Ζωηφόρος

Πασχαλινά μηνύματα Επισκόπων-2011,

Πασχαλινά μηνύματα Επισκόπων

Πασχαλινό μήνυμα του Μητροπολίτου Κονίτσης κ. Ανδρέα

ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,  ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ  &  ΚΟΝΙΤΣΗΣ

Αριθ.  Πρωτ.  26    

Νύκτα Αναστάσεως 2011

Εν τω Ιερώ Επισκοπείω

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  146η

ΘΕΜΑ: Ανέστη Χριστός και "ιδού γέγονε καινά τα πάντα".

             Αγαπητοί μου Χριστιανοί,  ΧΡΙΣΤΟΣ  ΑΝΕΣΤΗ !

-Α-

             Σήμερα, που μας λούζει πλούσια το αναστάσιμο Φως, η σκέψη μας στρέφεται στο τι μας πρόσφερε ο Ιησούς Χριστός με το να βγη από τον Τάφο, νικητής και θριαμβευτής του θανάτου και της αμαρτίας. Γιατί, πράγματι, τι ήταν ο κόσμος προτού να αναστηθή ο Χριστός ; Θα αφήσω να μας το πη το στόμα του Χριστού, ο απόστολος Παύλος, με τρόπο συγκλονιστικό, στο πρώτο κεφάλαιο της επιστολής που έστειλε προς τους χριστιανούς της Ρώμης, και από τον στίχο 22 μέχρι τον 32ο, όπου και τελειώνει το πρώτο αυτό κεφάλαιο : Οι άνθρωποι, γράφει, ενώ ισχυρίζονται ότι είναι σοφοί, αποδείχθηκαν μωροί και ανόητοι, διότι προτίμησαν να λατρεύουν τα είδωλα αντί για τον αληθινό Θεό. Γι' αυτό ακριβώς ο Θεός επήρε την χάρη Του από αυτούς και τους άφησε να παραδοθούν στις αισχρές επιθυμίες των καρδιών τους και στην ατίμωση του σώματός τους με τα πάθη της "ατιμίας" και με ακατανόμαστες ασέλγειες. Γιατί εθεοποίησαν τις "παρά φύσιν" σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους. Κι' όπως ήταν φυσικό, κυριεύθησαν από κάθε είδος  αμαρτίας, από ανηθικότητα, πονηρία, πλεονεξία, κακία και δόλο • επινοούν και εφευρίσκουν κακά, είναι απειθείς στους γονείς, καταπατούν τον λόγο και τις συμφωνίες που έκαναν με τους άλλους, δεν έχουν ούτε αυτήν την στοργή, την τόσο φυσική και σ' αυτά ακόμη τα ζώα, είναι αδιάλλακτοι και ξένοι προς τον οίκτο και την ευσπλαγχνία. (Ρωμ. α  22-32).

-Β-

             Αυτή, ακριβώς, είναι η εικόνα που παρουσίαζε ο αρχαίος κόσμος. Εικόνα σαπίλας και ηθικής παρακμής, που, ανθρωπίνως, έδινε την εντύπωση ότι τίποτε  δεν μπορούσε ν' αλλάξη και να διορθωθή. Ο κόσμος εβάδιζε  ολοταχώς προς την καταστροφή.

             Κι' όμως !  Μόλις ακούστηκε το μήνυμα ότι ο Χριστός Ανέστη, τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν. Η ελπίδα της σωτηρίας θρονιάστηκε στις καρδιές. Και οι άνθρωποι πήραν ν' αλλάζουν συνήθειες και ζωή. Έτσι, όταν μετά την Πεντηκοστή, οι Απόστολοι άρχισαν να κηρύττουν Χριστόν εσταυρωμένον και αναστάντα, οι πρώτοι ακροατές τους, οι οποίοι δεν ήσαν άλλοι από εκείνους που είχαν σταυρώσει τον Χριστό, "κατενύγησαν τη καρδία", ένοιωσαν, δηλαδή, μέσα τους ένα συγκλονισμό. Η μετάνοια και το Άγιο Βάπτισμα ήρθε σαν επιστέγασμα εκείνου του πρωτοφανούς συγκλονισμού. Τρεις χιλιάδες ήσαν οι πρώτοι χριστιανοί. Κι' έπειτα έγιναν 5.000, εκατομμύρια ολόκληρα, που ζούσαν τώρα μια καινούργια ζωή, σ' έναν κόσμο, τον οποίο εφώτιζε το ιλαρό και ζωογόνο αναστάσιμο Φως.

-Γ-

             Γι' αυτό, ο απ. Παύλος θα γράψη προς τους χριστιανούς της Κορίνθου, οι οποίοι, να σημειωθή, ζούσαν σ' ένα περιβάλλον ιδιαίτερα διεφθαρμένο : "Ει τις εν Χριστώ, καινή κτίσις • τα αρχαία παρήλθεν, ιδού γέγονε καινά τα πάντα" (Β΄  Κορ. ε  17). Δηλαδή, καθένας, που είναι ενωμένος με τον Χριστό, είναι νέο δημιούργημα. Η αρχαία κατάσταση, την οποία είχε δημιουργήσει η αμαρτία, επέρασε. Τώρα, όλα έχουν γίνει καινούργια.

            Και, πραγματικά, αδελφοί μου. Οι μάρτυρες της παλαιάς εποχής, οι Νεομάρτυρες της Τουρκοκρατίας, οι σύγχρονοι μάρτυρες σ' Ανατολή και Δύση, φανερώνουν ότι μόνο με την δύναμη της Αναστάσεως του Χριστού, μπορούσε να γίνη αυτό το θαύμα: Νέοι, δηλαδή, και ηλικιωμένοι, άνδρες και γυναίκες, μορφωμένοι και ολιγογράμματοι, πλούσιοι και φτωχοί, περιφρονώντας τις κοσμικές απολαύσεις και ηδονές και την πρόσκαιρη και φευγαλέα δόξα, στερέωσαν την Εκκλησία, η οποία παρά τους λυσσαλέους (παλαιούς και σημερινούς) διωγμούς, μένει ασάλευτη στον αιώνα.

-Δ-

             Είναι δε χαρακτηριστικό, ότι η μνήμη του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου γιορτάζεται πάντοτε την πασχαλινή περίοδο, για να τονιστή αυτό που έχει διακηρύξει ο ιερός Χρυσόστομος : " Η Εκκλησία πολεμουμένη νικά".  Έτσι γινόταν πάντοτε, έτσι θα γίνη και τώρα. Ακούμε για κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών, για την αφαίρεση των ιερών εικόνων από τα Σχολεία, τα Δικαστήρια και αλλού, για χωρισμό του Κράτους από την Εκκλησία και ούτω καθ' εξής. Όμως, μη ταραζώμαστε, μη τα χάνουμε. Ο Χριστός, από την ώρα που αναστήθηκε, Αυτός κυβερνάει την Εκκλησία, τον κόσμο και την Ιστορία.

-Ε-

            Αγαπητοί μου Χριστιανοί,  ΧΡΙΣΤΟΣ  ΑΝΕΣΤΗ ! 

            Χρόνια πολλά, ψηλά οι καρδιές, θάρρος και πίστη θερμή και δυνατή. Οι δύσκολες μέρες θα περάσουν. Θα 'ρθουν και οι καλοί καιροί. Εμείς ας ζούμε μέσα και κάτω από την σκέπη της Αγίας μας Εκκλησίας. Ιδιαίτερα τα νειάτα : τα μαθητικά, τα φοιτητικά, τα εργαζόμενα και τα στρατευμένα παιδιά της Ελληνικής μας Πατρίδος. Αναστάσιμο χαιρετισμό απευθύνω και προς τους Βορειοηπειρώτες και τους Κυπρίους αδελφούς, που συνεχίζουν ν' ανεβαίνουν τον Γολγοθά τους, αλλά γνωρίζουν ότι μετά ακολουθεί η Ανάσταση.

Χριστός Ανέστη !  Τα πάντα καινούργια. Για όλους μας και για όλο τον κόσμο.

Διάπυρος ευχέτης εν Χριστώ Αναστάντι

Ο   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

  Ο Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ

***

Tο πασχαλινό βίωμα οδηγεί στην Aνάσταση

AΝΘΙΜΟΣ Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης

Oυρανός πολύφωτος η Eκκλησία του Xριστού απόψε, με τις αναμμένες αναστάσιμες λαμπάδες και τα φωτισμένα πρόσωπα των εκατομμυρίων ορθοδόξων Xριστιανών σ' ολόκληρο τον κόσμο, που ψάλλουν όλοι μέσα από τις ψυχές τους τον θριαμβευτικό ύμνο της Eκκλησίας μας το «Xριστός Aνέστη». Aπέραντη είναι η χαρά και πρωτοφανής ο θρίαμβος που κυριαρχεί σήμερα στην πίστη και στη ζωή της Eκκλησίας του Xριστού, όταν τα ζώντα μέλη αυτής βιώνουν βαθιά μέσα στις ψυχές τους το μεγαλύτερο θαύμα στην ιστορία του πλανήτη μας. Tότε είναι που καθώς ηχούν χαρμόσυνα οι καμπάνες των ιερών Nαών, ο ήχος τους φθάνει στους μακρυνούς ορίζοντες σαν συμβολικός αντίλαλος της μουσικής συνθέσεως, που εκτελούν σε ρυθμό πανηγύρεως και ευλαβείας οι λυτρωμένες ψυχές των Xριστιανών.

Aς κυττάξωμε απόψε, αδελφοί μου, πέρα μακρυά, εκεί όπου τα ξημερώματα της τρίτης ημέρας από της ταφής, εσείσθη ο Πανάγιος Tάφος του Σωτήρος Xριστού. Aστραψε ξαφνικά ο ουρανός, κατέβησαν οι άγγελοι, εσείσθη και ανετράπη ο λίθος, «ος ην μέγας σφόδρα από της θύρας του μνημείου» (Mάρκ. ιστ΄ 4), το ανέσπερο φως ανέτειλε μέσα από τον περίκλειστο Tάφο και μέσα στον λυτρωτικό φωτισμό του Oυρανού, Aνέστη ο Xριστός από των νεκρών, οι φύλακες έκθαμβοι και περιδεείς κατέπεσαν στη γη, και οι φωτεινές δέσμες των ακτίνων της Aναστάσεως, πλημμυρίζοντας την Γη, επανέφεραν την λάμψη του ουρανίου φωτός, την θέα του Oυρανού στον κόσμο, την ίδια την ελπίδα του κόσμου.

Γι' αυτό και η Eκκλησία με ένα ακόμη από το πλήθος των ύμνων της, ψάλλει:

«Mέγα θαύμα! O των αοράτων κτίστης,

διά φιλανθρωπίαν, σαρκί παθών,

ανέστη ο αθάνατος.

Δεύτε πατριαί των εθνών, τούτον

προσκυνήσωμεν,

τη γαρ αυτού ευσπλαγχνία,

εκ πλάνης ρυσθέντες,

εν τρισίν υποστάσεσιν, ένα Θεόν

υμνείν μεμαθήκαμεν».

(αναστάσιμο στιχηρό πλ. α΄ ήχου)

Xάρις και έλεος, τιμή και δόξα, δύναμη και ελπίδα είναι για τον αγωνιζόμενο πιστό ο Aναστημένος Xριστός. Στο Xριστό με τα ευδιάκριτα σημάδια της σταυρικής του θυσίας στηρίζεται ο ταλαιπωρημένος άνθρωπος για να απαλύνη την τραχύτητα και την δοκιμασία της καθημερινής ζωής. Kανείς δεν αμφισβητεί τα παθήματα του κόσμου στο πέρασμα από την επίγεια ζωή. Aλλοι ασθενούν και υποφέρουν επί μήνες ή χρόνια στο κρεββάτι του πόνου. Aλλοι συνθλίβονται από τα συμφέροντα και τις άνομες επιδιώξεις των αφρόνων υλιστών. Aλλοι βλέπουν να γκρεμίζωνται τα όνειρά τους για την πρόοδο και την ευτυχία τους. Aλλοι αδικούνται κατάφωρα από τις εξουσίες του κόσμου τούτου. Aλλοι τυραννούνται από την ανεργία. Aλλοι βασανίζονται από τα πάθη. Aλλοι εξωτερικά καταξιωμένοι και δήθεν ευτυχείς, ζουν το μαρτύριο της συνειδήσεως. Aλλοι αγωνιούν για πιθανούς πολέμους, για σεισμούς και άλλοι φοβούνται την οικολογική καταστροφή. Mόνον άνθρωποι χωρίς συνείδηση περνούν ανενόχλητοι από την ζωή. Kατά την χριστιανική αντίληψη δεν μπορεί και δεν δικαιούται να είναι κανείς ευτυχισμένος, όταν ο διπλανός του ζη μέσα στη δυστυχία. Eχουμε χρέος για την ίδια μας την ζωή να πιστεύωμε όλοι στο Xριστό, στην Aνάστασή του κι στην Eκκλησία του, που είναι η κιβωτός της σωτηρίας μας. Kαι έχουμε οφειλή να αγαπάμε στο όνομα του Xριστού ο ένας τον άλλο. Tότε μπορούμε να μοιραζώμεθα την ευτυχία και την δυστυχία. Tότε η φτώχεια γίνεται παροδική και η δυστυχία ελπίδα.

Iδιαίτερα τώρα, αδελφοί μου, που βρεθήκαμε αναπάντεχα σ' αυτή την σκληρή δοκιμασία της οικονομικής κρίσεως και της μειώσεως της εθνικής μας αξιοπρέπειας, είναι απόλυτη και άμεση ανάγκη να αναδειχθούμε όλοι οι Eλληνες αντάξιοι των κρισίμων περιστάσεων. Eμείς όλοι δεν είμεθα μόνον Eλληνες. Eίμεθα και ορθόδοξοι Xριστιανοί. Eμπρός, λοιπόν, να σηκώσωμε όλοι μαζύ τον σταυρό του εθνικού και κοινωνικού μας μαρτυρίου, να πατήσωμε πάνω στα αχνάρια του μαρτυρίου των προγόνων μας αδελφών Xριστιανών και Eλλήνων πατέρων, για να φθάσωμε στη χαρά της Aναστάσεως και της αναδημιουργίας. Nα διώξωμε την απελπισία, να αποτρέψωμε την δυστυχία, να εξουδετερώσωμε τον μαρασμό, να αποφύγωμε την κατάθλιψη και με τα μέτωπά μας ψηλά να ξαναχτίσωμε την ζωή μας και την Eλλάδα μας. Nαι, το μπορούμε, εάν το θελήσωμε.

Aδελφοί μου,

Tο μήνυμα της Aναστάσεως του Xριστού, είναι μήνυμα ζωής, ελπίδας, χαράς και δημιουργίας. Aρκεί ο αγώνας μας να έχη ως σκοπό «του γνώναι τον Xριστόν και την δύναμιν της αναστάσεως αυτού και την κοινωνίαν των παθημάτων αυτού» (Φιλιπ. γ΄ 10). H πασχαλινή εμπειρία, για όσους βιώνουν αυτό τον θησαυρό της Eκκλησίας μας, μπορεί να κατευθύνη μέσα στον ωκεανό της ζωής το πηδάλιο της υπάρξεώς μας. Δυστυχείς θαλασσοπόροι χωρίς τελικό λιμάνι προορισμού, όσοι εμμένουν στην απιστία τους. Kαι όμως η Eκκλησία καλεί όλους να προσέλθουν και να συμμετάσχουν στη λαμπρή πανήγυρη της Aναστάσεως του Kυρίου. Tο κήρυγμά της εδώ και 2000 χρόνια υπερβαίνει τους πάντες και πάντα τα ανθρώπινα, όταν στη θέση της οποιασδήποτε επαναστάσεως, τοποθετεί το αιώνιο βίωμα της Aναστάσεως του Xριστού. Eμπρός, λοιπόν, αδελφοί μου, με πίστη και αισιοδοξία να προχωρήσωμε στον αγώνα της ζωής και της σωτηρίας. Kαι κατά συγκυρία, η ωραιότερη των εποχών στον όμορφο τόπο μας, η Aνοιξη, περιπτύσσεται την λαμπρότερη των εορτών πανήγυρη, δηλαδή το αιώνιο Πάσχα των Oρθοδόξων. Kαλή Aνάσταση. Xρόνια πολλά και ο Xριστός Kύριος πάντοτε κοντά μας.

***

Πασχάλιο Μήνυμα του Μητροπολίτη Άρτης Ιγνατίου

Αδελφοί μου εν Χριστώ αγαπητοί

Εορτάζομεν το μεγάλο και μοναδικό και κοσμοσωτήριο γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου και Θεού και Λυτρωτού μας Ιησού Χριστού. Έκδηλη η χαρά μας και πλούσιες οι λατρευτικές και εορταστικές εκδηλώσεις μας, στους Ναούς, στα σπίτια, σε όλους τους χώρους, στην κοινωνία μας ολόκληρη, στις ψυχές όλων μας. Με χίλιους δυό τρόπους συμμετέχουμε όλοι μας στο μεγάλο αυτό πανηγύρι, άδοντες και ψάλλοντες τον θριαμβευτικό ύμνο «Χριστός Ανέστη», που προσδίδει στη ζωή μας ιδιαίτερο νόημα και καθοριστική σημασία.

Την χαρά μας όμως αυτή, επισκιάζει σήμερα μια μεγάλη και παγκόσμια κρίση, ηθική, πνευματική και οικονομική. Ο κόσμος ολόκληρος και η πατρίδα μας συνταράσσονται από πολέμους, συγκρούσεις, ανεργία, φτώχεια και ακαταστασία.

Σ᾽ αυτή την κρίση, συνετέλεσαν πολλοί παράγοντες. Και η ευθύνη, επιμερίζεται αναλόγως σε πρόσωπα και θεσμούς, που παίζουν τον κύριο ρόλο στην κοινωνία. Όμως το μεγάλο μερίδιο ευθύνης βαραίνει κυρίως τους πνευματικούς και πολιτικούς  ηγέτες, οι οποίοι διαμορφώνουν το ήθος και την συμπεριφορά ενός λαού. Δυστυχώς όμως, ακολουθήθηκε λάθος δρόμος. Απαξιώθηκαν οι θεσμοί, παραθεωρήθηκαν οι ηθικές αρχές, κτυπήθηκε η Εκκλησία, υποστηρίχθηκαν οι διάφορες σέκτες και αιρέσεις με υπερβολικό ζήλο, προβλήθηκαν η αθεΐα και η σύγχρονη ειδωλολατρία, ο υλισμός και η κάθε μορφής ανηθικότητα. Καλλιεργήθηκε, αντί της ελευθερίας η ασυδοσία, αντί της δικαιοσύνης η αδικία, αντί της αγάπης η αντιπάθεια, αντί της συνεργασίας και συναίνεσης ο σκληρός ανταγωνισμός, αντί της αυτάρκειας η πλεονεξία και σπατάλη, αντί της φιλοπατρίας η φιλοδοξία, αντί της οικογένειας η ελεύθερη και ποικιλόμορφη αμαρτωλή συμβίωση, αντί της νομιμότητας και συνέπειας η παρανομία και η προκλητική ασυνέπεια. Αυτοί και πολλοί άλλοι λόγοι συνετέλεσαν για να φτάσουμε στην τραγική αυτή ηθική και οικονομική κρίση, η οποία έχει φοβερές συνέπειες για  όλους μας, προπαντός δε για τα παιδιά και τους νέους.

Σ᾽ αυτή λοιπόν την εποχή, σ᾽ αυτή την ισοπεδωτική και ταραγμένη κοινωνία, με αυτά τα μεγάλα προβλήματα, εορτάζουμε για μια ακόμη φορά την Ανάσταση του Χριστού. Αυτό σημαίνει, ότι πρέπει  να στρέψουμε το βλέμμα μας, με πίστη και ελπίδα προς τον Αναστάντα Κύριό μας, για να βρούμε την δύναμη και την αισιοδοξία στον δύσκολο αγώνα της ζωής μας.

Η σταυροαναστάσιμη πορεία του Αναστάντος Ιησού Χριστού προσδιορίζει με σαφήνεια και την δική μας πορεία. Ο Λυτρωτής μας Ιησούς Χριστός δοκιμάστηκε σκληρά. Πολεμήθηκε, συκοφαντήθηκε, περιφρονήθηκε. Δέχθηκε εξευτελισμούς, ραβδισμούς, εμπαιγμούς, σταυρικό θάνατο. Υπέμεινε ως κακούργος τον πιο ατιμωτικό θάνατο. Αλλά, με τον θάνατό Του, νίκησε τον θάνατο και μας χάρισε την αιώνια ζωή. «Ο Αναστάς εκ νεκρών απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο».

Ο Χριστός, ενίκησε τήν  αμαρτία, τη φθορά και τον θάνατο. Ως τέλειος άνθρωπος, «ος αμαρτίαν ουκ εποίησεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι Αυτού». Ως τέλειος Θεός, εξουσιαστής της ζωής και του θανάτου. Γι᾽αυτό και στρέφεται προς τον καθένα μας ξεχωριστά αλλά και προς όλους, όσοι είμαστε μέλη της Αγίας Του Εκκλησίας και μας λέγει: «Μη φοβείσθε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον»,  «και ιδού μεθ᾽ υμών ειμί πάσας τας ημέρας της ζωής υμών». Είμαι ο νικητής του κόσμου και θα είμαι μαζί σας σε κάθε βήμα της ζωής σας.

«Αναστάσεως ημέρα• λαμπρυνθώμεν λαοί. Πάσχα Κυρίου Πάσχα».

Ο Αναστάς Κύριος, μας καλεί να χαρούμε και με λαμπρότητα να εορτάσουμε το Πάσχα. Να πιστέψουμε στην Ανάστασή Του. Να δεχθούμε την Αλήθειά Του. Να ακολουθήσουμε το παράδειγμά Του. Να εμπιστευθούμε τον εαυτό μας στην αγιαστική και λυτρωτική χάρη της Εκκλησίας. Να συσταυρωθούμε και να συναναστηθούμε. Να ζήσουμε μέσα στο ζωηφόρο φως της Αναστάσεως. Να αναγεννηθούμε πνευματικά. Να βιώσουμε την χαρά της αρετής και της αγιότητος. Να ζήσουμε μέσα μας και γύρω μας την υπέροχη αίσθηση και χαρά της παρουσίας του Αναστάντος Ιησού Χριστού, για να δώσουμε ελπίδα στον κόσμο και προοπτική  αισιόδοξη στην κοινωνία μας.

Με αυτές τις σκέψεις σας καλώ να λάβετε το ζωηφόρο φως εκ του ανεσπέρου φωτός και σας εύχομαι χρόνια πολλά, άγια, ευλογημένα και αναστάσιμα.

Ο Μητροπολίτης

+Ο Άρτης Ιγνάτιος

***

Πασχάλιο Μήνυμα του Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού Ιγνατίου

«Αύτη η ημέρα, ην εποίησεν ο Κύριος, αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή».

Η προτροπή για αγαλλίαση και χαρά ίσως να ακούγεται παράξενα τούτο το Πάσχα στην πατρίδα μας. Αυτόν τον καιρό η πραγματικότητα που μας περιβάλλει μοιάζει καταθλιπτική. Στους συνανθρώπους μας κυριαρχεί η αβεβαιότητα και το άγχος. Δεν είναι λίγοι όσοι, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, δυσκολεύονται να επιβιώσουν αλλά και όσοι φθάνουν στην απελπισία και την απόγνωση. Οι νέοι μας χάνουν την έμφυτη αισιοδοξία και βλέπουν παντού αδιέξοδα. Αλλά και στην ευρύτερη περιοχή μας ο απόηχος των πολεμικών συρράξεων και το δράμα των προσφύγων κάνουν τον θάνατο να βασιλεύει κυνικά και τελικά να διαδέχεται τα πάντα. Αυτή η αγαλλίαση, την οποία επαγγέλλεται απόψε η Εκκλησία, φαίνεται ακατανόητη στον απέλπιδα πολιτισμό της ευζωίας και αφθονίας, έναν πολιτισμό στον οποίο η οικονομική χρεωκοπία φέρνει την χρεωκοπία της ελπίδας.

Ωστόσο, «αύτη η ημέρα ην εποίησεν ο Κύριος». Όσο και αν η περιρρέουσα βαριά ατμόσφαιρα μας εμποδίζει, τούτη την «ημέρα» μπορούμε να χαιρόμαστε. Διότι είμαστε μέλη μιας Εκκλησίας που αγάλλεται «στο πάθος και την ανάσταση του Κυρίου» της. Χάρη στον Αναστάντα Χριστό τολμάμε πραγματικά να ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ! Όχι αφηρημένα και γενικά, αλλά ένσαρκα και προσωπικά. Διότι είναι Αυτός που καταργεί το θάνατο, τον έσχατο εχθρό του ανθρώπου, τον ακατάβλητο φόβο του καθενός μας. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς μας υπενθυμίζει ότι ο Υιός του Θεού «έγινε άνθρωπος για να είναι ο αρχηγός και η βεβαίωση της αναστάσεως και της αιωνιότητός μας, ΛΥΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΠΟΓΝΩΣΗ». Οι χριστιανοί δεν αγνοούμε την πραγματικότητα αλλά την υπερβαίνουμε στο φως της Αναστάσεως του Κυρίου μας. Ο ενωμένος με τον αναστάντα Χριστό, όσες οικονομικές κρίσεις, δοκιμασίες και βάσανα εάν βιώσει, στο βάθος έχει ελπίδα και αγαλλίαση, διότι νοηματοδοτεί τη ζωή του και συνειδητοποιεί την αιώνια προοπτική του. Γιορτάζει Ανάσταση και Πάσχα κάθε ημέρα της ζωής του.

Έτσι λοιπόν, «αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή». Ο τόπος μας σήμερα έχει το οξύμωρο «προνόμιο της απελπισίας». Διότι ακριβώς μπορεί να μεταποιήσει τη σημερινή απελπισία σε ευκαιρία σωτηρίας και ζωής. Έχοντας φθάσει σ  ἕνα τέλμα γενικό, έχοντας πεισθεί ότι τα ανθρώπινα επιτεύγματα σωριάζονται, ο άνθρωπος διψάει αληθινά για ανάσταση και ελπίδα. Και ο λαός μας έχει ΕΛΠΙΔΑ. Γιατί γιορτάζει ακόμα το Πάσχα! Η γιορτή των Ελλήνων είναι κατεξοχήν το Πάσχα. Όσο θα το γιορτάζουμε, η απόγνωση και η απελπισία δεν θα κυριαρχούν. Όσο η παιδεία μας θα μορφώνει παιδιά της αναστάσεως και όχι υιούς του θανάτου, δεν θα «ζητείται ελπίς». Όσο οι ιθύνοντες θα συνειδητοποιούν ότι η αναστάσιμη πίστη μας προσφέρει ενότητα και ελπίδα στο λαό μας, η κοινωνική μας συνοχή δεν θα κινδυνεύει. 

Αδελφοί μου, ας αγωνιστούμε προσωπικά και συλλογικά να μη σκοτώσουμε την ελπίδα. Να δούμε τα ουσιώδη του βίου μας. Να καλλιεργήσουμε την πίστη και τη βιωματική σχέση με τον Αναστάντα Χριστό. Μ  αὐτόν τον τρόπο θα γεννηθεί μέσα μας η αγαλλίαση της Αναστάσεως, παρ' όλες τις γύρω μας δυσμενείς συνθήκες. Μια χαρά και αγαλλίαση που θα πολλαπλασιάζεται, όταν θα προσφέρει αγάπη, αλληλεγγύη και ελπίδα αναστάσιμη!

***

“Σε τούτη τη γιορτή δεν χωράει κρίση και απελπισία”

Μητροπολίτης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως Βαρνάβας

Παιδιά μου ευλογημένα,

“Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν λαοί”!

Ακούγεται ίσως παράξενα η προτροπή για χαρά και πανήγυρι σε μια περίοδο που όλος ο κόσμος βρίσκεται σε σύγχυση. Τούτες τις μέρες η πραγματικότητα που μας κυκλώνει είναι καταθλιπτική. Μας φάνηκε περισσότερο οικεία η Εβδομάδα των Παθών και δυσκολευόμαστε να μπούμε στο πανηγύρι της Αναστάσεως. Πώς όμως να αντισταθείς στο σκίρτημα της καρδιάς, όταν η ζωή απόψε σε παρασέρνει δίχως να μπορεί να αντισταθεί η διάνοια; Πώς να συγκρατήσεις τη χαρά της Αναστάσεως, που ακτινοβολεί ανεξάρτητα από το αν όλα είναι εναντίον μας;

Γι’ αυτό, αδελφοί μου, δεν θα βάλω απόψε χαλινάρια στη φωνή, ούτε όρια. Ψηλά οι σκέψεις. Χριστός Ανέστη! Σε τούτη τη γιορτή δε χωράει κρίση και απελπισία. Η αναστάσιμη χαρά μοιράζεται αφειλώδευτα σε όλους, χωρίς εξαιρέσεις και επιλογές. Πρώτοι και έσχατοι, πλούσιοι και πένητες, εγκρατείς και ράθυμοι, εισέλθετε πάντες. Η αγαλλίαση της Ανάστασης έχει τη δύναμη να αγγίζει τις ψυχές όχι μόνο των πιστών αλλά και όλων εκείνων οι οποίοι βρίσκονται ή νομίζουν ότι βρίσκονται μακριά.

Η καλύτερη αντίσταση μέσα στη χαοτική σύγχυση που δημιούργησαν οι ισχυροί της γης είναι η αγαλλίαση του Πάσχα. Δεν αγνοούμε την πραγματικότητα. Την υπερβαίνουμε με το φως που ακτινοβολεί η Ανάσταση, με τη βεβαιότητα ότι φαεσφόρος Άγγελος θα αποκυλίσει και πάλι τον λίθο από το μνημείο όπου οι φαρισαίοι της ζωής ενταφιάσανε τα όνειρα και τις ελπίδες μας. Τώρα πλέον δεν μπορούν να μας ξεγελάσουν με υποσχέσεις και ηθικολογίες. Τώρα καταλάβαμε πως, αν υπάρχει κάποια λύση σωτηρίας, κάποια ελπίδα που μπορεί να ξαναδώσει το νόημα στη ζωή μας, αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από τον Χριστό. Όχι τον Χριστό - ιδέα σύμβολο, αλλά τον Χριστό της Εκκλησίας μας, που θυσιάζεται και γίνεται τροφή για όλο τον κόσμο. Τον Χριστό που ανασταίνεται και μαζί του ανασταίνεται η χαρά και η ελπίδα στις ψυχές των ανθρώπων.

Η φετινή γιορτή του Πάσχα μας καλεί να επανεξετάσουμε τις αρχές και τις αξίες πάνω στις οποίες έχουμε στηρίξει τη ζωή μας. Μας καλεί να εγκαταλείψουμε τον χώρο των βεβαιοτήτων μας και να ανοιχτούμε στο πέλαγος της αγάπης. Μας καλεί να αναθεωρήσουμε την κοσμική μας νοοτροπία και να αποτινάξουμε την επιπόλαιη θρησκευτικότητα. Ο Χριστός είναι το αντίθετο της θρησκείας. Ο Χριστός παραδίδει όχι μια νέα θρησκεία ή μια νέα ιδεολογία, αλλά ένα νέο τρόπο ζωής. Πρέπει να αλλάξεις τη ζωή σου για να μπορέσεις να ακολουθήσεις τον Χριστό. Και αυτό έχει πόνο, ευθύνη, σταυρό. Μυρίζει Γεθσημανή και Γολγοθά και κανείς δεν θέλει καρφιά στη χέρια και αγκάθινα στεφάνια στο κεφάλι του. Αυτός είναι ο Χριστός: Ζωή, τρόπος να ζεις για τον άλλο. Κοινωνία και σχέση. Αλληλεγγύη και συντροφικότητα. Κοινοκτημοσύνη. Νοιάξιμο και θυσία. Εκκλησία, δηλαδή κοινότητα. Ποιος τα θέλει αυτά; Κανείς! Αυτός όμως είναι ο Νυμφίος της Εκκλησίας μας. Άσχετα αν εμείς τον παραχαράξαμε και τον παραμορφώσαμε στο πέρασμα των αιώνων.

Η ευθύνη της Εκκλησίας μας είναι να αναγγέλλει άφοβα την αλήθεια του Ευαγγελίου, τη ζωτική ελπίδα της Ανάστασης. Διαφορετικά, μια Εκκλησία που αρκείται απλώς να υμνεί τη θυσιαστική προσφορά του Χριστού, ενώ στην πράξη γοητεύεται από την κοσμική εξουσία αποφεύγοντας τον σταυρό και τη θυσία, δεν θα μπορέσει να πείσει και να εμπνεύσει τον σημερινό προδομένο λαό. Δεν φθάνει μόνο να μιλούμε για σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να καταθέσουμε υπεύθυνο λόγο, αποφασιστικό έργο και πάνω από όλα να γίνουμε πρότυπα ζωής, μιμούμενοι τον τρόπο του Χριστού. Όσο περισσότερο προσεγγίζουμε τον σταυρωθέντα και αναστάντα Χριστό, τόσο πιο ευαίσθητοι γινόμαστε στις ανάγκες των αδελφών μας. Νιώθουμε ότι όπου πληγώνεται και περιφρονείται ένας άνθρωπος είναι σαν να σταυρώνεται ο Χριστός. Αν θέλουμε αυτή την κρίσιμη ώρα να είμαστε Ορθόδοξοι, χρειάζεται βάζοντας στην πάντα τον ναρκισσισμό μας και τις εγωπάθειές μας, να νιώσουμε στο πετσί μας τα σημερινά αδιέξοδα των ανθρώπων και να φροντίσουμε να μεταγγίσουμε στον κόσμο αυτό το κάτι από τη “δύναμη της Αναστάσεως” που ακτινοβολεί η εορτή του Πάσχα. Με αυτή τη δύναμη να μπορέσουμε να δείξουμε στον κόσμο ότι Ανάσταση δεν είναι απλώς ένα γεγονός, αλλά ένας τρόπος ζωής και απάντηση στις απατηλές ιδεολογίες και τις ψεύτικες υποσχέσεις των ισχυρών της γης, που θέλησαν να μας θάψουν, αλλά ξέχασαν πως μέσα μας φέρουμε τον σπόρο της ζωής.

“Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται”. Ας ζήσουμε, λοιπόν, αδελφοί μου. Να μην παραδοθούμε στους νεκρούς κανόνες, στις νεκρές σχέσεις, στις νεκρές πολιτείες, στις νεκρές θρησκείες, στα νεκρά όνειρα του κόσμου τούτου. Να μην επιτρέψουμε σε κανέναν να σπείρει μέσα μας την απόγνωση. Ανάσταση και ανάταση καρδιών. “Λίγο ακόμα να σηκωθούμε, λίγο ψηλότερα” και θα ιδούμε τη ζωή να ξανανθίζει. Χριστός Ανέστη!

Με πατρικές ευχές και αγάπη Χριστού

Ο μητροπολίτης

Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως Βαρνάβας

***

Πασχάλιος εγκύκλιος του μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθίμου

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Ο Χριστός αναστήθηκε πριν από 2000 χρόνια. Η Ιστορία επιβεβαίωσε το γεγονός, ο κόσμος ψηλάφισε το θαύμα και όσες φορές, μέχρι τώρα, η ανθρωπότητα αξιοποίησε τίμια αυτήν την Πίστη, περπάτησε βήματα προόδου σε φωτεινές εποχές πολιτισμού. Συγκεντρωθήκαμε, λοιπόν, στους Ναούς και εφέτος, για να γιορτάσουμε πάλι την Ανάσταση του Χριστού. Αυτό θα πει, να βάλουμε τις πράξεις μας, τις επιθυμίες μας και τις σκέψεις μας κάτω από την προοπτική της βέβαιης δικής μας ανάστασης. Τις στιγμές της καθημερινής μας ζωής, από τις απλοϊκές μέχρι και τις επίσημες, αξίζει να τις επανεξετάσουμε ανάλογα με την αξία που θα έχουν κατά την ημέρα της κοινής αναστάσεως των σωμάτων μας. Η Εκκλησία ζητάει από εμάς να αγαπάμε αυτόν τον κόσμο. Να τον χαιρόμαστε και να τον απολαμβάνουμε στις λεπτομέρειές του, αφού πρόκειται να αναστηθούμε μία ημέρα. Όλα δημιουργήθηκαν για να ζήσουν. Τίποτε από όσα γεννήθηκαν, με οποιοδήποτε τρόπο στη γη, δεν θα χαθεί. Ακόμα και ο άλογος κόσμος γύρω μας, θα αναστηθεί μέσω του ανθρωπίνου σώματος και θα συμμετάσχει στη χαρά της παραδεισένιας αιωνιότητος που μας περιμένει, μετά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού μας.

Γι’ αυτό, η απογοήτευση δεν ταιριάζει σε εμάς τους Χριστιανούς. Η απελπισία δεν αρμόζει στους Έλληνες Ορθοδόξους. Αφήστε, λοιπόν, το χαμόγελο να επανέλθει στο πρόσωπό σας. Αφήστε την ελπίδα να σκιρτήσει ξανά στις καρδιές σας. Μην «το βάζετε κάτω»! Οι πρόγονοί μας νικώντας το θάνατο ήρθαν πρόσφυγες από την Ανατολή και εδώ νίκησαν τη ζωή. Κρατούσαν στην καρδιά τους Πίστη στο Χριστό και στα χέρια τους τις εικόνες Του. Το ίδιο ας κάνουμε και εμείς.

Ζούμε σε έναν πόλεμο. Χρειάζεται να πάρουμε στα σοβαρά τον εαυτό μας και να εκτιμήσουμε ξανά τις δυνάμεις μας. Φαίνεται ότι ο τρόπος της ζωής μας θα αλλάξει τελείως. Τίποτε δεν θα είναι όπως το ξέραμε παλιά. Είναι ανάγκη να αποφασίσουμε πλέον υπεύθυνα για τη ζωή μας. Χρειαζόμαστε να πατήσουμε σε στέρεο σανίδι. Να κάνουμε κέντρο της ζωής μας το Χριστό. Να ζούμε τη ζωή μας με τη βεβαιότητα της ευθύνης ότι θα αναστηθούμε μία ημέρα. Να αντιγράψουμε τη ζωή της Παναγίας και των αγίων μας. Να στηριχθούμε στη δύναμη των Μυστηρίων της Εκκλησίας μας. Να το παραδεχτούμε ότι μας πρόδωσε η αλαζονεία μας. Μας εγκατέλειψε η λογική μας. Αποδείχτηκε λίγη η τεχνογνωσία μας. Ας μην προκαλούμε πλέον τους αδύναμους κοινωνικά συνανθρώπους μας με προκλητικές σπατάλες. Κέντρο του ενδιαφέροντός μας ας είναι ο συνάνθρωπός μας. Φροντίδα μας ας είναι η θεραπεία των αναγκών του. Ας βγούμε πια έξω από τον εαυτό μας. Ας κοιτάξουμε γύρω μας με στοργή τους πάντες. Ας μην εκμεταλλευόμαστε κανέναν. Ας συμπαθήσουμε τους γύρω μας, ας συμπονέσουμε τους πάντες. Ο καθένας με τον ρόλο του και από τη θέση του, ας εργασθεί για όλους. Ας εξυπηρετήσει όλους. Ας ενδιαφερθεί για όλους. Μέχρι τώρα κοιτάζαμε μόνο τον εαυτό μας, απομονωθήκαμε και μαραζώσαμε. Τώρα, ας κοιτάξουμε ψηλά, ας κοιτάξουμε δίπλα μας, για να λυτρωθούμε από τον εγωισμό, που μας προσκόλλησε σε τιποτένια πράγματα».

***

Πασχαλινό Μήνυμα Μητροπολίτου Ζακύνθου:

«Βρίσκουμε δύναμη να συνεχίσουμε τη ζωή»!

Αγαπητοί Συνεορταστές, «μηδείς οδυρέσθω»!!! Ενώ ο κόσμος βρίσκεται στις μέρες μας σε μια γενικευμένη αναστάτωση και κρίση, ξανακούγεται ανά την οικουμένη το χαρμόσυνο μήνυμα «Χριστός Ανέστη»! Καρδιές συντετριμμένες, ψυχές σκυφτές αγαλλιούν, καθώς αισθάνονται τις αναστάσιμες ακτίνες ν’ αγγίζουν ευεργετικά την πίκρα και την απογοήτευσή τους.

Είναι κοινός τόπος ότι πάμπολλα δεινά μάς έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο. Οικονομική κρίση, ακραία φυσικά φαινόμενα, οικολογικές εκτροπές, πολεμικές συρράξεις βρίσκονται πρωτοσέλιδα κάθε μέρα μπροστά στο σύγχρονο άνθρωπο. Έτσι, ο ψυχικός του κόσμος διαταράσσεται και δημιουργείται η αίσθηση ότι δεν έχει «πού την κεφαλήν κλίναι» (Λκ 9,58) βιώνοντας μιαν απερίγραπτη αποκαρδίωση. Η θλιβερή αυτή κατάσταση θυμίζει το νεφελώδες τοπίο, που είχε δημιουργηθεί στην ανθρωπότητα πριν την έλευση του Χριστού στη γη μας. Η παρουσία Του, όμως, ανάμεσά μας μετέστρεψε το ρεύμα της καταστροφής και μάλιστα, δια της αυτοθυσίας Του, νικήθηκε κατά κράτος ο ίδιος ο θάνατος.

Τελώντας κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας λειτουργική αναπαράσταση των Αγίων Παθών, οδηγηθήκαμε, ήδη, στην Ανάσταση. Όμως, αυτή η αναπαράσταση ουδόλως πρέπει να είναι εθιμική, αλλά οντολογική! Εάν παραμείνει εθιμική, ματαιοπονούμε, ο Χριστός δε συνεπαίρνει στην έγερσή Του το ανθρώπινο γένος, η δε επιτάφια οδύνη μάς συνοδεύει καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, με αφορμές, μάλιστα, τα προβλήματα που προαναφέρθηκαν. Εάν, όμως, η συμμετοχή μας στο Πάθος και την Ανάσταση γίνουν βίωμά μας, εάν αγγίξουν τα μύχια της ύπαρξής μας, τότε και μόνον τότε μπορούμε να ελπίζουμε σε διέξοδο. Εάν συναναστηθούμε με τον «Κύριο της Δόξης», μπορούμε να φερθούμε και εμείς αναστάσιμα, όχι μόνον στον καθημερινό περίγυρό μας, αλλά και στον κόσμο μας. Ένας – ένας οι αναστημένοι συνάνθρωποι, οι συμμέτοχοι στη Χαρά της «μιας των σαββάτων» (Λκ 24,1) μπορούν να οδηγήσουν την παραπαίουσα και βασανισμένη οικουμένη στην ελπίδα και τη σωτηρία. Γι’ αυτό ακριβώς ο Μεσσίας προσφέρεται κάθε χρόνο στα χέρια του ανθρώπου: Για να μας εξαγοράσει «τω τιμίω αίματί» Του από τις πλεκτάνες του Μισόκαλου και να μας οδηγήσει, βιώνοντας αναστάσιμες εμπειρίες, στη «ζωήν του μέλλοντος αιώνος».

Αυτές οι πεποιθήσεις διακατέχουν κάθε άνθρωπο, ο οποίος έχει ουσιαστικά ενταχθεί την Εκκλησία. Και όταν μιλάμε για Εκκλησία, δεν εννοούμε μια κάποια θρησκεία ή σύστημα ιδεών, αλλά την ευχαριστιακή Σύναξη όλων μας σ’ ένα Σώμα, το Αναστημένο Σώμα του Χριστού, με κεφαλή Αυτόν τον Ίδιο, καθώς όλοι μαζί προγευόμαστε τα Έσχατα!

Αγαπητοί μου, βιώνουμε σήμερα και κάθε μέρα το θαύμα των θαυμάτων, την εκ νεκρών έγερση του «εσφαγμένου Αρνίου», για το οποίο ομιλεί η Αποκάλυψη του Ιωάννου (Απ 5,6). Ευχή και προσευχή μου είναι η διαρκής μετοχή στη χαρά Του, η ατελεύτητη παραμονή δίπλα στο θρόνο της μεγαλειότητάς Του!

«Εισέλθετε πάντες εις την χαράν του Κυρίου»!

Με αναστάσιμα αισθήματα και αγάπη εκ βαθέων

Ο Μητροπολίτης

Ο Ζακύνθου Χρυσόστομος Β

***

Το πασχαλινό μήνυμα του Μητροπολίτη Ρεθύμνης καί Αυλοποτάμου κ. Ευγένιου

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, «Χριστός Ἀνέστη».

Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα, τήν ὁποία μᾶς ἀξίωσε ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ νά διέλθομε, προσέφερε σέ ὅλους μας συγκλονιστικές καί μεγαλειώδεις στιγμές προσωπικοῦ διαλόγου καί ἐπικοινωνίας μέ τόν Kύριό μας Ἰησοῦ Χριστό.

Ἡ συμμετοχή μας στίς ἱερές ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ τό πλούσιο θεολογικό καί πνευματικό τους βάθος, τό ἀπαράμιλλο κάλλος τῶν ὕμνων καί τῶν ἱερῶν κειμένων τους, μᾶς ἔδωσε τή δυνατότητα νά ἀκολουθήσομε τήν πορεία τοῦ Χριστοῦ πρός τό ἐκούσιο πάθος, τό ὁποῖο κορυφώθηκε μέ τή Σταυρική θυσία καί τή θεόσωμο Ταφή Του καί νά ὁδηγηθοῦμε τελικά στήν λαμπροφόρο Ἀνάστασή Του, μέ τήν ὁποία συντελεῖται ἡ νίκη κατά τοῦ θανάτου.

Ἡ Ἐκκλησία μας στήν ἀρχή τῆς ἑβδομάδας αὐτῆς μᾶς προέτρεψε μέ τόν λόγο: «συμπορευθῶμεν αὐτῶ καί συσταυρωθῶμεν καί νεκρωθῶμεν δι'αὐτόν ταῖς τοῦ βίου ἡδοναῖς, ἵνα καί συζήσωμεν Αὐτῷ» να συμπορεύθουμε μέ τόν Χριστό μας στήν ὁδό τοῦ μαρτυρίου καί νά συσταυρωθοῦμε μαζί Του, σταυρώνοντας τά πάθη, τόν ἐγωϊσμό, τή φιλαυτία καί τήν ἔπαρση μας γιά νά συναναστηθοῦμε καί μαζί Του. Μόνο ἄν κάνομε ἔτσι θά μπορέσουμε νά νοιώσουμε καί νά ζήσουμε τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καί ὡς ἀνάσταση δική μας καί θά ψάλλομε αὐτήν τήν Λαμπροφόρο ἡμέρα εἰλικρινά: «Χθές συνεθαπτόμην σοι Χριστέ, συνεγείρομαι σήμερον ἀναστάντι σοι, συνεσταυρούμην σοι χθές, αὐτός με συνδόξασον Σωτήρ ἐν τῆ βασιλείᾳ Σου»

Σταυρός καί Ἀνάσταση στήν Ἐκκλησία μας εἶναι ἀχώριστα.

Σταυρός χωρίς Ἀνάσταση ἀλλά καί Ἀνάσταση χωρίς Σταυρό δέν γίνονται ἀφοῦ ὁ Σταυρός χωρίς τήν Ἀνάσταση θά ἦταν ψεῦδος εἰς βάρος ὅλης τῆς ἀνθρωπότητας ἀλλά καί Ἀνάσταση δίχως Σταυρό θά ἦταν οὐτοπία ἀφοῦ δέν θά ἔδειχνε στόν ἄνθρωπο ποιός εἶναι ὁ δρόμος πού θά τόν ὁδηγήσει στό ποθητό ἀποτέλεσμα τῆς ἀναστάσεως, τῆς σωτηρίας καί τῆς αἰώνιας ζωῆς. Ἐάν μποροῦσαμε μόνοι μας ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι νά κερδήσομε τήν σωτηρία, ὁ Χριστός δέν θά σταυρωνόταν. Μέ τό δικό του παράδειγμα μᾶς ἔδειξε πώς ὁ δρόμος γιά τήν ἀνάσταση, γιά ὅποιον τήν ποθεῖ, περνᾶ ἀπό τόν Σταυρό. Μᾶς ἔδειξε πώς ὁ δρόμος γιά τήν ἀνάσταση, δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν μονόδρομο τοῦ Γολγοθᾶ. Μέ τήν ἄρση τοῦ προσωπικοῦ μας σταυροῦ, τή μετάνοια καί τήν ἐν Χριστῷ ζωή μας, μέ τήν πίστη καί τήν ἐλπίδα μας, μέ τήν ἀγάπη στό Θεό καί τήν εἰκόνα Του, τόν κάθε ἄνθρωπο, χωρίς διακρίσεις, μποροῦμε νά ζήσομε ἀπό ἐδῶ καί ἀπό τώρα τήν ἀνάσταση. Αὐτά μόνο ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς ὁ Θεός καί αὐτή ἡ σταυροαναστάσιμη στάση ζωῆς κατεργάζεται τήν προσωπική μας σωτηρία.

Ἔτσι ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ μόνο γίνεται καί νίκη δική μας καί ἡ Ἀνάσταση Του καί δική μας ἀνάσταση. Μέ αὐτήν τήν ἐλπίδα καί προσδοκία γιά τήν προσωπική μας σωτηρία, ἀγαπητά μου παιδιά, παιδιά τῆς Ἐκκλησίας μας, ἄς ζοῦμε ἔχοντας τήν χαρά τῆς Ἀναστάσεως βαθειά μέσα στίς καρδιές μας γιά νά παίρνομε δύναμη στήν καθημερινή μας ζωή καί στούς ἀγῶνες μας. Αὐτό θά μᾶς δίδει ἐλπίδα, ὅταν τά πάντα γύρω μας μᾶς ἀπελπίζουν καί θά μᾶς ὁδηγεῖ στήν ὑπέρβαση κάθε πνευματικῆς κρίσης. Αὐτό θα μᾶς κάνει να ἑορτάζομε το Πάσχα διαρκῶς καί να ψάλλομε τόν θρίαμβο καί τήν ἀπόλυτη κυριαρχία τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ ἐπί τοῦ Ἄδου καί τοῦ θανάτου, πού ἀποτελεῖ τό πιό ἐλπιδοφόρο μήνυμα στήν ἱστορία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους μαζί με τόν μεγάλο ὑμνογράφο τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό, τό: «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἄδου τήν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν…» καί μέ σκιρτήματα ἀγαλλιάσεως νά ὑμνοῦμε «τόν αἴτιον» καί εὐεργέτη μας.

Μέ αὐτές τίς σκέψεις, γιά πρώτη φορά ὡς Ἐπίσκοπος καί πνευματικός σας Πατέρας, ἀπευθύνομε σέ ὅλους σας τό ἠδύμολπο «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ» καί εὐχόμαστε ὁλόκληρη ἡ ζωή σας νά εἶναι μιά ἀναστάσιμη ἑορτή καί τά χρόνια της νά εἶναι χρόνια εὐλογημένα, φωτοφόρα καί ἀναστάσιμα!

Μέ πατρική ἀγάπη

Ὁ Ἐπίσκοπός Σας

† Ὁ Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου Εὐγένιος

***

Πασχαλινό μήνυμα του Μητροπολίτη Πέτρας και Χερρονήσου

Μητροπολίτης Πέτρας και Χερρονήσου, εγκύκλιος για το Πάσχα

Ν Ε Κ Τ Α Ρ Ι Ο Σ

ελέω Θεού Μητροπολίτης Πέτρας και Χερρονήσου

παντί τω πληρώματι της Εκκλησίας χάριν, ειρήνην και έλεος

παρά του ενδόξως Αναστάντος Σωτήρος Χριστού

Χριστός Ανέστη!

Σήμερον ημών τα λαμπρά νικητήρια γέγονεν. Ο Μονογενής Υιός του Θεού, δια της κατά τον θάνατον οικονομίας, τη σαρκί σαββατίσας, ανέστη εκ νεκρών, δωρούμενος ημίν ζωήν την αιώνιον.

Αγαλλιάσθω η κτίσις, ευφραινέσθωσαν πάντες οι γηγενείς. Αυτός, ο ζωαρχικώτατος Κύριος και Θεός ημών, ο συνέχων πάντα γης τα πέρατα, από τον όλβιον Τάφον, ρήξας του Άδου την άπληστον γαστέρα, εξήστραψε ζωήν και εβράβευσε την Ανάστασιν, τω βροτείω φυράματι.

Ο Άδης στενάζει και θάνατος οδύρεται και κόσμος αγάλλεται και πάντες συγχαίρουσιν. Εξέρχεσθε οι πιστοί εις την Ανάστασιν. Προσκυνήσωμεν Άγιον Κύριον Ιησούν, τον μόνον αναμάρτητον.

Εορτάσωμεν την Εορτήν ταύτην, την μεγίστην και λαμπράν, θεοσεβώς και ευσχημόνως, «μη κώμοις και μέθαις, μη κοίταις και ασελγείαις», λαμβάνοντες πείραν Αναστάσεως, γνόντες Αυτόν και την δύναμιν της Αναστάσεως Αυτού.

Χριστός Ανέστη! Τέτρωται Άδης. Δια θανάτου το θνητόν και δια ταφής το φθαρτόν μετέβαλεν ο Θεός, απαθανατίσας το πρόσλημμα της σαρκός Αυτού, το οποίον αποτελεί το εχέγγυον της Αναστάσεως ημών.

Χριστός Ανέστη, συναναστήσας παγγενή τον Αδάμ, ως εικονίζεται εν τη ορθοδόξω εικόνι της Αναστάσεως. Τους εχθρούς πατάξας εν Σταυρώ, ρωμαλεότητι του κρείττονος. Ωδοποίησε πάση σαρκί την εκ νεκρών ανάστασιν.

Χριστός Ανέστη! Μη κλαίετε. Αναστήσονται οι νεκροί, οι εν τοις μνημείοις.

Χριστός Ανέστη! Τούτο είναι το αρραγές θεμέλιον της πίστεως, της ελπίδος και της αισιοδοξίας. Μετά την Ανάστασιν του Χριστού όλα όσα συμβαίνουν εις τον κόσμον έχουν λάβει άλλην διάστασιν, δια τούτο πάσα η κτίσις αγάλλεται και χαίρει.

Ναι! Υπάρχει ανάστασις δια τας θλίψεις και τας ασθενείας, δια τα δεινά και τας αδικίας, δια τας στερήσεις και τας κρίσεις, δι’ όσους ευρίσκονται εν ποικίλοις μνήμασι, αφού πάντες οι θανάτου κέντρω πληγέντες, αναστάσεως ελπίσι ζωογονούνται.

Εξοχώτερον όμως δώρον της Αναστάσεως είναι η ανατείλασα εκ του Τάφου συγγνώμη, η οποία καλεί ημάς να υπερβώμεν τας μικρότητας, τας μνησικακίας και τα πάθη, να συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει, αλλήλους περιπτυσσόμενοι.

Αδελφοί και Πατέρες, ευλογημένοι χριστιανοί,

Προερχόμενος εκ του πανσέπτου Συνθρόνου της Ιεράς Μητροπόλεως Πέτρας και Χερρονήσου, Ανάστασιν Χριστού θεασάμενος, παρακαλώ πάντας, Πάσχα κροτούντες αιώνιον, να ενδυθώμεν αντί σποδού, καταστολήν δόξης, εν φωνή αγαλλιάσεως ευλογούντες το υπερύμνητον Όνομα του Κυρίου, το αινετόν και δεδοξασμένον εις τους αιώνας.

Μη μείνωμεν εις τον προ της μιας των Σαββάτων καιρόν. Ανέστη ο Κύριος όντως! Πύλας χαλκάς συνέτριψε και πάντας εγείρει. Ουκ ισχύει του θανάτου το κράτος. Εις τον αναστάντα Κύριον εδόθη πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης. Αυτός μεθ’ ημών έσται πάσας τας ημέρας της ζωής ημών, έως της συντελείας των αιώνων.

Αναπέμποντες, επ’ Εκκλησίας, διάπυρον προσευχήν προς Τον συντρίψαντα του θανάτου το κράτος, ας ευχηθώμεν τούτο το Πάσχα να καταστή διάβασις εκ του ψεύδους εις την αλήθειαν, εκ της απογνώσεως εις την ελπίδα, εκ των κρίσεων των στεναγμών του Άδου, εις την διακαινήσιμον πορείαν των εχομένων αληθείας, ίνα κρείττονος αναστάσεως τύχωμεν πάντες.

Χριστός Ανέστη!

Αυτώ η δόξα και η προσκύνησις εις τους αιώνας. Αμήν.

† Ο Πέτρας και Χερρονήσου Νεκτάριος

***

Μητροπολίτης Ιεραπύτνης και Σητείας, εγκύκλιος για το Πάσχα

 † ΕΥΓΕΝΙΟΣ

ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΙΕΡΑΠΥΤΝΗΣ ΚΑΙ ΣΗΤΕΙΑΣ

ΤΩ ΙΕΡΩ ΚΛΗΡΩ ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΟΦΡΟΥΡΗΤΩ ΛΑΩ

ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΙΕΡΑΠΥΤΝΗΣ ΚΑΙ ΣΗΤΕΙΑΣ

ΧΑΡΙΝ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

«Κύριε, εσφραγισμένου του τάφου υπό των παρανόμων, προήλθες εκ του μνήματος, καθώς ετέχθης εκ της Θεοτόκου, ουκ έγνωσαν πως εσαρκώθης, οι ασώματοί σου Άγγελοι, ουκ ήσθοντο πότε ανέστης, οι φυλάσσοντές σε στρατιώται· αμφότερα γαρ εσφράγισται τοις ερευνώσι, πεφανέρωται δε τα θαύματα, τοις προσκυνούσιν, εν πίστει το μυστήριον· ο ανυμνούσιν, απόδος ημίν αγαλλίασιν, και το μέγα έλεος.» (Αναστάσιμο Στιχηρό των Αίνων, Ήχος πλ. α´).

Αγαπητοί Συμπρεσβύτεροι και Συλλειτουργοί,

Τέκνα φωτόμορφα της Εκκλησίας,

Χριστός Ανέστη!

Μετά τον Σταυρό, η Ανάσταση! Μετά το σκοτάδι, το φως! Μετά τον θάνατο, η Ζωή, η ανάσταση όλων των πεσόντων στην αμαρτία. Με τις φραστικές αυτές διατυπώσεις και τα ποιητικά λεκτικά σχήματα, που δεν είναι σχήματα λόγου, αλλά έκφραση πνεύματος και πίστεως, οι ιεροί Υμνογράφοι και Πατέρες της Εκκλησίας μας περιγράφουν με όλο τους το χάρισμα το μεγάλο γεγονός και τη μοναδική εμπειρία της Αναστάσεως του Χριστού.

Ο Σταυρός ήταν μεν το τραγικό γεγονός, όχι όμως το τελευταίο, του δράματος του Ιησού. Ακολούθησε ο θάνατος του Κυρίου πάνω στον Σταυρό, ο σεισμός και το σκοτάδι που απλώθηκε παντού, η αποκαθήλωση και η Ταφή Του. Όλα τα γεγονότα που συνέβησαν ήταν θαυμαστά και εκπληκτικά, «τρόμος και έκστασις» μαζί, για να μας οδηγήσουν στο πιο θαυμαστό και μεγάλο γεγονός, την Ανάσταση του Κυρίου. Αυτό υπερβαίνει κάθε προηγούμενο και γι᾽ αυτό είναι το μόνο «καινόν υπό τον ήλιον», καινούργιο, μοναδικό γεγονός. Γι᾽ αυτό φανερώνεται μόνο σ᾽ αυτούς που με πίστη προσκυνούν το μυστήριον.

Ο Ίδιος ο Ιησούς Χριστός μιλούσε άλλοτε παραβολικά για την εκ νεκρών τριήμερη Ανάστασή Του, όταν έλεγε: «λύσατε τον ναόν τούτον και εν τρισίν ημέραις εγερώ αυτόν» (Ιω. 2, 21). Οι Ιουδαίοι αντέδρασαν γιατί νόμισαν ότι μιλούσε για τον ναό του Σολομώντος που έκανε σαράντα έξι (46) χρόνια να κτισθεί. Και εξηγεί ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ότι «εκείνος έλεγε περί του ναού του σώματος αυτού» (Ιω. 2, 19-22). Άλλοτε πάλι ο Ιησούς «ήρξατο διδάσκειν αυτούς ότι δει τον υιόν του ανθρώπου πολλά παθείν ... και αποκτανθήναι και μετά τρεις ημέρας αναστήναι» (Μαρκ. 8,31).

Ενδείξεις που μιλούν για την Ανάσταση του Χριστού είναι:

Πρώτον: Τα ίδια τα λόγια Του. Ο χρόνος που ο ίδιος είχε προσδιορίσει πριν από το πάθος Του, ότι δηλ. θα αναστηθεί την τρίτη μέρα (Ματθ. 16,21). Πράγματι η Ανάσταση του Χριστού έγινε από την 6ην μ.μ. του Μεγάλου Σαββάτου μέχρι τις πρωινές ώρες-χαραυγή της Κυριακής.

Οι τρεις μέρες υπολογίζονται ως εξής:

Η πρώτη ημέρα λογίζεται από την ώρα του θανάτου του Χριστού «Ην δε ωσεί ώρα έκτη και σκότος εγένετο εφ ὅλην την γην έως ώρας ενάτης, του ηλίου εκλείποντος» (Λουκ. 23,44), μέχρι το εσπέρας, γιατί όπως αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη «και εκάλεσεν ο Θεός το φως ημέραν και το σκότος εκάλεσε νύκτα. και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωϊ, ημέρα μία» (Γεν. 1,5). Δηλ. από τις 3:00´η ώρα το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής, που εγένετο σκότος μέχρι και τις 6 η ώρα το εσπέρας τελείωσε η πρώτη μέρα. 

Η δεύτερη ημέρα από το εσπέρας της Μ. Παρασκευής έως και το απόγευμα του Μ. Σαββάτου. Η τρίτη ημέρα από το εσπέρας του Μ. Σαββάτου μέχρι και το εσπέρας της Κυριακής.

Η επίσκεψη των Μυφορόρων γυναικών έγινε «λίαν πρωί της μιας Σαββάτων», μία μέρα μετά το Σάββατο, την Κυριακή (Ματθ. 28,1). Άρα αναστήθηκε ο Ιησούς Χριστός τα ξημερώματα της τρίτης αυτής ημέρας.

Εμείς γιορτάζουμε την Ανάσταση στις 12:00 τα μεσάνυκτα του Μεγάλου Σαββάτου επειδή τότε αρχίζει με το σημερινό υπολογισμό του 24ωρου η τρίτη ημέρα. Το εκκλησιαστικό 24ωρο ακολουθεί τον παλαιό υπολογισμό που η ημέρα αρχίζει το απόγευμα με την Ακολουθία του Εσπερινού. Έτσι η Κυριακή αρχίζει με τον Εσπερινό, που ψάλλεται το Σάββατο το εσπέρας, και όλα τα τροπάρια είναι αναστάσιμα. Από το Σάββατο εσπέρας αρχίζει ο ήχος της κάθε εβδομάδος και αποδίδεται - ολοκληρώνεται μέχρι το Σάββατο το πρωί. Προς διευκόλυνση των πιστών το Μέγα Σάββατο το πρωί ψάλλεται και ο Εσπερινός του Μεγ. Σαββάτου μαζί με τη Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και το «Ανάστα ο Θεός», γι᾽ αυτό και η ακολουθία αυτή λέγεται «Πρώτη Ανάσταση.

Η παράδοση αυτή αναλλοίωτη διατηρείται μέχρι σήμερα στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας, γι᾽ αυτό όπως και στο θάνατο του Χριστού έτσι και στο θάνατο κάθε πιστού χριστιανού υπολογίζομε και αριθμούμε πρώτη μέρα την ημέρα και την ώρα του θανάτου, για να υπολογίσομε στη συνέχεια τα τριήμερα, εννιάμερα, τεσσαρακονθήμερα και τα άλλα μνημόσυνα.

Δεύτερο στοιχείο ενδεικτικό της Αναστάσεως του Χριστού είναι το πότε και πως ανέστη. Δεν γνωρίζομε ακριβή ώρα αλλά υπολογίζομε, όπως παραπάνω γράψαμε. Μας ενδιαφέρει κυρίως το πως αναστήθηκε. Ψάλλομε «εσφραγισμένου του μνήματος η ζωή εκ τάφου ανέτειλας Χριστέ ο Θεός», γιατί ο ίδιος Χριστός αναστήθηκε μόνος του και όχι επειδή άνοιξε το μνήμα ο Άγγελος βγάζοντας τον λίθο. Αυτό το επέτρεψε ο Κύριος για τις Μυροφόρες, προκειμένου οι ίδιες που είδαν το σώμα του Χριστού να ενταφιάζεται στο μνήμα, οι ίδιες πάλι να δουν το μνήμα άδειο-κενό χωρίς το σώμα του Χριστού και να λάβουν από τον ίδιο τον Άγγελο τη διαβεβαίωση «ουκ έστιν ώδε ηγέρθη γαρ καθώς είπε» (Ματθ. 28,6). Βρήκαν λοιπόν τον τάφον αδειανό και ο λίθος ήταν μετακινημένος από τον Άγγελο, όπως μας αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος (Ματθ. 28, 2-4).

Συνεπώς ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε πρωϊνές ώρες-λίαν πρωί, πριν να μετακινηθεί ο λίθος εκ του μνήματος, γιατί ως Παντοδύναμος Θεός δεν είχε ανάγκη τη βοήθεια κανενός, αλλά για να πιστέψουν στην Ανάστασή Του έμειναν «τα οθόνια κείμενα μόνα» (Λουκ. 24,12), δηλ. μόνο τα νεκρικά σάβανα-επίδεσμοι και ο λίθος μετηρμένος.

Η εξαγγελία της Αναστάσεως έγινε από τον ίδιο τον Άγγελο, που ήταν δίπλα στον Τάφο. Ήταν και αυτή μια αλήθεια εξ Αποκαλύψεως, που φανερώθηκε με ένα λόγο, μια αγγελία, όπως σ᾽ όλα τα μεγάλα γεγονότα της ζωής του Χριστού, για να μπορούν οι άνθρωποι να τα εννοήσουν μόνο με την πίστη και την αγάπη στον Ιησού Χριστό. Έτσι η Ανάσταση του Χριστού, όπως και η Γέννησή Του, έγιναν αθόρυβα και ταπεινά με σεβασμό στην ελευθερία του ανθρώπου. Ο Θεός έκρυψε το μεγαλείο και τη δόξα Του και δεν άφησε να γίνει η Ανάσταση του Χριστού ένα εκτυφλωτικό και εντυπωσιακό φαινόμενο, για να μη συντριβεί και υποτιμηθεί ο άνθρωπος. Ελεύθερα έπρεπε ο υποταγμένος στη φθορά και το θάνατο άνθρωπος να αποδεχθεί η όχι το μυστήριο της Αναστάσεως και να πιστέψει σ᾽ αυτό, όπως και στο μυστήριο που κρύβει μέσα της κάθε πράξη του Χριστού, για να έχει προσωπικό Θεό και προσωπική εμπειρία του Χριστού απ᾽ αυτή τη ζωή. Η Ανάσταση του Χριστού είναι μία ακόμη πρόκληση να βιώσομε το μυστήριο της πίστεως για να φθάσομε και στην προσωπική μας ανάσταση, αναδημιουργία και αναγέννηση.

Αγαπητοί μου Αδελφοί.

Ο Αναστάς Κύριος απέδειξε τρανώς με την Ανάστασή Του ότι δεν ανήκει πια στον κόσμο της φθοράς και στο χώρο του θανάτου. Είναι ο νικητής του θανάτου γι᾽ αυτό χαρίζει ζωή.

Ενοποιεί αυτόν τον κόσμο με τον άλλο χωρίς να τον ταυτίζει. Απλά δίνει τη δυνατότητα σε αυτούς που τον πιστεύουν και τον ακολουθούν να ζήσουν την Ανάστασή Του απ᾽ αυτήν εδώ τη ζωή για να συνεχίσουν να τη βιώνουν αιώνια και στην άλλη ζωή. Όποιος δεν αρχίσει απ᾽ εδώ, ούτε μπορεί μετά θάνατον γιατί «εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια». Ανήκουμε στον καινούργιο κόσμο της αναστάσεως του Χριστού και του ανθρώπου, γι᾽ αυτό δεν περιοριζόμαστε στα στοιχεία του κόσμου τούτου (σχήμα, μορφή, σώμα, τροφή κ.α.).

Ο Ιησούς Χριστός εισέρχεται στον κόσμο αυτό και επικοινωνεί προσωπικά με τον κάθε άνθρωπο μ᾽ ένα απροδόκητο, αιφνιδιαστικό και υπέροχο τρόπο. Με λιτό και πατρικό ενδιαφέρον ψάχνει να βρει τον χαμένο και κατακερματισμένο σύγχρονο άνθρωπο μέσα στο μνήμα της προσωπικής του ανασφάλειας, της απιστίας και της άρνησης, της κοσμικότητας και της τυπολατρείας. Έχει τη δύναμη να μεταμορφώσει και να αναστήσει τις νεκρικές υπολανθάνουσες δυνάμεις του ανθρώπου από μια επιφανειακή συνήθεια, από ψυχαγωγικό γεγονός με τριήμερα εκδρομών και ξεφαντώματα, σε μια σωτηριώδη αλήθεια της προσωπικής του ανάστασης και αναδημιουργίας. Λυπάται και πονεί όταν βλέπει την εικόνα Του, τον άνθρωπο, ένα μνήμα κενό, να περιφέρεται χωρίς εμπειρία προσωπικού εορτασμού, αγιασμού και δοξασμού.

Η ζωή μας πρέπει να γίνει σήμερα από κενό μνήμα, μήνυμα καινούργιας ζωής και ελπίδας με νόημα και πίστη στον Αναστημένο Χριστό. Τότε θα ζούμε «Πάσχα ιερόν», «Πάσχα καινόν, Άγιον, Πάσχα μυστικόν, Πάσχα πανσεβάσμιον», «Πάσχα άμωμον, Πάσχα μέγα», «Πάσχα το πύλας ημίν του παραδείσου ανοίγον», «Πάσχα λύτρον λύπης» και πρόξενον χαράς μεγάλης, που προαναγγέλει την λαμπροφόρο ημέρα της δικής μας εγέρσεως και της κοινής Αναστάσεως. Αυτό «και ημείς πιστεύομεν, διο και λαλούμεν» (Β´ Κορ. 4,13) και κηρύττομεν:

Αδελφοί, «Χριστός Ανέστη»,

«Αληθώς Ανέστη» ο Κύριος!

Αυτώ η δόξα και το κράτος στους αιώνες. Αμήν.

Άγιον Πάσχα 2011

† Ο Ιεραπύτνης και Σητείας ΕΥΓΕΝΙΟΣ

Διάπυρος προς τον Αναστάντα Κύριον ευχέτης πάντων υμών

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel