Ζωηφόρος

Με δυο λόγια ΙΑ' (10)

1. Αν πας με το σταυρό στο χέρι, θα σε φάνε οι άλλοι;

 

Αυτό εξαρτάται από το ποιοι  θα είναι οι άλλοι.  Αν  αυτοί οι άλλοι είναι διώκτες του Χριστού, θα είναι και δικοί σου διώκτες σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου, «ει εμέ εδίωξαν, και υμάς διώξουσιν »( Ιω. ιε’, 20). Αν όμως οι άλλοι αγαπούν το Χριστό, τότε δε θα σε  φάνε αλλά  θα σε βοηθήσουν να φέρεις το σταυρό σου όπως και αυτοί θα φέρουν το δικό τους. Πάντως  σε κάθε περίπτωση δε θα σε φάει κανείς, αν δεν το επιτρέψει ο Θεός.  Αν όμως επιτρέψει ο Θεός να σε φάνε, αυτό θα είναι για σένα στέφανος δόξης, γιατί θα συμμετέχεις στο πάθος του Κυρίου και κατά συνέπεια και στην Ανάσταση Αυτού, « είπερ συμπάσχομεν ίνα και συνδοξασθώμεν » ( Ρω. η’, 17).

2. Η σοφία του Θεού υπερέχει πάντων των ανθρωπίνων σοφισμάτων, λογισμών, διαλογισμών, κρίσεων και διακρίσεων. Επίσης είναι επικρατέστερη της πονηρίας του διαβόλου.  Όποιος λοιπόν  γίνεται φορέας και όργανο της σοφίας του Θεού, ελέγχει τα όργανα της πονηρίας του πονηρού. Επειδή όμως ενεργεί τα πάντα με αγάπη, μακροθυμεί, γιατί  « η αγάπη μακροθυμεί» ( Α’ Κορ. ιγ’, 4).

3. Αν ένας από αγάπη και ενδιαφέρον, κατά τη γνώμη του βέβαια,  πιέζει ενοχλητικά  κάποιον να κάνει κάτι  που αυτός το θεωρεί σωστό ενώ ο άλλος  δεν το θέλει,  αυτός μοιάζει με κάποιον που χαιρετά έναν γνωστό του εγκάρδια διά χειραψίας, και δε λέει να ξεκολλήσει το χέρι του από το χέρι του άλλου, αλλά το κρατάει  για ώρα σφιχτά δοκιμάζοντας την υπομονή του.

4. Έχει σημασία και ο τρόπος.

Ένας, για  να στηρίξει μία  γνωστή του γυναίκα που αντιμετώπιζε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας της είπε απότομα και  αψυχολόγητα, όποιον αγαπά ο Κύριος τον παιδεύει. Δεν της είπε ούτε τα προηγούμενα από αυτή τη φράση λόγια του Αποστόλου Παύλου ούτε τα επόμενα από τα οποία φαίνεται η  πατρική αγάπη του Θεού ιδιαίτερα την ώρα του πειρασμού (Εβρ. ιβ’, 4- 8). Έτσι  εκείνη, την ώρα εκείνη  που δεν κατάλαβε το νόημα αυτών των λόγων και φαντάστηκε το Θεό ως τιμωρό,  του είπε  απερίσκεφτα και απότομα και αυτή,  εμένα βρέθηκε να αγαπήσει;

5. Όταν και όπου επικρατούσε ο θεσμός της δουλείας,  ο  δούλος δε μπορούσε να κάνει τίποτα από μόνος του   για να ελευθερωθεί.  Αν όμως μάθαινε ότι υπάρχει κάποιος που έχει τον τρόπο και τη δυνατότητα να τον ελευθερώσει, ασφαλώς θα ήθελε πολύ να τον γνωρίσει. Αυτός ο κάποιος που μπορεί να ελευθερώσει τον άνθρωπο από τη δουλεία της αμαρτίας και της πλάνης  είναι  ο  λόγος του Χριστού που οδηγεί στη γνώση της αλήθειας. Δε μένει λοιπόν παρά να μένει  κανείς πιστός στο λόγο Του, και τότε θα γνωρίσει την αλήθεια και αυτή θα τον ελευθερώσει.Το είπε ο ίδιος ο Χριστός, « προς τους πεπιστευκότας αυτώ Ιουδαίους· εάν υμείς μείνητε εν τω λόγω τω εμώ, αληθώς μαθηταί μου εστε, 32 και γνώσεσθε την αλήθειαν, και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς»(Ιω. η’, 31-32).

6. Όταν ένας είναι πλακωμένος κάτω από χαλάσματα, η ελπίδα του είναι οι διασώστες.  Όταν ένας είναι ναυαγός μέσα στο πέλαγος, η ελπίδα του είναι  το ελικόπτερο.  Όταν ένας είναι καταδικασμένος σε θάνατο, η ελπίδα του είναι η χάρη. Όταν ένας έχει δηλητηριαστεί, η ελπίδα του είναι το αντίδοτο. Όταν όλος ο κόσμος είναι φορτωμένος με το  βαρύ φορτίο  της αμαρτίας, η ελπίδα του είναι ο Χριστός «ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου » (Ιω. α’, 29).

7. Κάποιος  είπε σε κάποιον για κάποιον πολύ ηλικιωμένο  που τον γνώριζε, ότι  τον αφήνει ο Θεός να ζει  ακόμη για να τον τιμωρήσει, επειδή δεν ήταν καλός άνθρωπος.  Τότε εκείνος του είπε, αν είναι όπως τα λες,  δεν τον αφήνει για να τον τιμωρήσει, αλλά για να μετανοήσει ενώ κάποιον άλλον ίσως δεν τον αφήνει να ζήσει  για να μη αμαρτήσει.  Ο πρώτος  είπε εξυπνάδες και ο δεύτερος σοφά λόγια.

8.  Υπάρχουν πιστοί που προσκυνούν το Θεό αληθινά. Αυτοί είναι εκείνοι για τους οποίους  ο Χριστός είπε ότι, « οι αληθινοί προσκυνηταί προσκυνήσουσι τω πατρί εν πνεύματι και αληθεία· και γαρ ο πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν » ( Ιω. δ’, 23).Υπάρχουν άλλοι που δεν έχουν φτάσει στην κατάσταση των πρώτων, και  τον προσκυνούν όπως αυτοί νομίζουν. Στη χειρότερη κατάσταση, από αυτούς τους  άλλους, βρίσκονται εκείνοι για τους οποίους ο Χριστός είπε  στους Μαθητές Του ότι,  « έρχεται ώρα ίνα πας ο αποκτείνας υμάς δόξη λατρείαν προσφέρειν τω Θεώ » ( Ιω. ιστ’,2 ).

9. Τα χαρίσματα που έχει ένας πιστός, όποια και αν είναι αυτά, όπως είναι γνωστό, καλείται να τα καλλιεργήσει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.  Αν όμως, εκτός από τα χαρίσματα,  έχει και τη θεία χάρη η οποία προϋποθέτει ταπείνωση,  τότε αισθάνεται ότι είναι  ο ίδιος αγρός τον οποίον καλλιεργεί ο Θεός,  και  ότι είναι ο ίδιος οικοδομή την οποία οικοδομεί ο Χριστός.  Ο Απόστολος  Παύλος λέει,   « Θεού γεώργιον, Θεού οικοδομή εστε » (Α’ Κο. γ’, 9).

10. Η εξομολόγηση είναι ανακούφιση της ψυχής, και η άφεση των αμαρτιών  που επακολουθεί  αυτής  είναι  κάθαρση τη συνείδησης από τα νεκρά έργα.   Ύστερα  από   την άφεση αυτή όλα πλέον είναι σαν να μη έχουν γίνει. Μακάρι βέβαια να μη είχαν γίνει, αλλά αφού έχουν γίνει, τι να γίνει; Είθε να μη ξαναγίνει ό, τι έχει γίνει. Αλλά και, αν ξαναγίνει, γιατί οπωσδήποτε  πάλι κάτι στραβό θα γίνει,  η εξομολόγηση είναι επαναλαμβανόμενο Μυστήριο και έτσι τελικά η αμαρτία όρθια δε θα μείνει. Το λέει και ο Απόστολος Παύλος, « αμαρτία γαρ υμών ου κυριεύσει· ου γαρ εστε υπό νόμον, αλλ᾿ υπό χάριν »( Ρω. στ’, 14).

του Ιωάννη Δήμου

 

από την ιστοσελίδα του:  www.sostikalogia.com

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel