Ζωηφόρος

H Eθνική επανάσταση της 25ης Μαρτίου 1821

Η απελευθερωτική επανάσταση της 25ης Μαρτίου1821 είναι μία εθνική προσπάθεια των Ελλήνων να συνεχίσουν την ιστορική τους παρουσία μέσα στο χρόνο.

Αποτελεί ακόμα μία χρυσή σελίδα του Ελληνισμού που γράφηκε με το ίδιο αθάνατο μελάνι   που συνέγραψε το Μαραθώνα και τις Θερμοπύλες.Για την Εθνική Επανάσταση του 1821 θα πρέπει να ομιλούν αυτοί που δέχονται Έθνος και Πατρίδα.Αυτοί που σε κάθε περίπτωση και σήμερα ακόμη θα εμιμούντο τον Κολοκοτρώνη και όλους τους  άλλους ήρωες του ΄21.

Η Ελληνική  Επανάσταση του 1821 είχε αναμφίβολα δύο στηρίγματα.Το ένα ήταν το θεωρητικό και το άλλο το εκτελεστικό.Το ένα ήταν το ιδεολογικό και το άλλο το στρατιωτικό.Το θεωρητικό ήταν ότι το Ελληνικό  Έθνος όπως είχε σμιλευθεί μέσα από τα γραπτά των Αρχαίων Ελλήνων έπρεπε να συνεχίσει την ιστορική του ελεύθερη πορεία.Ο Νεοελληνικός Διαφωτισμός είναι το κίνημα που κυρίως εξέθρεψε όλους εκείνους οι οποίοι με τις ιδέες τους οριοθέτησαν την πορεία του Έθνους προς την απελευθέρωση από τους  τούρκους και την επανίδρυση του Ελληνικού κράτους.Ο Ρήγας αναφέρει: «Ο λαός ο  απόγονος των Ελλήνων ,όπου κατοικεί τη Ρούμελη την Μικράν Ασίαν και τας Μεσογείους νήσους …και όσοι στενάζουν υπό την δυσφορωτάτη τυραννία του οθωμανικού ζυγού βδελυρωτάτου δεσποτισμού απεφάσισεν να εκβοήση μεγαλοφώνως ενώπιον πάσης της οικουμένης τα ιερά και άμωμα…».Ο Ρήγας πιάνει το ιστορικό νήμα του Ελληνισμού από εκεί ακριβώς όπου το άφησε ο Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος αλλά και εν μέρει ο Πλήθων.Μπροστά στο Ελληνικό Πνεύμα και Λόγο(Ηράκλειτος)μπροστά στη δύναμη ενός Αγαθού που προσφέρει Αρετές και Δικαιοσύνη και Ελευθερία αλλά και δημιουργία με ένα τρόπο που μόνο  οι Έλληνες συνέλαβαν όλοι χωρούν.Όλοι μπορούν να ανασυστήσουν μία νέα Βαλκανική Αυτοκρατορία διάδοχη της Βυζαντινής που ο Ρήγας ονομάζει Ελληνική Δημοκρατία.Το κριτήριο είναι όμως η Ελληνική παιδεία,αυτή που κίνησε και το Γαλλικό Διαφωτισμό που τόσο επηρέασε το Ρήγα.Η φράση του από το Θούριο «οι Νόμοι να ναι ο πρώτος και μόνος οδηγός και της Πατρίδας ένας να γενή αρχηγός»παραπέμπει απ΄ευθείας στον Πλάτωνα και στον Όμηρο.Ο Πλάτων μέσα από την πολιτειακή νομοτυπία του διεκήρυξε ότι η ευνομούμενη πολιτεία σώζει και φωτίζει,ενώ ο Όμηρος διεκήρυξε «εις κοίρανος έστω,ου καλόν εστί πολυκοιρανίη»(ένας θα πρέπει να είναι ο αρχηγός,δεν είναι πρέπον οι πολλοί αρχηγοί).

Ο Κοραής σηματοδοτεί την απόλυτη αναγκαιότητα αποτίναξης του βαρβάρου οθωμανικού ζυγού πρώτα από το μυαλό μας και ύστερα από την καθημερινότητά μας.Γράφει σχετικά: «Η εξάπλωσις και διάδοσις της παιδείας εις το γένος μας…δεν ομοιάζει με το 1500 μ.Χ όπου άρχισαν οι ευρωπαίοι να μορφώνονται…διότι αυτοί έλαβαν τα επιστήμας από τους Έλληνες….η μετάδοσις των επιστημών στην Ελλάδα αν ακολουθήσετε την καλήν μέθοδον είναι αληθινή μετακένωσις από τα κοφίνια των αλλογενών εις τα κοφίνια των Ελλήνων».Ο Κοραής θεωρεί την πνευματική συνέχεια του Ελληνικού αναλλοίωτη και πλήρως υπαρκτή.Η πρακτική και πολιτειακή συνέχεια θα υπάρξει μέσα από την μετακένωση της Ελληνικής γνώσης της ελευθερίας και της δικαιοσύνης από τους Ευρωπαίους(οι οποίοι από την Ελλάδα την εδανείσθηκαν)προς την μητέρα Ελλάδα.Το χέρι του Κολοκοτρώνη είχε ξεκάθαρο προσδιορισμό,τη θεωρητική συνέχεια του Ελληνικού Έθνους  όπως αυτό χαράχθηκε μέσα από τα γραπτά των Νεοελλήνων Διαφωτιστών.

Χαρακτηριστική εξάλλου είναι και η απαρχή της περίφημης Ελληνικής νομαρχίας : «Δέξαι το λοιπόν με το συνηθισμένον σου ελληνικόν ιλαρόν και καταδεκτικόν βλέμμα και δέξαι το προς τούτοις ως αρραβώνα εκδικήσεως του λαμπρού αίματός σου κατά των τυράννων της Ελλάδος».

Ο Ελληνικός αγών λοιπόν κατά των οθωμανών ήταν στοχευμένος ηθικά και εθνικά,είχε διαχρονικό και  ιστορικό στόχο τη συνέχεια του Ενδόξου Ελληνικού Έθνους,αυτού που έδωσε τα φώτα στην Ευρώπη,μέσα στο χρόνο.Ο Ελληνισμός λίγο πριν την Επανάσταση του 1821 διέθετε πλήρη πολιτειακή σκέψη.Ο θεσμός των κοινοτήτων μέσα στην περίοδο της τουρκοκρατίας είχε διαφυλάξει την αγάπη των Ελλήνων για την από κοινού συμμετοχή στα κοινά,την αγάπη τους να οικοδομούν αυτό που αναφέρεται ως ευνομούμενη πολιτεία. Οι πολιτειακοί φορείς ήταν οι πρόκριτοι και οι αρχιερείς αλλά και λίγο πριν την Επανάσταση οι φαναριώτες.Μπορεί η αριστερά θολοκουλτούρα να έχει απορρίψει τους κακούς κοτζαμπάσηδες και αρχιερείς επειδή δήθεν έτρωγαν  και έπιναν το αίμα του λαού-η ίδια θολοκουλτούρα δεν αναφέρει τίποτε για τη σοβιετική νομενκλατούρα που εξαφάνισε τους λαούς του ανατολικού παραπετάσματος-όμως και σύμφωνα με το Δ. Ζακυθηνό το πνεύμα της κοινότητας διατηρήθηκε μέσα στην τουρκοκρατία διά των προκρίτων οι οποίοι σε κάθε περίπτωση ήταν αιρετοί ή διορίζονταν από τους οθωμανούς. Δεν ήταν δυνατόν σε ένα καθεστώς οθωμανικού δικαίου να μην υπάρχουν προεστοί και κοτζαμπάσηδες. Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί σε κάθε περίπτωση βοήθησαν την ελληνική κοινότητα να επιβιώσει και να μην δοθεί η διακυβέρνηση της υπόδουλης χώρας εξ ολοκλήρου στους οθωμανούς. Τέλος πάντων όπως αναφέρει ο Ι.Τ.Βισβίζης(η κοινοτική διοίκηση των Ελλήνων κατά την τουρκοκρατία) «οι διοικούντες της κοινότητας ονομαζόμενοι κοτζαμπάσηδες, δημογέροντες επίτροποι ή προεστοί δεν διωρίζοντο υπό των οθωμανών αλλά εξελέγοντο υπό   των κατοίκων». Το αριστερό παραμύθι ας τελειώσει. Σε μία εποχή σκλαβιάς οι προεστοί ήταν αιρετοί-υπήρχε η δυνατότητα από τον απλό λαό να τιμωρηθούν οι ατασθαλίες τους-αλλά και συνέχιζαν την ελληνική δυνατότητα αυτοδιαχείρισης και συνέχειας μέσα από το θεσμό της κοινότητας τού ελληνικού  τρόπου διαχείρισης των υποδούλων περιοχών του Ελληνισμού. Αναμφίβολα θα πρέπει να τονισθεί ότι οι δημογέροντες εκπροσωπούσαν την κοινότητα έναντι του τούρκου άρχοντα-με όλους τους κινδύνους και τα οικονομικά βάρη που αυτό σήμαινε. Μέσα από την συνέχεια των κοινοτήτων η Ελλάς έφθασε στο ώριμο σημείο να  διεκδικήσει ό,τι ο  Κοραής καθόρισε ως «Πολιτεία αβασίλευτη κυβερνωμένη από Βουλή…». Επίσης ο Υψηλάντης κατά την έναρξη της επαναστάσεως διεκήρυξε: «να συστηθώσιν εφορείαι εις τα εικοσιτέσσαρας επαρχίας της Πελοποννήσου εκλεγομένων πέντε εφόρων εκ των εγκριτοτέρων και φρονιμοτέρων…». Είναι φανερόν ότι ο αγών του 1821 είχε σκοπό να συνεχίσει την εθνική συνέχεια της Ελλάδος κατά τον τρόπο που η Αρχαία Αθήνα και Σπάρτη είχαν καθορίσει.

Κατά πλήρη προτύπωση των πολιτευμάτων των Ελληνίδων πόλεων της Αρχαίας εποχής και των Αμφικτιονιών στην απαρχή της επανάστασης του 1821 συνεστήθησαν τέσσαρα πολιτεύματα του Αγώνος, δηλαδή πολιτειακά κείμενα που συντάχθηκαν από τις πρώτες στιγμές του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνος του 1821. Αυτά αφορούσαν τη δυτική χέρσα Ελλάδα, την ανατολική χέρσα Ελλάδα, την Πελοποννησιακή Γερουσία και τη νήσο Κρήτη. Δόθηκαν μάλιστα ονόματα όπως αυτό του Αρείου Πάγου προκειμένου να τονισθεί η σύνδεση και συνέχεια του Ελληνισμού και του Έθνους μέσα από όλες τις  ιστορικές προκλήσεις και επιδιώξεις. Επίσης τα συνταγματικά κείμενα του αγώνος διαμορφώθηκαν κάτω από τις επιδράσεις της Αριστοτελικής και Πλατωνικής πολιτειολογίας –όσοι υποστηρίζουν ότι ο αγών ήταν κοινωνικός ας παραθέσουν σε όλα αυτά τα κείμενα μαρξικές και άλλες επιρροές. Συγκεκριμένα το τριττόν της εξουσίας είναι Αριστοτελική ανάμνηση. Το φιλελεύθερο και δημοκρατικό του πολιτεύματος των κειμένων του 1821 είναι ανάμνηση του Επιταφίου του Περικλή όπου ρητά ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι «ελευθέρως προς το κοινόν πολιτεύομεν». Επίσης το πολίτευμα που ονειρεύθηκαν οι Έλληνες επαναστάτες του 1821 στηρίζεται στα Ελληνικά διαχρονικά ιδεώση αφ΄ ής στιγμής στα πολιτειακά κείμενα του 1821 όλοι έχουν τα ίδια δικαιώματα, διορίζονται ανάλογα με την αξιωσύνη τους –κατά τη θουκυδίδεια αξίωσιν. Προβάλλοντα ιδιαιτέρως τα αγαθά του Ισοκράτους ,παρρησία,ισηγορία και ισονομία. Μία η Ελλάδα στο πέρασμα των χρόνων ψάχνει συνεχώς ελεύθερο χρόνο και χώρο να μεγαλουργήσει. Είναι χαρακτηριστικό ότι εις το σύνταγμα της Επιδαύρου αναγράφονται τα εξής: «αι γερουσίαι και ο Άρειος Πάγος(=έτσι λεγόταν η τοπική διοίκηση της Ανατολικής Στερεάς)υπόκεινται εξίσου εντελώς εις τας αποφάσεις της Διοικήσεως». Ο Ελληνικός Λόγος σε όλο του  το μεγαλείο. Κανείς δεν ήταν ανεύθυνος. Όλοι απαρέγκλιτα έδιναν λόγο των πράξεών τους και των έργων τους.

Αναμφισβήτητα λοιπόν η Ελληνική επανάσταση του 1821 ήταν Εθνική. Σκοπό είχε την απελευθέρωση του Ελληνικού χώρου από τους οθωμανούς, αλλά και τη δυνατότητα δημιουργίας ενός Ελληνικού κράτους που θα συνέχιζε την πολυσχιδή Ελληνική προσφορά μέσα στο χρόνο. Το σύνταγμα της Επιδαύρου είναι  απόλυτο περί της Ελληνικότητας της Επαναστάσεως –όσοι αμφισβητούν ας μην χρησιμοποιούν το μάρξ ως προκρούστη. Αναφέρεται λοιπόν:

1.Όσοι αυτόχθονες κάτοικοι της Επικράτειας της Ελλάδος πιστεύουσιν εις Χριστόν εισίν Έλληνες και απολαμβάνουσιν άνευ τινός διαφοράς όλων των πολιτικών δικαιωμάτων.

2.Όλοι οι Έλληνες εισίν όμοιοι ενώπιον των νόμων άνευ τινός εξαιρέσεως ή βαθμού ή κλάσεως ή αξιώματος.

Η παιδεία του αγωνιζομένου  Έθνους αποδεικνύει και αυτή τον Εθνικόν χαρακτήρα της επαναστάσεως. Ο Ρήγας στα δίκαια του ανθρώπου ρητά αναφέρει: «όλοι χωρίς εξαίρεσιν έχουν χρέος να εξεύρουν γράμματα. Η πατρίς έχει να καταστήση σχολεία εις όλα τα χωριά διά τα αρσενικά και θηλυκά παιδιά. Εκ των γραμμάτων γεννάται η προκοπή ,με την οποία λάμπουν τα ελεύθερα έθνη». Η προκήρυξη της Πελοποννησιακής Γερουσίας δεν αφήνει καμμία αμφιβολία για τους εθνικούς  προσανατολισμούς της παιδείας του δυνάμει ελευθέρου Ελληνικού   Έθνους: «Οι Λυκούργοι και Σόλωνες επλαστούργησαν Σωκράτας, Φωκίωνας, Θεμιστοκλέας, Αριστείδας, Δημοσθένας Πλάτωνας και όλους τους αθανάτους ήρωας της ΕΛλάδος..». Είναι σαφές ότι επάνω στα θεμέλια του Ελληνικού Λόγου προσεπάθησαν οι ήρωες του ’21 να χτίσουν ένα ακόμη  Ελληνικό κράτος. Αυτό αποδεικνύει και το εκπαιδευτικό δομόγραμμα το 1824 της πενταμελούς επιτροπής παιδείας με πρόεδρο τον  Άνθιμο Γαζή. Στην πρώτη βαθμίδα ο μαθητής θα έπρεπε να μάθει να διαβάζει και να γράφει και να λογαριάζει. Στη δεύτερη θα μαθαινε Αρχαία Ελληνικά, Λατινικά και στοιχεία φυσικών επιστημών ,φιλοσοφία και γαλλικά. Στην Τρίτη βαθμίδα θα ιδρυόταν πανεπιστήμιο με τέσσαρας σχολάς: Φιλοσοφία, θεολογία, νομική και ιατρική. Η  όλη διατύπωση γύρω από τα ιδανικά της παιδείας και των αγαθών που αυτή επιφέρει στους ανθρώπους μας θυμίζει αρχαίους Έλληνας συγγραφείς. Χαρακτηριστικά είναι τα όσα αναφέρει ο Α. Β. Δασκαλάκης στα κείμενα και πηγές της  Ελληνικής Επανάστασης: «….τα γράμματα και ότι δι΄ αυτών τα πάντα διορθούνται και ευκολύνονται και τον ανθρώπινον νούν εις υψηλάς θεωρίας και νοήματα αναβιβάζοντα, εξάγουσιν αυτόν από τα χαμερπή εις τα υψηλότατα και ελεύθερα φρονήματα  προς τοις άλλοις αγαθοίς…».Σαν να διαβάζουμε την Πλατωνική πολιτεία εκεί όπου ο Σωκράτης ορίζει την παιδεία ως «την οδόν την αναβαίνουσαν προς το  Αγαθόν, εκεί όπου οι σοφοί οδηγούνται στας νήσους των μακάρων…». Η παιδεία μέσα στην καρδιά της Εθνικής Επανάστασης του 1821 σκοπό είχε να συνδέσει τους  Ελληνόπαιδες με τις ρίζες τους και να τους καταδείξει στο μέλλον τι πραγματικά θα μπορούσαν να επιτύχουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι προκήρυξη της εποχής που αφορούσε την ίδρυση σχολείου και προσκαλούσε δασκάλους όπως διδάξουσιν σε αυτό ανέφερε: «…να στείλωσιν τους υιούς των εις το ειρημένον σχολείον διά να αποκτήσωσιν τα φώτα της παιδείας τα οποία θέλουν τους καταστήσουν καλούς ανθρώπους, ελευθέρους και ευτυχείς της Ελλάδας πολίτας…». Επίσης στην προσωρινή διοίκηση της Ελλάδος αναφέρεται: «ο άνθρωπος μόνον διά της παιδείας και της χρηστής ανατροφής αποκαθίσταται αληθινός χριστιανός, χρηστός και τίμιος πολίτης». Το 1821 ήταν μία στιγμή ομονοίας ενάντια στους οθωμανούς, μία στιγμή Εθνικής ανάτασης και προσπάθειας ανακάλυψης μίας τέτοιας ταυτότητας η οποία θα ένωνε τους  Έλληνες μπροστά στο μέλλον. Οι κοινωνικοί διαχωρισμοί ανάμεσα σε πλουσίους και φτωχούς που διαλύουν τον κοινωνικό και εθνικό ιστό-εμείς ως Έλληνες σήμερα το ξέρουμε-ήταν παντελώς άγνωστοι ακόμη-ευτυχώς.

Β. Δ. Μακρυπούλιας

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel