Ὁ Σύλλογός μας παρακολουθεῖ μὲ πολλὴ θλίψη τὴν ἐκ νέου προετοιμασία στὴν ὄμορφη Πόλη μας Θεσσαλονίκη τῆς παρέλασης Gay-Pride, ποὺ θὰ γίνει σὲ λίγες μέρες. Ἡ θλίψη αὐτὴ ὀφείλεται στὴν αἴσθησή μας, ποὺ ἀποδεικνύεται πραγματικότητα, ὅτι κάποιοι ἀπεργάζονται συστηματικὰ τὴν ἀλλοίωση τῆς Πίστης, τῆς ζωῆς, τοῦ ἤθους καὶ τοῦ φρονήματος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἐν προκειμένω καὶ τοῦ ἰδιαίτερου πολιτιστικοῦ «ἀρώματος» τῆς Θεσσαλονίκης μας.
Ἤδη στὴν Ἀθήνα πραγματοποιεῖται ἀνάλογη ἐκδήλωση, ὥστε νὰ μὴ μείνει οὔτε καὶ ἡ ἔνδοξη πρωτεύουσα τῆς Ἑλλάδας ἀμέτοχη αὐτῆς τῆς ἠθικῆς καὶ πολιτιστικῆς μόλυνσης. Οἱ διοργανωτὲς τοῦ Athens Pride, ἐπικαλοῦνται τὴν Ἀθηνᾶ σὰν προστάτιδα καὶ σύμβολο τῆς ἐκδήλωσής τους, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα δὲν τὸ δικαιοῦνται. Ποιά σχέση ἔχει ἡ παρθένος Ἀθηνᾶ, σύμβολο τῆς σοφίας, ποὺ τιμήθηκε μὲ τὸν Παρθενῶνα, μὲ τὴν τωρινή δική τους δημόσια καὶ ἀναίσχυντη διαφήμιση τῶν σεξουαλικῶν τους παρεκκλίσεων καὶ τῆς ἀφύσικης ἡδονοθηρίας, δηλαδὴ αὐτοῦ ποὺ πονηρὰ ὀνομάζουν «διαφορετικότητα»; Πράγματι, στὴν ἀξιοθρήνητη παρέλαση τῶν ὁμοφυλόφιλων, λεσβιῶν, τρανσέξουαλ καὶ ἀμφιφυλό-φιλων (GLTB) τῆς Ἀθήνας, τὸ μόνο ταιριαστὸ σύμβολο ἦταν ὁ χῶρος ὅπου πραγματοποιεῖται, καὶ αὐτὸ εἶναι ἡ πλατεῖα Κλαυθμῶνος.
Στὴν Πόλη τῆς Θεσσαλονίκης, ὅμως, ποιό σύμβολο θὰ ἐπικαλεστοῦν τώρα οἱ σεξουαλικὰ «διαφοροποιημένοι»; Τὸν Μέγαν Ἀλέξανδρο, τὸν πανεύφημο Βασιλέα τῆς ἡρωϊκῆς Μακεδονίας, ποὺ ἔγινε γνωστὸς μεταξὺ ὅλων τῶν ἄλλων γιὰ τὴν ἀνδρεία ἀλλὰ καὶ τὴ σωφροσύνη του ἔναντι τῶν θυγατέρων τοῦ Πέρση Βασιλιᾶ Δαρείου; Ἀλλὰ καὶ μὲ τὴ Χριστιανικὴ Θεσσαλονίκη πολὺ περισσότερο, τὴ συμπρωτεύουσα τῆς ἔνδοξης Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, οὔτε τότε, οὔτε τώρα εἶναι δυνατὸ νὰ ἔχει ποτὲ κάποιο σύνδεσμο ἢ ἀναφορὰ ἡ ἀσχημοσύνη τοῦ Gay Pride, παρὰ μόνο στὴ φαντασία καὶ τὶς ὁποιεσδήποτε ἐμμονὲς συγκεκριμένων ὑποστηρικτῶν τους στὸν πολιτικὸ χῶρο καὶ τὴν τοπικὴ αὐτοδιοίκηση. Ἡ πόλη μας καυχιέται γιὰ τοὺς ἀκριτικούς ἀγῶνες, τὴν παραδοσιακή της εὐσέβεια καὶ τὴ σχέση της μὲ τὸ Ἅγιον Ὄρος, γιὰ τὰ ἀναστήματα Μαρτύρων, Ἁγίων Θεολόγων καὶ ἡρώων, ὅπως τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τῶν Ἁγίων Συμεὼν καὶ Εὐσταθίου Μητροπολιτῶν Θεσσαλονίκης, γιὰ τὶς μορφὲς τῶν ἡρωϊκῶν Μακεδονομάχων καὶ ἄλλων ἀγωνιστῶν τοῦ Γένους. Τί θὰ ἔλεγαν ὅλοι αὐτοὶ γιὰ τὴ δημόσια μέσα στοὺς δρόμους ἐπίδειξη τοῦ κατ’ ἐξοχὴν ἐκθηλυσμοῦ καὶ τῶν ἄλλων διαστροφῶν;
Ἐμεῖς ἔχουμε διδαχθεῖ ὡς Ἕλληνες καὶ Χριστιανοὶ νὰ ἀγαποῦμε ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ἀνεξαιρέτως, νὰ μισοῦμε ὅμως τὸ ψέμμα καὶ τὴν ἁμαρτία, ἀγαπώντας τὴ σοφία καὶ τὴν ὀρθότητα τοῦ βίου. Ὁ κιναιδισμός, ἡ ὁμοφυλοφιλία, ἀποτελεῖ διαστροφὴ τῆς ἀνθρώπινης φυσιολογίας καὶ ὀφείλεται, καθὼς ἀποδεικνύεται ἰατρικά, μόνο σὲ ψυχολογικοὺς καὶ ὄχι σὲ ἔμφυτους παράγοντες κληρονομικότητας. Γι’ αὐτό καὶ οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἔλεγαν μὲ τὸ στόμα τοῦ Σωκράτη: «Ὁ βίος τῶν κιναίδων εἶναι κακός καί αἰσχρός καί ἄθλιος». Ἀλλὰ καὶ ὁ πάνσοφος Ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ἱδρυτὴς τῆς ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Θεσσαλονίκης κατηγορεῖ τὴν ὁμοφυλοφιλία μὲ τὰ χειρότερα λόγια, λέγοντας ὅτι εἶναι «ἀκαθαρσία, πάθος ἀτιμίας, ἀσχημοσύνη, παρὰ φύση ὄρεξη» καὶ ἀποτέλεσμα τῆς περιφρόνησης τοῦ Θεοῦ.
Ὡς γονεῖς ἀνησυχοῦμε, ὅπως ἐπεσήμανε καὶ ὁ Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσαλονίκης κ. Ἄνθιμος, καὶ γιὰ τὰ παιδιά μας, ποὺ θὰ δοῦν νὰ πανηγυρίζεται μέσα στοὺς δρόμους ἡ διαστροφή, ἡ παρὰ φύση πορνεία, ἡ θηλυπρέπεια, ἐνῷ ποτὲ δὲν ἐπαινέθηκε τὶς τελευταῖες δεκαετίες ὁ οἰκογενειακὸς βίος, ἡ σεμνότητα, ἡ καλλιτεκνία καὶ πολυτεκνία, ὁ ἡρωϊσμὸς καὶ ἡ πατριδοφιλία, ἡ ἔμφυτη ἑλληνικὴ θρησκευτικότητα. Εἶναι φανερὸ ὅτι ἡ χώρα μας περιέρχεται σὲ ἕνα τέλμα ἠθικῆς σήψης, παρόμοιο ἐκείνου ποὺ πρὶν 2,300 χρόνια τὴν ὁδήγησε σὲ ξένη ὑποδούλωση.
Παρακαλοῦμε, τὶς Ἱερὲς Μητροπόλεις τῆς εὐρύτερης περιοχῆς τῆς Θεσσαλονίκης, οἱ ὁποῖες πάντοτε πρωτοστάτησαν σὲ ἐκδηλώσεις καὶ διαμαρτυρίες γιὰ τὴν Πίστη καὶ τὴν Πατρίδα, νὰ λάβουν ὅλα τὰ μέτρα τους, πρὶν γίνει τὸ αἶσχος αὐτὸ μόνιμη «πολιτιστικὴ ἐκδήλωση» καὶ «ἀττραξιὸν τουρισμοῦ» γιὰ τὴ Θεσαλονίκη, καὶ πρὶν τὸ ἑτοιμαζόμενο «ἀντι-ρατσιστικὸ» νομοσχέδιο μᾶς ἀφαιρέσει καὶ τὴν ἴδια τὴ δυνατότητα νὰ ἐκφράζουμε ἄποψη γιὰ ὅσα γίνονται.
Ἡ ἡμέρα τοῦ Gay Pride πρέπει νὰ εἶναι ἡμέρα ποὺ θὰ χτυποῦν πένθιμα οἱ καμπάνες ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Θεσσαλονίκης, σὲ ἔνδειξη πένθους γιὰ τὴ ζημιὰ καὶ ὅσων διαπράττουν τὸ αἶσχος αὐτό καὶ τῆς ἴδιας τῆς ἰδιοπροσωπίας τῆς Πρωτεύουσας τῶν Μακεδόνων, της πολιτιστικής πρωτεύουσας των Βαλκανίων.
I. Mονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου