Αυτός που καπνίζει φέρεται εχθρικά προς τον οργανισμό του, χωρίς λόγο. Άραγε γιατί το κάνει; Και πώς μπορεί με την κατανόηση να πάψει να φέρεται εχθρικά;
Ποιο είναι το αντίδοτο στο κάπνισμα; Πώς μπορεί κανείς να το κόψει; Και το ακόμα πιο σημαντικό, πώς μπορεί ένας καπνιστής που έκοψε το τσιγάρο, να μην το ξαναρχίσει; Γιατί αυτό φαίνεται ότι είναι δυσκολότερο από ό,τι είναι να το κόψει.
Ο χιουμορίστας Τζωρτζ Μπέρναρ Σω έλεγε: "Το να κόψεις το κάπνισμα είναι πολύ εύκολο. Το 'κοψα σαράντα φορές."
Πώς κόβεται το κάπνισμα για πάντα, αν δεχθούμε ότι το κάπνισμα είναι μίμηση, κι αν δεν μας αρέσει η μίμηση, γιατί δεν θεωρούμε ότι αξίζει να μιμούμαστε τους άλλους.
Η μίμηση είναι καλή στα παιδιά γιατί με τη μίμηση μαθαίνουν. Όταν όμως μεγαλώνουμε θέλουμε να ανακαλύπτουμε εμείς τον κόσμο, αντί να ακολουθούμε τους άλλους.
Η μίμηση είναι εμπόδιο στην δημιουργικότητα. Ο δημιουργικός άνθρωπος δεν έχει επιθυμίες που τις δημιουργεί η τάση του να μιμείται τους άλλους. Ας πάρουμε ως παράδειγμα τους καλλιτέχνες. Έχουν δικό τους γούστο. Δεν θέλουν να μιμούνται κανέναν. Πώς μπορεί να είναι κανείς δημιουργικός, όταν μιμείται;
Ένας Κινέζος ποιητής λέει πως κάποτε τον ρώτησε κάποιος, να του πει το δρόμο για το Κρύο Βουνό, όπου ζούσε ως ασκητής και του απάντησε: "Δεν υπάρχει δρόμος για το Κρύο Βουνό. Πώς μπορείς να ΄ρθεις στο Κρύο Βουνό, με το να με μιμείσαι;
Πώς η μίμηση είναι αιτία της εχθρότητας; Θα προσπαθήσουμε να το εξηγήσουμε με ένα πιο απλό παράδειγμα, από αυτό των καλλιτεχνών.
Στη μίμηση, να φανταστείς, ότι είναι σαν να ιδιοποιείσαι ένα πράγμα που δεν σου ανήκει. Αν δεις κάποιον να σε μιμείται φορώντας στο καπέλο, δεν θα θυμώσεις, ούτε θα του πεις να μην σε μιμείται στα καπέλα. Όταν όμως κάποιος σε μιμείται στην αγάπη στη γυναίκα σου, θα εξεγερθείς. Η μιμητική επιθυμία προκαλεί τη μαζική βία.
Για να σταματήσεις τη βία του τσιγάρου, πρέπει να ελευθερωθείς από τη μιμητική επιθυμία του καπνίσματος και γενικά από όλες τις μιμητικές επιθυμίες. Πρέπει να θέλεις να είσαι ο εαυτός σου και όχι ένα ψεύτικο αντίγραφο του εαυτού των άλλων.
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου