δεν κατάλαβαν τι εννοούσε μ' αυτό πού τους είπε. Και επέστρεψε μαζί τους στη Ναζαρέτ και εξακολουθούσε να υπακούει σ' αυτούς. Η μητέρα του φύλαγε στην καρδιά της όλα αυτά τα γεγονότα.

Και ο Ιησούς προώδευε σε σοφία και σωματική ανάπτυξη και σε Χάρη εκ μέρους του Θεού και των ανθρώπων.

                                                                          ***

Από την προς Κολοσσαείς Επιστολή

του Αποστόλου Παύλου

Κεφ. 2, χωρία 8 έως 12

8 Βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ κενῆς ἀπάτης, κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων, κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου καὶ οὐ κατὰ Χριστόν· 9 ὅτι ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς, 10 καὶ ἐστὲ ἐν αὐτῷ πεπληρωμένοι, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλὴ πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας, 11 ἐν ᾧ καὶ περιετμήθητε περιτομῇ ἀχειροποιήτῳ ἐν τῇ ἀπεκδύσει τοῦ σώματος τῶν ἁμαρτιῶν τῆς σαρκός, ἐν τῇ περιτομῇ τοῦ Χριστοῦ, 12 συνταφέντες αὐτῷ ἐν τῷ βαπτίσματι, ἐν ᾧ καὶ συνηγέρθητε διὰ τῆς πίστεως τῆς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ τοῦ ἐγείραντος αὐτὸν ἐκ τῶν νεκρῶν.

ΑΠΟΔΟΣΗ

Προσέχετε μήπως σας παρασύρει με τη φιλοσοφία και με κούφια απατηλά πράγματα σύμφωνα με την ανθρώπινη παράδοση, σύμφωνα με τα στοιχεία αυτού του κόσμου και όχι κατά Χριστό. Γιατί στον Χριστό κατοικεί ολόκληρο το πλήρωμα της Θεότητας σε σωματική μορφή. Και στον Χριστό είσθε πλήρεις και αυτός είναι η Κεφαλή κάθε αρχής και εξουσίας. Στον Χριστό επίσης έχετε περιτμηθεί όχι με περιτομή πού έκαναν ανθρώπινα χέρια, αλλά με την αποβολή των αμαρτιών της σαρκός, δηλαδή με την περιτομή του Χριστού.

Και ενταφιαστήκατε μαζί Του κατά το βάπτισμα, όπου και αναστηθήκατε μαζί Του δια της πίστεως στη δύναμη του Θεού, πού τον ανέστησε από τους νεκρούς.

***

O χρόνος στη ζωή μας

Επίκαιρο κήρυγμα

του Ιωάννη Δήμου

από την ιστοσελίδα του: www.sostikalogia.com

     Ο χρόνος στη ζωή μας παρουσιάζεται σαν ένα κινούμενο που παρασύρει στο πέρασμά του κάθε τι που συμβαίνει στις διαδοχικές στιγμές του. Και βέβαια το πράγμα δεν θα είχε σημασία, εάν αυτά που συμβαίνουν ήταν άσχετα με τη ζωή μας και, εάν ήμασταν ανεξάρτητοι από το χρόνο. Εφόσον όμως όλοι οι άνθρωποι αφήνουμε τα ίχνη μας επάνω στην έννοια του χρόνου, είναι από κάθε πλευρά ωφέλιμο να στρέψουμε το βλέμμα μας στο χρόνο που πέρασε και στον καινούργιο που έφτασε. Έτσι θα δούμε τα γεγονότα της ζωής μας που πέρασαν και εκείνα που πρόκειται να συμβούν μελλοντικά, όσο και αν είναι αυτά άδηλα και αόρατα. Βέβαια έχει μεγάλη σημασία με τί βλέμμα θα τα δούμε και κάτω από ποιο φως θα τα εξετάσουμε, γιατί υπάρχουν πολλών ειδών βλέμματα και πολλά "φώτα" που απομακρύνουν την αλήθεια και που παραπλανούν τον άνθρωπο.

Μόνο με το βλέμμα του Χριστού είναι δυνατό να ατενίσει κανείς με ασφάλεια το παρελθόν και το μέλλον, σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου « ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήσει εν τη σκοτία αλλ' έξει το φως της ζωής » (Ιω. η’,12 ). Εάν λοιπόν έτσι εξετάσουμε τα γενονότα της ζωής μας, τότε είτε αυτά ανήκουν στο παρελθόν, είτε θα συμβούν στο μέλλον, είτε είναι ευχάριστα, είτε δυσάρεστα, δεν θα τα δούμε σαν τυχαία και μοιραία, αλλά θα τα εντάξουμε στο θέλημα του Θεού. Τίποτε δεν είναι δυνατό να συμβεί χωρίς να το γνωρίζει ο Θεός ο οποίος σαν στοργικός πατέρας κυβερνάει τη ζωή μας χωρίς να παραβιάζει βέβαια την ελευθερία της θελήσεως του ανθρώπου. Έτσι λοιπόν για τα ευχάριστα τα οποία, όσο και αν φαίνονται λίγα, δεν παύουν να είναι πολλά αφού άπειρες είναι οι ευεργεσίες του Θεού, είναι ασφαλώς ευκολότερο να ευχαριστήσουμε το Θεό για τον πλούτο της δωρεάς Του. Για τα δυσάρεστα όμως και ανεπιθύμητα τί πρέπει να γίνει;

Βέβαια δεν είναι κακό να παρακαλεί κανείς το Θεό να τον ελευθερώσει από κάθε τι που προκαλεί πόνο, θλίψη, και γενικά δημιουργεί κατάσταση πειρασμού. Ο Ίδιος ο Κύριος δίδαξε το « μη εισενέγκης ημάς εις   πειρασμόν» ( Ματ.στ’,13). Όμως έχει και εδώ τη θέση της η ευχαριστία και είναι δείγμα ψυχικής υγείας, όταν μέσα στον πόνο και τη θλίψη βρίσκει έδαφος το πνεύμα της ευχαριστίας στο Θεό. Όπως στο γιατρό που μας κάνει να πονάμε με μια επέμβαση για θεραπεία χρωστάμε ευγνωμοσύνη και λέμε ευχαριστώ, έτσι και στο Θεό οφείλουμε ευχαριστία και ευγνωμοσύνη για όλα όσα επιτρέπει να μας συμβαίνουν αφού είναι βέβαιο ότι από άπειρη αγάπη και ενδιαφέρον επιτρέπει τον πόνο και τη θλίψη.Άλλωστε κανείς δεν πόνεσε ούτε θα πονέσει τόσο όσο πόνεσε ο ίδιος ο Κύριος στη ζωή αυτή.

Μεγάλη τιμή λοιπόν να συμμετέχει       ο Χριστιανός   στον πόνο του Κυρίου σαν μέλος του σώματός Του. Είναι δε απαράδεκτο ενώ όλοι οι άγιοι και μάρτυρες πόνεσαν και «διά πολλών θλίψεων»(Πρ.ιδ’,22) κέρδισαν τη Βασιλεία του Θεού, εμείς να μη ανεχόμαστε ελάχιστο πόνο. Αλλά και, αν πολλές φορές φαίνεται ότι δεν είναι ελάχιστος αλλά πολύς, έχουμε τη διαβεβαίωση του Απ. Παύλου ότι « πιστός ο Θεός, ος ουκ εάσει υμάς πειρασθήναι υπέρ ο δύνασθε, αλλά ποιήσει συν τω πειρασμώ και την έκβασιν του δύνασθαι υμάς υπενεγκείν » (Α΄ Κορ. ι’,13).

΄Ετσι λοιπόν, εάν βλέπουμε   το   χρόνο στη   ζωή μας και   αντιμετωπίζουμε τα όσα συμβαίνουν στο πέρασμά του, περισσότερο   θα εκτιμούμε την αξία του   και   θα   τον   θεωρούμε   σαν πολύτιμο δώρο   του   Θεού. Ο   χρόνος ο οποίος συνεχώς περνάει δεν είναι δυνατό να διαθέτει για τον κάθε άνθρωπο παρά ένα μικρό διάστημα αυτού, όσο ο Θεός επιτρέπει. Αυτό λοιπόν το μικρό αλλά σημαντικό διάστημα του χρόνου το οποίο συνυφαίνεται με τη ζωή μας, καλούμαστε να το χρησιμοποιήσουμε σαν υποστήριγμα για να μεταπηδήσουμε σε μια άλλη   τροχιά   της   αιώνιας ζωής   αφού   συνδεθούμε αμετακίνητα με Εκείνον που είπε « Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή » ( Ιω. ια’, 25 ). Τότε θα αισθανόμαστε βαθύτερα την αλήθεια ότι οι Χριστιανοί ζουν στη γη και πολιτεύονται στον ουρανό, γιατί πράγματι « το πολίτευμα ημών εν ουρανοίς υπάρχει» (Φιλ. γ’, 20 ).


 

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel