Σχετικὰ μὲ τὴν ἵδρυση Μουσουλμανικοῦ Τεμένους στὸ Βοτανικό, στὶς ἐγκαταστάσεις τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ, κατ᾽ ἐφαρμογὴ τοῦ Ἄρ. 3 τοῦ Ν. 3512/2006 ἐπιθυμῶ νὰ θέσω τὰ ἑξῆς:
1)Τὸ ἄρθρο 16 § 6 τοῦ Συντάγματος λέγει ὅτι: Νόμος μπορεῖ νὰ ὁρίσει τὰ σχετικὰ μὲ τὴ συμμετοχὴ στὴ δαπάνη τοῦ Δημοσίου αὐτῶν ποὺ ὠφελοῦνται ἀπὸ τὴν ἐκτέλεση ἔργων κοινῆς ὠφέλειας ἢ γενικότερης σημασίας, γιὰ τὴν γενικότερη ἀνάπτυξη τῆς Χώρας.
Τὸ ἄρθρο 3 τοῦ Ν. 3512/2006 εὑρίσκεται σὲ πλήρη δυσαρμονία μὲ τὸ ἀρθρ. 16 § 6 τοῦ Συντάγματος.
Τὸ Μουσουλμανικὸ Τέμενος ὑπάγεται στὰ ἔργα κοινῆς ὠφέλειας ἢ γενικότερης σημασίας γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τῆς Χώρας, ὥστε τὸ Δημόσιο νὰ συμμετάσχει στὴ δαπάνη γιὰ τὴν ἀνέγερσή του καθὼς καὶ τὴν συντήρηση αὐτοῦ; Ποιὰ εἶναι τὰ ὀφέλη τοῦ Δημοσίου; Ὀφέλη ἤ ζημία οἰκονομικὴ θὰ ἔχει τὸ Δημόσιο; Σὲ αὐτὴ τὴ δεινὴ οἰκονομικὴ κρίση, ποὺ εὑρίσκεται ἡ Ἑλλάδα οὔτε ἕνα εὐρώ, ΔΕΝ δικαιοῦται νὰ διαθέσει ἡ Κυβέρνηση, σύμφωνα μὲ τὸ ἄρ. 16 § 6 τοῦ Συντάγματος. Συγκεκριμένα ποῖα ὀφέλη προκύπτουν γιὰ τοὺς Ἕλληνες πολίτες; Κανένα!
Θλίβομαι γιὰ ὅσους βουλευτὲς ψήφισαν στὴ Βουλὴ αὐτὸν τὸν διάτρητο συνταγματικῶς Νόμο ἢ ἀγνοοῦσαν τὸ Σύνταγμα ἢ ἐσκεμμένα τὸ παραβίασαν. Πιστεύω ὅτι τὸ ΣτΕ θὰ ἐκδόσει ἀπόφαση, ἡ ὁποία θὰ συμπορεύεται μὲ τὸ ἀρθρ. 16 § 6 τοῦ Συντάγματος. Στὴν περίπτωση ποὺ δὲν σεβόμαστε τὸ Σύνταγμα καὶ τό παραβιάζουμε κατάφορα μὲ αὐτὸν τόν τρόπο, χάριν σκοπιμότητος, ὑποσκάπτουμε τὰ θεμέλια τῆς Δημοκρατίας!
2) Τὸ ἄρθρ. 17 § 6 τοῦ Συντάγματος, λέγει: «Ὅταν πρόκειται νὰ ἐκτελεσθοῦν ἔργα κοινῆς ὠφέλειας ἢ γενικότερης σημασίας γιὰ τὴν οἰκονομία τῆς Χώρας νόμος μπορεῖ νὰ ἐπιτρέψει τὴν ἀπαλλοτρίωση ὑπὲρ τοῦ Δημοσίου εὐρύτερων ζωνῶν, πέραν ἀπὸ τὶς ἐκτάσεις ποὺ εἶναι ἀναγκαῖες γιὰ τὴν κατασκευὴ τῶν ἔργων. Ὁ ἴδιος νόμος καθορίζει τὶς προϋποθέσεις καὶ τοὺς ὅρους τῆς μίας τέτοιας ἀπαλλοτρίωσης, καθὼς καὶ τὰ σχετικὰ μὲ τὴ διάθεση ἢ χρησιμοποίηση γιὰ δημόσιους ἢ κοινωφελεῖς γενικὰ σκοποὺς κ.λπ.».
Ὅσοι κύριοι Βουλευτὲς ψήφισαν αὐτὸν τὸ Νόμο ὑπαγάγουν τὸ Μουσουλμανικὸ Τέμενος στοὺς δημόσιους ἢ κοινωφελεῖς σκοποὺς;
Ἐπλανήθησαν, οἱ κ. Βουλευτὲς διότι τὸ Τέμενος καὶ ὑπὸ τὴν στενὴ καὶ ὑπὸ τὴν εὐρεῖα ἔννοια τῆς λέξεως ΔΕΝ εἶναι κοινωφελὲς ἵδρυμα.
3) Τὸ ἀρθρ. 117 § 4 λέγει: «Ἡ ἀναγκαστικὴ ἀπαλλοτρίωση δασῶν ἢ δασικῶν ἐκτάσεων, ποὺ ἀνήκουν σὲ φυσικὰ ἢ νομικὰ πρόσωπα ἰδιωτικοῦ ἢ δημοσίου δικαίου ἐπιτρέπεται μόνο ὑπὲρ τοῦ Δημοσίου, σύμφωνα μὲ τοὺς ὁρισμοὺς τοῦ ἀρθρ.17, γιὰ λόγους δημόσιας ὠφέλειας». Αὐτὸ θὰ τὸ ἐξηγήσουμε κατωτέρω.
Ἐπειδὴ τὸ θέμα συνταγματικῶς ἔχει πλοκή, παραθέτουμε τὰ κάτωθι ἀπὸ τὸ Διοικητικὸ Δίκαιο:
α) Τὸ δημόσιο συμφέρον σχετίζεται μὲ τὴν ἵδρυση Μουσουλμανικοῦ Τεμένους; Ἂν ἀνατρέξουμε στὸ περισπούδαστο βιβλίο τοῦ Καθηγητοῦ Π.Δ. ΛΑΠΟΓΛΟΥ «ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ», Ἐκδόσεις Ἀντ. Ν. Σάκκουλα (3η ἔκδοση), 1992 στὴ σελ. 147, γράφει: «Τὸ δημόσιο συμφέρον (ἢ ἐθνικό, γενικὸ ἢ κοινωνικὸ ἢ κοινὸ συμφέρον) δὲν μπορεῖ νὰ ὁρισθεῖ ἐκ τῶν προτέρων κατὰ τρόπον ἀπαλλαγμένο ἀπὸ ἀοριστολογίες, σφάλματα καὶ μονομέρειες. Τὸ δημόσιο συμφέρον εἶναι μία ἔννοια ποὺ ἀποκτᾶ πρακτική, χειροπιαστὴ σημασία μόνον μὲ τὴν συγκεκριμενοποίησή της». Ἐδῶ ἀπὸ πρακτικῆς πλευρᾶς σὲ τι ὠφελεῖται τὸ Κράτος; Σὲ τίποτα!
β) Δημόσια ὠφέλεια δὲν σημαίνει ὠφέλεια τοῦ δημοσίου, πρέπει ἀντιθέτως νὰ νοηθεῖ ὡς ταυτόσημη πρὸς τὸ «ἔντονο» δημόσιο συμφέρον βλ. Π.Δ. ΔΑΙΤΟΓΛΟΥ σελ. 725, ἐπίσης βλ. ΣτΕ 1311/1950.
Ἀπὸ τὰ ἄρθρα 17§ 6 καὶ 117 § 4 δὲν μένει καμιὰ ἀμφιβολία ὅτι ἡ παραχώρηση τοῦ Δημοσίου πρὸς τὸ Ὑπ. Παιδείας τῆς ἐκτάσεως τοῦ Βοτανικοῦ γιὰ τὸ Μουσουλμανικὸ Τέμενος προσκρούει εὐθέως καὶ στὰ δύο αὐτὰ ἄρθρα τοῦ Συντάγματος.
Ποῖο εἶναι τὸ "ἔντονο" δημόσιο συμφέρον τῆς Πολιτείας ἀπὸ τὸ Τέμενος; Κανένα! Ἀπεναντίας ἐπιφέρει δημόσια οἰκονομικὴ ζημία!
Τέλος, συνταγματικὰ περιθώρια γιὰ τὴν ἀνέγερσή του δὲν ὑπάρχουν! Διαστολὴ τῶν ἐννοιῶν τοῦ Συντάγματος δὲν νοεῖται.
Τοῦ κ. Ἰωάννου Θ. Χαΐνη,
Ὁμ. Καθηγητοῦ Ε.Μ. Πολυτεχνείου
Ορθόδοξος Τύπος, 24/5/2013
Πηγή: http://thriskeftika.blogspot.gr/2013/05/blog-post_8310.html
