Ζωηφόρος

Θεολογικές Αδολεσχίες Θ’ (10)

Θεολογικές Αδολεσχίες Θ’ (10) 

του Ιωάννη Δήμου

από την ιστοσελίδα του:  www.sostikalogia.com

***

31.  Τι   έπαθε   η   φύση   του  Εωσφόρου

 μετά    την    αφαίρεση   από   αυτή   της   θείας  προστασίας;

    Η    φύση   του  βέβαια  δεν  έπαψε  να υπάρχει,  αλλά  έχασε  τις  δωρεές  του  Θεού  που  την  κρατούσαν  στην  αλήθεια και   το  φως,   και  έπεσε  στο  ψέμα  και στο   σκοτάδι  γεμάτη   πλέον  από   πάθη   και   πονηρία.   'Ετσι    η  θέλησή  του,  που είναι  ο  εκφραστής  της   ηθικής   του ποιότητας,  στρέφεται    πλέον    αντίθετα   στο   θέλημα   του   Θεού.

***

32.  Μήπως  δεν  υπάρχει  διάβολος  και ό,τι  λέγεται   διάβολος  δεν  είναι   τίποτε άλλο   παρά   προσωποποίηση του κακού, όπως  λένε  μερικοί;

    Ο διάβολος δεν είναι προσωποποίηση του   κακού,  γιατί   πρώτον  μεν  το  κακό δεν  έχει  δική του  οντότητα  και  ύπαρξη (βλ. ερωτ. 9),  δεύτερον   δε  ο  Εωσφόρος   δεν   έχασε   την   ύπαρξή  του   και   την προσωπική  του  ελευθερία  και μετά  την   πτώση   του   ακόμη,  και   έτσι   υπάρχει  πλέον  ως  διάβολος  σύμφωνα   και   με την   Αγία   Γραφή.

***

33.  Πώς   σχετίζεται   η   πτώση   του Εωσφόρου 

με  την  πτώση  των  άλλων αγγέλων;

    Τα   ίδια   ισχύουν   και  για  τους αγγέλους   που  αμάρτησαν,  όσον  αφορά  στην  για πρώτη  φορά  αποστασία  τους  από   το θέλημα  του  Θεού,  με   τη   διαφορά  ότι αυτοί  είδαν  το  κακό  παράδειγμα  του Εωσφόρου  ενώ   εκείνος   δεν   είχε προηγούμενο.   Αυτό   βέβαια   δεν   τους απαλλάσσει  από   την   ευθύνη,   αφού είχαν   και  αυτοί   νουν   και  ελευθερία, όπως    φαίνεται     και   από    το    ότι   δεν  απομακρύνθηκαν   όλοι   οι   άγγελοι από   το   Θεό,   παρά   την   πτώση   του Εωσφόρου   και   των   μιμητών   του αγγέλων.

***

34.  Γιατί   αμάρτησε   μόνο    ένα   μέρος   των   αγγέλων;

    Γιατί   δεν   υπήρχε   καμία   ανάγκη  να   αμαρτήσουν   όλοι,  αλλά    και    κανένα   εμπόδιο   να  μη   μπορούν  να  αμαρτήσουν ούτε μερικοί, αφού η  αιτία  της  αμαρτίας   είναι   η   κλίση   της    ελευθερίας   τους αντίθετα   στο  θέλημα   του   Θεού.  (βλ. ερωτ. 19).

    Το  ότι  σε   άλλους   η   ελευθερία έκλινε  κατά   του   θελήματος   του  Θεού και   σε   άλλους  υπέρ,  αυτό   οφείλεται στη   δυνατότητα   λειτουργίας   της ελευθερίας   και   όχι  σε  άλλους  λόγους. (βλ. ερωτ. 23).

    Άλλωστε,   το  αυτεξούσιο   κάθε αγγέλου σχετιζόταν  μόνο  και  μόνο με την ατομική του  φύση,  η  οποία  ήταν  και  ο   φορέας του (βλ. ερωτ. 5.)         

***

35.  Το   αυτεξούσιο   ποιοτικά   ήταν  το ίδιο  σε  όλους  τους  αγγέλους;

    Ασφαλώς,  γιατί   διαφορετικά   δε  θα   ήταν   αυτεξούσιο   με   όλη   τη   σημασία της   λέξης.

***

36.   Είναι δυνατή η αποκατάσταση  και   σωτηρία   των   αγγέλων  που  αμάρτησαν;

    Αφού   αμάρτησαν   για   πρώτη  φορά και   συνεχώς   αμαρτάνουν,  είναι   άξιοι των   συνεπειών    της   αμαρτίας   τους (βλ. ερωτ. 22).   'Οσο   δε  αφορά   στην αποκατάστασή   τους,   είναι   ανίσχυροι  να   την  επιτύχουν  μόνοι  τους,  και μόνο ο  Θεός  μπορεί  να  τους  αποκαταστήσει, καλώντας   τους   σε   μετάνοια.

    Αλλά    για    να     πραγματοποιηθεί   η   σωτηρία   των   αγγέλων  που  αμάρτησαν θα  έπρεπε ο Υιός του Θεού να  προσλάβει την   αγγελική    φύση,   όπως    προσέλαβε   την     ανθρώπινη   για   τη   σωτηρία   των ανθρώπων. Aυτό   όμως   δεν   έγινε, "...ου   γαρ  δήπου  αγγέλων   επιλαμβάνεται,  αλλά σπέρματος   Αβραάμ   επιλαμβάνεται." (Εβρ. 2, 16).

***

37.  Γιατί   ο   Θεός  δεν  επιχείρησε  τη  σωτηρία   των   αγγέλων   που  αμάρτησαν;

    Γιατί    γνώριζε   ότι   δε   θα   δέχονταν   το   Χριστό   ως  σωτήρα   τους,  ούτε  θα μετανοούσαν,  όπως   διαπιστώνεται  από  τη   στάση  τους   απέναντι    σ'  Αυτόν    ως   σωτήρα   των   ανθρώπων.

     Αν  και  αναγνώριζαν   τη   δύναμή Του,   δεν   ήθελαν   να   έχουν   μαζί  Του   καμία   σχέση,   όπως   φαίνεται από  τα λόγια  τους: "...τι  ημίν  και  σοι,  Ιησού  υιέ  του  Θεού; ήλθες   ώδε  προ  καιρού   βασανίσαι  ημάς;" (Ματθ. 8, 29). Αντίθετα   δε,   έβαζαν   πολλά  εμπόδια στο  έργο του με πολλούς και ποικίλους    πειρασμούς,    αποκορύφωμα   των  οποίων   είναι   ο   σταυρικός   θάνατος που   του   επέφεραν   με   όργανα,   τους  ανθρώπους   σταυρωτές   Του,  ανεξάρτητα  αν  Εκείνος  τον  δέχτηκε  θεληματικά  για τη  σωτηρία  των   ανθρώπων.

    Είναι  λοιπόν  αδύνατη  η  σωτηρία  των δαιμόνων  αφού,  και   αν  ακόμη  ο  Θεός   τους   την  πρόσφερε  με  κάποιο  τρόπο,  δε  θα  τη  δέχονταν.

***

38.  Πώς  βλέπει ο  Θεός τη  φύση  των αγγέλων  που  αμάρτησαν;

      Θεός  αγάπη  εστίν" (Α' Κορ. 13, 8). 'Αρα  ανεξάρτητα  από  την  κλίση  του αυτεξουσίου  τους  αντίθετα  στο  θέλημά   Του,  ανεξάρτητα   από   τις  συνέπειες  της   κλίσεως  αυτής  στη  φύση των  αγγέλων που  αμάρτησαν   και   ανεξάρτητα   από   την   απομάκρυνση    αυτών    για    πάντα  από   το   Θεό,   δεν   παύει   ο   Θεός   να   αγαπά  τη  φύση  τους  και  να  θέλει   την  αποκατάστασή    τους.

    Στο Θεό  δεν υπάρχει προσωποληψία. Όπως   ήθελε   ο    Θεός   να   μη αμαρτήσουν   οι   άγγελοι   που   δεν   αμάρτησαν,    έτσι  ήθελε  να   μη  αμαρτήσουν  και  αυτοί  που αμάρτησαν, γιατί  δικά  Του  δημιουργήματα  ήταν   και   η  αγάπη  του  Θεού  προς  όλα τα  πλάσματά  Του   μένει  αμετάβλητη.

***

39. Αφού  «Ο  Θεός  αγάπη  εστίν" (Α' Κορ. 13, 8),

μπορεί να πει κανείς ότι  θα  σώσει  ακόμη  και τους δαίμονες;

     Αυτό  είναι  μία  αυθαίρετη  άποψη  που δε στηρίζεται στην  Αποκάλυψη  του   Θεού.   Ο  καθένας  μπορεί  να  νομίζει   ό, τι   θέλει   αλλά,  όταν  πρόκειται   για   τέτοιου   είδους διδασκαλίες,   εάν   δε   στηρίζονται   στη  θεία  Αποκάλυψη,  δεν  πρέπει  να γίνονται αποδεκτές.

    Αν  όμως  αυτός  που   θα  ισχυρισθεί αυτή  την  άποψη  δεν  ενδιαφέρεται   να στηριχθεί  στην  Αποκάλυψη  του  Θεού, αλλά    μιλάει   αυθαίρετα,   ποιητικά, ρομαντικά   και   ανεύθυνα,   μπορεί  να   πει  ότι  ο   Θεός   ως   Παντοδύναμος και   Δημιουργός  όλου  του  κόσμου, είναι δυνατός   να   σώσει   και   τους  δαίμονες. Μια  τέτοια   όμως  νοοτροπία   οδηγεί  σε λανθασμένες    διδασκαλίες    τις   οποίες,   όπως   είναι  γνωστό,  η  Εκκλησία    δεν   τις   έχει    κάνει  αποδεκτές.

***

40. Έχουν οι δαίμονες υλικό σώμα;

      Οι  δαίμονες  είναι πνεύματα όπως  και οι  άγγελοι,  και  κατά συνέπεια δεν έχουν υλικό σώμα. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Κυρίου προς τους Μαθητές Του μετά την ανάστασή Του, « ίδετε τας χείράς μου και τους πόδας μου, ότι αυτός εγώ ειμι· ψηλαφήσατέ με και ίδετε, ότι πνεύμα σάρκα και οστέα ουκ έχει καθώς εμέ θεωρείτε  έχοντα. » ( Λουκ. κδ’, 39 ).

 

 

 

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel