Logo
Print this page

Δικαίωση

Όταν αναφέρεται η θεία δικαιοσύνη, συνήθως ο νους του ανθρώπου πάει στην τιμωρία των αμαρτωλών από το Θεό που είναι και δίκαιος. Όμως απόδοση δικαιοσύνης δε σημαίνει μόνο τιμωρία αλλά και αξιομισθία.

Εκτός από αυτή τη σημασία της δικαιοσύνης του Θεού υπάρχει και άλλη. Πρόκειται για τη δικαιοσύνη που δίνει ο Θεός σε όσους την επιθυμούν σύμφωνα με το « μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται» (Ματ.ε’,6).  Η αμαρτία δημιούργησε στο ανθρώπινο γένος μεγάλη φθορά. Αφ' ότου αυτή σαν άλλη θανατηφόρα   ασθένεια   κυρίευσε το σώμα και το πνεύμα του ανθρώπου ο άνθρωπος έχασε την παρρησία  του   στο  Θεό.  Ο  νους του σκοτίστηκε, η καρδιά του διαστράφηκε και η συνείδησή του γέμισε από φόβο, ταραχή και ενοχή πολλή. Πώς ήταν δυνατό ένας τέτοιος άνθρωπος να σταθεί δίκαιος ενώπιον του Θεού και να απολαμβάνει το αγαθό της ειρήνης; Ακόμη και αυτοί οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης οι οποίοι αγωνίστηκαν εναντίον του κακού και της αμαρτίας και οι οποίοι διακρίθηκαν για την αρετή τους και τη δικαιοσύνη τους, κάθε άλλο παρά μπορούσαν να καυχηθούν μπροστά  στο  Θεό  για τα καλά τους έργα. Αντίθετα, αισθάνονταν την  ανάγκη   να   πουν   μαζί  με τον ψαλμωδό, « εάν ανομίας παρατηρήσης, Κύριε Κύριε, τις υποστήσηται;  ότι παρά σοι ο ιλασμός εστιν » ( Ψ.129, 3). Να λοιπόν το κατάντημα του ανθρώπου! Έπεσε στο βάραθρο της αμαρτίας και του ήταν αδύνατο πλέον να βγει από εκεί με τις δικές του δυνάμεις και να σταθεί δίκαιος μπροστά στο Θεό. Αλλά αυτό που δε μπορούσε να πετύχει ο άνθρωπος το εργάστηκε ο Θεός με την αποστολή του Χριστού στον κόσμο. Έτσι ο καθένας, ακόμη και ο μεγαλύτερος αμαρτωλός άνθρωπος που πιστεύει και ζει μέσα στην εκκλησία σαν ζωντανό μέλος αυτής, δικαιώνεται μπροστά στο Θεό, γίνεται παιδί του Θεού, και απολαμβάνει την ειρήνη στην ψυχή του. Αυτό ακριβώς το μήνυμα φέρνει στον κόσμο η Γέννηση του Χριστού, ότι δηλαδή ο Θεός χαρίζει στον άνθρωπο τη δικαιοσύνη και την ειρήνη. Αυτό είναι και το νόημα του αγγελικού ύμνου, « Δόξα εν υψίστοις  Θεώ  και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία». «Δικαιωθέντες ουν εκ πίστεως ειρήνην έχομεν προς τον Θεόν διά του  Κυρίου  ημών Ιησού Χριστού  »( Ρω. ε’,1). Η δικαίωση αυτή και η ειρήνη είναι αγαθά τα οποία μόνιμα και επίμονα αναζητούσε πάντοτε και αναζητάει η  ανθρώπινη  ψυχή. Ο   άνθρωπος σαν λογικός και ελεύθερος που είναι,  είναι  υπεύθυνος  για  τις πράξεις του και κατανοεί την αξία της δικαίωσης χωρίς την οποία ειρήνη δεν μπορεί να έχει. Όσοι  έκαναν   προσπάθειες να δικαιωθούν  και  να  ειρηνεύσουν  με  το   Θεό   και  με   τον  εαυτό τους  έξω από το λυτρωτικό έργο του Χριστού, απέτυχαν.  Απέτυχαν και εξαπατήθηκαν, γιατί είναι αδύνατο η ανομία και η αμαρτία, σαν ηθική ασθένεια, να θεραπευθεί και να εξαφανισθεί, αυτή και τα αποτελέσματά της, με ανθρώπινες μεθόδους, τελετές, καθαρμούς, μυστήρια, θυσίες, προσφορές κ.ά. Μόνο ο Χριστός χαρίζει τη δικαίωση  και  την ειρήνη και, όταν ο άνθρωπος τα δεχθεί, τότε οφείλει τη σωτηρία του στο Θεό που είναι ο Σωτήρας του.  Ο άνθρωπος όμως δεν πρέπει να οδηγείται στην  παράβαση του νόμου του Θεού αλλά στην ολοκλήρωσή του, δεχόμενος στην καρδιά του την αγάπη Του,  η  οποία  είναι  το  πλήρωμα του νόμου (Ρωμ. ιγ’,10).

του Ιωάννη Δήμου

 

από την ιστοσελίδα του:  www.sostikalogia.com

Related items

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR