***
Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο
Κεφ. 8, χωρία 41 έως 56
῾Η ἀνάστασις τῆς κόρης τοῦ ᾿Ιαείρου
καὶ ἡ θεραπεία τῆς αἱμορροούσης
Η΄\ 41 Καὶ ἰδοὺ ἦλθεν ἀνὴρ ᾧ ὄνομα ᾿Ιάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, 42 ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνησκεν. ᾿Εν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν. 43 καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ρύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾿ οὐδενὸς θεραπευθῆναι, 44 προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ρύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς. 45 καὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου; ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου; 46 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ. 47 ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθε, τρέμουσα ἦλθε καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ δι᾿ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθη παραχρῆμα. 48 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην. 49 ῎Ετι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον. 50 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ λέγων· μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται. 51 ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ ᾿Ιωάννην καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα
52 ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. ὁ δὲ εἶπε· μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει. 53 καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν. 54 αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· ἡ παῖς, ἐγείρου. 55 καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν. 56 καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτοῖς. ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός.
ΑΠΟΔΟΣΗ
Εκείνο τον καιρό ένας άνθρωπος πλησίασε τον Ιησού, τον έλεγαν Ιάειρο και αυτός ήταν προϊστάμενος της συναγωγής, έπεσε στα πόδια του Ιησού και τον παρακαλούσε να μπει στο σπίτι του, γιατί είχε μια μοναχοκόρη ως δώδεκα χρονών και ήταν ετοιμοθάνατη. Και εκεί πού πήγαινε ο Ιησούς ο πολύς κόσμος τον έπνιγε.
Και μια γυναίκα πού είχε αιμορραγία εδώ και δώδεκα χρόνια και είχε ξοδέψει όλο της το βίο σε γιατρούς και από κανένα δεν είδε γιατρειά, πλησίασε από πίσω και άγγιξε την άκρη από το ρούχο του Ιησού και αμέσως σταμάτησε η αιμορραγία της.
Και είπεν ο Ιησούς, Ποιος με άγγιξε; Και ενώ αρνιούνταν όλοι, είπε ο Πέτρος και εκείνοι πού ήταν μαζί του: Κύριε, ο κόσμος σε σπρώχνει και πέφτουν επάνω σου και συ λες, Ποιος με άγγιξε; Και ο Ιησούς είπε: Κάποιος με άγγιξε, γιατί εγώ κατάλαβα πώς βγήκε δύναμη από πάνω μου. Και όταν είδε η γυναίκα πώς δεν μπόρεσε να του κρυφτεί, ήλθε τρέμοντας, γονάτισε μπρος του και του εξομολογήθηκε μπροστά σ' όλο τον κόσμο για την αιτία πού τον άγγιξε και πώς γιατρεύτηκε αμέσως.
Και ο Ιησούς της είπε: Έχε θάρρος κόρη μου, η πίστη σου σε έσωσε, πήγαινε στο καλό. Ενώ ακόμα μιλούσε, έρχεται κάποιος από το σπίτι του αρχισυναγώγου και του λέγει, πέθανε η θυγατέρα σου, μην ενοχλείς το διδάσκαλο. Και ο Ιησούς πού τον άκουσε αποκρίθηκε στον αρχισυνάγωγο και του λέγει: Μη φοβάσαι, μόνο να πιστεύεις και θα σωθείς.
Και όταν μπήκε στο σπίτι δεν άφησε να μπει κανένας παρά μόνο ο Πέτρος και ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης και ο πατέρας του κοριτσιού και η μητέρα.
Έκλαιγαν όλοι και θρηνούσαν το παιδί. Και εκείνος τους είπε: Μην κλαίτε, δεν πέθανε, αλλά κοιμάται. Και τον γελούσαν, γιατί ήξεραν πώς πέθανε. Και ο Ιησούς αφού τους έβγαλε έξω, κράτησε από το χέρι το κορίτσι, του μίλησε και του είπε' Παιδί μου, σήκω. Και ξαναγύρισε το πνεύμα του παιδιού και αναστήθηκε αμέσως και ο Ιησούς έδωσε εντολή να του δώσουν να φάει. Οι γονείς του τα έχασαν και ο Ιησούς τους παράγγειλε να μην πουν σε κανένα αυτό πού έγινε.
***
Από την Β΄ προς Κορινθίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου
Κεφ. 9, χωρία 6 έως 11
Πῶς νὰ γίνεται ἡ εἰσφορὰ
Θ΄\ 6 ᾿Αδελφοί, ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καὶ θερίσει, καὶ ὁ σπείρων ἐπ᾿ εὐλογίαις ἐπ᾿ εὐλογίαις καὶ θερίσει.
7 ἕκαστος καθὼς προαιρεῖται τῇ καρδία, μὴ ἐκ λύπης ἢ ἐξ ἀνάγκης· ἱλαρὸν γὰρ δότην ἀγαπᾷ ὁ Θεός. 8 δυνατὸς δὲ ὁ Θεὸς πᾶσαν χάριν περισσεῦσαι εἰς ὑμᾶς, ἵνα ἐν παντὶ πάντοτε πᾶσαν αὐτάρκειαν ἔχοντες περισσεύητε εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν, 9 καθὼς γέγραπται· ἐσκόρπισεν, ἔδωκε τοῖς πένησιν· ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα. 10 ὁ δὲ ἐπιχορηγῶν σπέρμα τῷ σπείροντι καὶ ἄρτον εἰς βρῶσιν χορηγήσαι καὶ πληθύναι τὸν σπόρον ὑμῶν καὶ αὐξήσαι τὰ γενήματα τῆς δικαιοσύνης ὑμῶν· 11 ἐν παντὶ πλουτιζόμενοι εἰς πᾶσαν ἁπλότητα, ἥτις κατεργάζεται δι᾿ ἡμῶν εὐχαριστίαν τῷ Θεῷ·
ΑΠΟΔΟΣΗ
Αδελφοί, οποίος σπέρνει με τσιγγουνιά, με τσιγγουνιά και θα θερίσει· κι όποιος σπέρνει με απλοχεριά, με απλοχεριά και θα θερίσει. Ο καθένας να δίνει και να ελεεί όσο βαστάει η καρδία του όχι με λύπη ή από ανάγκη· γιατί ο Θεός αγαπάει όποιον δίνει με καλή καρδιά και με χαρούμενο πρόσωπο.
Έχει ο Θεός τη δύναμη να σας δώσει κάθε δωρεά, Του με το παραπάνω για να μη σας λείπει τίποτα σε κάθε περίσταση και για να επαρκείτε σε κάθε καλό έργο. Γιατί είναι γραμμένο για τον άνθρωπο που έχει μέσα του φόβο Θεού· μοίρασε με απλοχεριά, έδωσε στους φτωχούς, η αγαθοεργία του μένει στον αιώνα.
Εκείνος δε που δίνει το σπόρο στο γεωργό που σπέρνει και το ψωμί για να φάει, να δώσει καν να πληθύνει την ελεημοσύνη μας και να αυξήσει τα γεννήματα της αρετής σας. Ώστε εσείς μεν να είσαστε στο κάθε τι πλούσιοι για κάθε γενναιοδωρία, κι εμείς οι Απόστολοι να έχουμε την ευκαιρία να ευχαριστούμε για σας τον Θεό.
***
Από την προς Εφεσίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου
Κεφ. 2, χωρία 14 έως 22
Β΄\ 14 Αδελφοί, αὐτὸς γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας, 15 τὴν ἔχθραν, ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ τὸν νόμον τῶν ἐντολῶν ἐν δόγμασι καταργήσας, ἵνα τοὺς δύο κτίσῃ ἐν ἑαυτῷ εἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον ποιῶν εἰρήνην, 16 καὶ ἀποκαταλλάξῃ τοὺς ἀμφοτέρους ἐν ἑνὶ σώματι τῷ Θεῷ διὰ τοῦ σταυροῦ, ἀποκτείνας τὴν ἔχθραν ἐν αὐτῷ· 17 καὶ ἐλθὼν εὐηγγελίσατο εἰρήνην ὑμῖν τοῖς μακρὰν καὶ τοῖς ἐγγύς, 18 ὅτι δι” αὐτοῦ ἔχομεν τὴν προσαγωγὴν οἱ ἀμφότεροι ἐν ἑνὶ πνεύματι πρὸς τὸν πατέρα. 19 ἄρα οὖν οὐκέτι ἐστὲ ξένοι καὶ πάροικοι, ἀλλὰ συμπολῖται τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ, 20 ἐποικοδομηθέντες ἐπὶ τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων καὶ προφητῶν, ὄντος ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, 21 ἐν ᾧ πᾶσα ἡ οἰκοδομὴ συναρμολογουμένη αὔξει εἰς ναὸν ἅγιον ἐν Κυρίῳ· 22 ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς συνοικοδομεῖσθε εἰς κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ ἐν Πνεύματι.
ΑΠΟΔΟΣΗ
Αδελφοί, ο Χριστός είναι η πραγματική ειρήνη μας. Γιατί Αυτός συνένωσε τους δύο αντιμαχόμενους κόσμους σε ένα λαό και γκρέμισε με τη σταυρική θυσία Του κάθε μεσότοιχο και φραγμό, πού τους χώριζε και δημιουργούσε μεταξύ τους έχθρα. Ξεπέρασε δηλαδή στον Εαυτό Του το νόμο των εντολών και τις ανεφάρμοστες διατάξεις για να δημιουργήσει από τους Ιουδαίους και τους ειδωλολάτρες ένα καινούργιο άνθρωπο φέρνοντας στον κόσμο την ειρήνη.
Έτσι ένωσε με τη θυσία Του τα δύο μέρη σ΄ ένα σώμα και αφού τους συμφιλίωσε με τον Θεό εθανάτωσε την μεταξύ τους έχθρα.
Ο Χριστός ήλθε λοιπόν και έφερε τη χαρμόσυνη αγγελία της ειρήνης σε σας τους εθνικούς, πού βρισκόσασταν μακριά από τον Θεό και σε σας τους Ιουδαίους, πού είσασταν κοντά Του.
Πραγματικά δια του Ιησού Χρίστου έχουμε οδηγηθεί και τα δύο μέρη εν Αγίω Πνεύματι προς τον Θεό Πατέρα.
Επομένως, λοιπόν, δεν είσθε ξένοι και προσωρινοί για τη Βασιλεία του Θεού αλλά είσθε συμπολίτες όλων των αγίων και ανήκετε στην ίδια οικογένεια του Θεού (Εκκλησία). Έχετε οικοδομηθεί επάνω στο θεμέλιο των Αποστόλων και των προφητών, όπου ακρογωνιαίος λίθος είναι ο Ιησούς Χριστός. Με τον Χριστό συναρμολογείται ολόκληρη η οικοδομή της Εκκλησίας, και μεγαλώνει, ώστε να γίνει ναός άγιος για τον Κύριο. Ο Χριστός οικοδομεί και όλους σας, ώστε να γίνετε ο τόπος, όπου κατοικεί ο Θεός δια του Αγίου Πνεύματος.
***
Κυριακή Ζ’ Λουκά
(Η θυγατέρα του Ιάειρου)
(Λουκ.η’, 4ί-56) κήρυγμα επί του Ευαγγελίου
του Ιωάννη Δήμου,
Θεολόγου – Φιλολόγου
από την ιστοσελίδα του: www.sostikalogia.com
Ένας πατέρας, ο Ιάειρος, πλησίασε τον Κύριο και τον παρακάλεσε να τον βοηθήσει. Του είπε ότι η μονάκριβη κόρη του ασθενούσε και κινδύνευε να πεθάνει. Ο Κύριος τον σπλαχνίστηκε και δέχτηκε πρόθυμα να πάει στο σπίτι να τη θεραπεύσει. Στο δρόμο που πηγαίνανε έρχεται ένας υπηρέτης και λέει στον πατέρα ότι η κόρη του πέθανε. Η είδηση έπεσε σαν κεραυνός στον Ιάειρο, ο οποίος δεν θα ήταν παράξενο εάν σωριαζόταν στο χώμα. Όμως ο Κύριος του είπε, «μη φόβου∙ μόνον πίστευε». Και θα έλεγε κανείς τι να μη φοβηθεί αφού πέθανε, τι άλλο να περιμένει. Τουλάχιστο να την προλάβαινε ζωντανή. Τώρα όμως πού ξεψύχησε και δεν υπάρχει ελπίδα ζωής; Και όμως ο Διδάσκαλος απαιτεί πίστη, θάρρος και αφοβία.
Ύστερα από λίγο έφθασαν στο σπίτι όπου οι θρήνοι και οι κοπετοί των συγγενικών προσώπων ήταν μάρτυρες ότι η κόρη είχε πεθάνει. Και όμως ο Διδάσκαλος επιμένει ότι ζει και μάλιστα ότι κοιμάται. Αυτοί όμως που θρηνούσαν έχοντας εμπιστοσύνη στα μάτια τους που είδαν το κορίτσι πεθαμένο, δεν πείθονται στα λόγια του Χριστού και επιμένουν ότι πέθανε. Και βέβαια είχε πεθάνει, αλλά για το Χριστό ο θάνατος είναι νικημένος εχθρός και ύπνος. Τότε παίρνοντας μαζί Του τους γονείς του κοριτσιού και τρεις από τους μαθητές Του άγγιξε το παγωμένο χέρι του παιδιού και του είπε να σηκωθεί. Αμέσως το παιδί άνοιξε τα μάτια του, όπως ξυπνάει κανείς από τον ύπνο, και αντίκρυσε τους δικούς του.
Έτσι ο Κύριος απέδειξε ότι έχει όλη την εξουσία ώστε και αυτό το θάνατο αλυσοδένει και εξαφανίζει. Απέδειξε ο Κύριος ότι ο θάνατος είναι ύπνος μεγαλύτερης διάρκειας, και γι” αυτό τόνισε στους πιστούς Του να μη φοβηθούν αυτούς που θανατώνουν το σώμα και δε μπορούν να βλάψουν την ψυχή. Ο σωματικός θάνατος είναι προσωρινός χωρισμός της ψυχής από το σώμα ο δε πνευματικός θάνατος είναι ο χωρισμός της ψυχής από το Άγιο Πνεύμα.
Αλλά κατά την πορεία του Κυρίου προς το σπίτι του Ιάειρου συνέβη και άλλο θαύμα πολύ σημαντικό. Ενώ υπήρχε συνωστισμός από τον κόσμο, αισθάνθηκε ο Χριστός ότι κάποιος τον άγγιξε. Αμέσως σταμάτησε, κοίταξε τριγύρω του και είπε ποιος με άγγιξε; Οι συνοδοιπόροι τον κοίταξαν κατάπληκτοι και περισσότερο ο Πέτρος, ο οποίος είπε, Διδάσκαλε βλέπεις ότι ο λαός σε συνθλίβει και ρωτάς ποιος σε άγγιξε; Ο Κύριος όμως είπε, κάποιος με άγγιξε, γιατί εγώ κατάλαβα να εξέρχεται από εμένα δύναμη. Τότε μία γυναίκα παρουσιάστηκε και ομολόγησε όλη την αλήθεια. Ήταν από ετών ασθενής και μολονότι κατανάλωσε την περιουσία της στους γιατρούς, δεν θεραπευόταν. Τότε πλησίασε με πίστη μέσα στο πλήθος και έπιασε την άκρη του ιματίου του Κυρίου και έλεγε μέσα της ότι και μόνο εάν αγγίξω το ιμάτιό του θα θεραπευθώ. Αυτό και έγινε. Ο Χριστός βλέποντας την πίστη της, της είπε. Η πίστη σου σε έσωσε, πορεύου εις ειρήνη.
Το περιστατικό αυτό πιστοποιεί ότι ο Χριστός έχει δύναμη επάνω Του αστείρευτη, την οποία είναι δυνατό να λάβουν όσοι με πίστη τον πλησιάζουν. Όπως δηλαδή είναι δυνατό με την πρίζα να λάβει ο άνθρωπος ηλεκτρικό ρεύμα, κατά παρόμοιο τρόπο και ο πιστός άνθρωπος μπορεί να αντλήσει χάρη από την πηγή της χάριτος, που είναι ο Χριστός. Χωρίς την πίστη αυτή είναι αδύνατο να λάβει κανείς τη χάρη. Η πίστη είναι η προϋπόθεση για την απόκτηση της χάρης του Θεού. Έτσι ο άνθρωπος με τον αγώνα του έχει ως στόχο να φθάσει στην αγάπη του Θεού. Πρέπει να αγαπάμε το Θεό, γιατί Αυτός είναι η αξία των αξιών, δηλαδή το αξίζει να αγαπιέται από όλους. Είναι άξιο και δίκαιο. Εάν κανείς δεν αγαπάει το Θεό, τον προσβάλλει, γιατί τον εμποδίζει η αμαρτία, όπως τα σύννεφα εμποδίζουν να φανεί ο ήλιος. Ας αγαπάμε λοιπόν το Θεό, γιατί Αυτός μας αγάπησε πρώτος. Αμήν.