Ζωηφόρος

Κυριακή των Μυροφόρων

Κυριακή των Μυροφόρων

Το Ευαγγέλιο και το Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής,

η απόδοσή τους στην νεοελληνική

και κήρυγμα επί του Ευαγγελίου.

***

Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο

Κεφ. 15, χωρίο 43 έως Κεφ. 16, χωρίο 8

Ενταφιασμὸς τοῦ Χριστοῦ

ΙΕ΄\ Τῷ καιρῷ ἐκείνω, 43 ἐλθὼν ᾿Ιωσὴφ ὁ ἀπὸ ᾿Αριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ. 44 ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε· 45 καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ ᾿Ιωσήφ. 46 καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ, ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου. 47 ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ᾿Ιωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται.

῾Η ἀνάστασις τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ

ΙΣΤ´\ Και διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ ᾿Ιακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν. 2 καὶ λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. 3 καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; 4 καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. 5 καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. 6 ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· μὴ ἐκθαμβεῖσθε· ᾿Ιησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. 7 ἀλλ᾿ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. 8 καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ.

ΑΠΟΔΟΣΗ

Εκείνο τον καιρό, ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, βουλευτής και άνθρωπος με υπόληψη, πού και αυτός περίμενε τη βασιλεία του Θεού, τόλμησε και παρουσιάστηκε στον Πιλάτο και ζήτησε να πάρει το σώμα του Ιησού. Ο Πιλάτος θαύμασε ότι απέθανε κιόλας ο Ιησούς, και αφού προσκάλεσε τον αξιωματικό, τον ρώτησε αν είχε πολλή ώρα πού πέθανε. Και όταν βεβαιώθηκε από τον αξιωματικό χάρισε το σώμα στον Ιωσήφ. Και ο Ιωσήφ αφού αγόρασε σάβανο και κατέβασε τον Ιησού από το σταυρό, τον τύλιξε στο σάβανο, τον ενταφίασε σ' ένα μνημείο πού ήταν σκαμμένο μέσα σε βράχο, και έσυρε μια πέτρα μπροστά στη θύρα του μνημείου. Όταν γίνονταν αυτά, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ίωση παρακολουθούσαν και έβλεπαν που ενταφιάζεται ο Ιησούς. Και όταν πέρασε το Σάββατο, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου και η Σαλώμη αγόρασαν αρώματα για να έλθουν και να αλείψουν τον Ιησού. Και την αυριανή, πού ήταν η πρώτη ήμερα της εβδομάδας, ξεκίνησαν πολύ πρωί και έρχονταν στο μνημείο, και έφτασαν εκεί με την ανατολή του ήλιου. Και έλεγαν μεταξύ τους· Ποιος θα μας κυλήσει την πέτρα από τη θύρα του μνημείου; Και καθώς σήκωσαν τα μάτια τους, είδαν πώς ήταν αποκυλισμένη η πέτρα, και ήταν μια πέτρα πολύ μεγάλη. Και όταν μπήκαν στο μνημείο, είδαν ένα λευκοφορεμένο νέο να κάθεται στα δεξιά και από το φόβο τους τα έχασαν. Και ο νέος τους λέγει· μη τα χάνετε από φόβο· το ξέρω πώς ζητάτε τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, πού τον σταύρωσαν αναστήθηκε δεν είναι εδώ· να ο τόπος πού τον έβαλαν. Άλλα πηγαίνετε και πέστε στους μαθητές του και μάλιστα στον Πέτρο πώς πηγαίνει μπροστά από σας στη Γαλιλαία' εκεί θα τον δείτε, καθώς σας είπε. Και οι γυναίκες βγήκαν και έφυγαν από το μνημείο κατατρομαγμένες και κατασαστισμένες, και από το φόβο τους δεν είπαν σε κανένα τίποτα.

***

Από το βιβλίο των Πράξεων

Κεφ. 6, χωρίο 1 έως 7

῾Η ἐκλογὴ τῶν ἑπτὰ

ΣΤ´\ 1 ΕΝ δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν ῾Ελληνιστῶν πρὸς τοὺς ῾Εβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν. 2 προσκαλεσάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν εἶπον· οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντας τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις. 3 ἐπισκέψασθε οὖν, ἀδελφοί, ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτά, πλήρεις Πνεύματος ῾Αγίου καὶ σοφίας, οὓς καταστήσομεν ἐπὶ τῆς χρείας ταύτης· 4 ἡμεῖς δὲ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προσκαρτερήσομεν. 5 καὶ ἤρεσεν ὁ λόγος ἐνώπιον παντὸς τοῦ πλήθους· καὶ ἐξελέξαντο Στέφανον, ἄνδρα πλήρη πίστεως καὶ Πνεύματος ῾Αγίου, καὶ Φίλιππον καὶ Πρόχορον καὶ Νικάνορα καὶ Τίμωνα καὶ Παρμενᾶν καὶ Νικόλαον προσήλυτον ᾿Αντιοχέα, 6 οὓς ἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων, καὶ προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς τὰς χεῖρας. 7 καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ηὔξανε, καὶ ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ἐν ῾Ιερουσαλὴμ σφόδρα, πολύς τε ὄχλος τῶν ᾿Ιουδαίων ὑπήκουον τῇ πίστει.

ΑΠΟΔΟΣΗ

Εκείνες τις ημέρες, ενώ πλήθαιναν οι πιστοί Εβραίοι, πού μιλούσαν ελληνικά και έρχονταν από άλλα μέρη άρχισαν τα παράπονα με τους ντόπιους πώς παράβλεπαν και παραμέριζαν, τις γυναίκες, πού είχαν χάσει τους άνδρες τους, στο καθημερινό συσσίτιο, που μοίραζαν.

Τότε οι δώδεκα Απόστολοι προσκάλεσαν όλους τους πιστούς και τους είπαν· Δεν είναι σωστό να αφήσουμε εμείς το λόγο του Θεού και να γίνουμε τραπεζοκόμοι. Σκεφθείτε, λοιπόν αδελφοί, και βρείτε από σας επτά ανθρώπους με καλό όνομα, να είναι γεμάτοι από το Άγιο Πνεύμα και με αληθινή φρόνηση.

Αυτούς θα βάλουμε να υπηρετούν σ' αυτή την ανάγκη κι εμείς θα αφοσιωθούμε στην προσευχή και στην υπηρεσία του κηρύγματος..

Και τα φωτισμένα αυτά λόγια, πού εισηγήθηκαν οι Απόστολοι, άρεσαν σ' όλο το λαό και συμφώνησαν με τη γνώμη των Αποστόλων. Τότε εξέλεξαν τον Στέφανο, έναν άνδρα γεμάτο από πίστη και Άγιο Πνεύμα και τον Φίλιππο και τον Πρόχορο και τον Νικάνορα και τον Τίμωνα και τον Παρμενάν και τον Νικόλαο, πού ήταν προσήλυτος από την Αντιόχεια.

Έφεραν τους επτά διακόνους μπροστά στους Αποστόλους και οι Απόστολοι προσευχήθηκαν και τους χειροτόνησαν.

Και ο λόγος του Θεού διαδιδόταν και μεγάλωνε υπερβολικά ο αριθμός των μαθητών στην Ιερουσαλήμ και πολλοί από τους Ιερείς του Ναού δέχονταν τη νέα χριστιανική πίστη.

***

Κυριακή των Μυροφόρων

( Μαρκ. ιε’, 43 – ιστ΄, 8 )

κήρυγμα επί του Ευαγγελίου

του Ιωάννη Δήμου

Θεολόγου - Φιλολόγου

από την ιστοσελίδα του:  www.sostikalogia.com

Με την ευκαιρία της Κυριακής των Μυροφόρων  που γιορτάζουμε σήμερα, ας αναφερθούμε με λίγα λόγια στο λίθο του μνήματος, και στην πέτρα της ζωής.

Ένα μέσο με το οποίο ολοκλήρωσαν την ανοησία τους οι Ιουδαίοι ήταν και η χρήση του λίθου τον οποίον τοποθέτησαν στη θύρα του μνήματος με σκοπό να αποκλεισθεί κάθε σκέψη διαφυγής και κλοπής του σώματος του Κυρίου.

Όπως όμως αποδείχθηκε, άλλα σκέπτονταν οι άνθρωποι εκείνοι   και άλλα προετοίμαζε ο Θεός.  Έτσι  ο λίθος του μνήματος στάθηκε αδύνατο να φυλάξει την πέτρα της ζωής.

Πέτρα της ζωής είναι ο Χριστός ο οποίος ως πηγή της ζωής όχι μόνο ποδοπάτησε τον ογκόλιθο αλλά και τη γη συγκλόνισε, και τον ήλιο σκότισε, και τα σιδερά δεσμά του Άδη συνέτριψε, και τους δέσμιους ελευθέρωσε.

Τα πρωτοφανή αυτά γεγονότα περιγράφει ο ποιητής στο γνωστό ύμνο «Του λίθου σφραγισθέντος υπό των Ιουδαίων και στρατιωτών φυλασσόντων το άχραντό σου σώμα· ανέστης τριήμερος Σωτήρ, δωρούμενος τω κόσμω την ζωήν. Δια τούτο αϊ Δυνάμεις των ουρανών  εβόων  σοι  Ζωοδότα. Δόξα  τη  αναστάσει  σου Χριστέ, δόξα τη βασιλεία σου· δόξα τη οικονομία σου μόνε  φιλάνθρωπε ». Με τη θριαμβευτική Ανάσταση του Κυρίου πραγματοποιήθηκε και το προφητικό εκείνο, « λίθον ον σπεδοκίμασαν οι οικοδομούντες ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας». Δηλαδή πέτρα την οποία  θεώρησαν ακατάλληλη οι τεχνίτες, η πέτρα εκείνη αποδείχθηκε ότι ήταν κατάλληλη για ακρογωνιαίος λίθος. Η προφητεία αυτή αναφέρεται στο πρόσωπο του Κυρίου ο Οποίος συμβολίζεται ως πέτρα την οποία  οι πνευματικοί οικοδόμοι του Ισραήλ θεώρησαν ακατάλληλη, και    θανάτωσαν το Χριστό. Η πραγματικότητα όμως αντέστρεψε τους όρους και η πέτρα αυτή αποδείχθηκε κατάλληλη για θεμέλιο και αγκωνάρι του χριστιανικού οικοδομήματος, δηλαδή της Εκκλησίας του Χριστού.

Είναι δε γνωστό ότι στο χώρο όπου απέτυχαν αυτοί που δεν πίστεψαν, εκεί πέτυχαν αυτοί που πίστεψαν. Έτσι την πέτρα την οποία  απέρριψαν οι Εβραίοι, αυτή την πέτρα χρησιμοποίησαν χωρίς να τη μετακινήσουν από τον τόπο της, ως θεμέλιο του πνευματικού τους οικοδομήματος οι χριστιανοί. Ο τόπος του Γολγοθά, ο Κρανίου τόπος για τους Ισραηλίτες, έγινε ο ομφαλός της χριστιανοσύνης και το ιερό της Εκκλησίας του Χριστού  η οποία αποβλέπει να συμπεριλάβει όλους τους λαούς, γι' αυτός  στο Σύμβολο της Πίστεως ονομάζεται  και  Καθολική.

Και όσοι μεν πιστεύουν και θεμελιώνουν στην πέτρα του Χριστού θα σωθούν, όσοι όμως απιστήσουν και πολεμήσουν τη θεία διδασκαλία του θα συντριβούν και θα αποκλεισθούν. Επειδή όμως και η πίστη θεωρείται ως πέτρα και μάλιστα πέτρα ασφαλής, σε αντίθεση με την άμμο που είναι ακατάλληλη για οικοδομή, γι' αυτό όλοι εκείνοι που αγαπούν τη ζωή και επιθυμούν να ζήσουν, οφείλουν να εδραιωθούν στην ασάλευτη πέτρα της πίστεως. Οείλουν  να προσβλέπουν με εμπιστοσύνη προς την πέτρα της ζωής, δηλαδή προς τον Χριστό  ο οποίος με τον θάνατον του καταπάτησε το θάνατο, αφού  είναι ο εξουσιαστής  της ζωής και του θανάτου. Υπόσχεται  δε να αναστήσει τους πιστούς Του, να τους καταστήσει πολύτιμους και εκλεκτούς λίθους της  Εκκλησίας  Του,   και να τους χαρίσει αιώνια  χαρά και αφθαρσία, την οποία  είθε να κερδίσουμε όλοι μας. Αμήν.

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel