Ζωηφόρος

Η ασωτία της εποχής μας του, π. Γεωργίου Αλεντά,

Η ασωτία της εποχής μας

του π. Γεωργίου Αλεντά


Αρχ. επιτρόπου Πολιχνίτου Λέσβου

Εκπαιδευτικού

12-2-2012

Διαβάζοντας αδελφοί μου, την παραβολή του «άσωτου» της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής, εντυπωσιαζόμαστε μεν από την ασωτία του παιδιού που κατασπαταλά την περιουσία του πατέρα του και που γυρίζει εξουθενωμένος και μετανοιωμένος στο πατρικό του σπίτι, διερωτόμαστε δε πώς είναι δυνατόν διαχρονικά άνθρωποι να συμπεριφέρνονται ως αμετανόητοι άσωτοι.

Όλα τα ’χε στα χέρια του ο μικρότερος γιος της παραβολής. Τα πάντα στη διάθεσή του. Χρήμα, δόξα, τιμή, στοργή, αγάπη. Κι όμως ευχαριστημένος δεν ήτανε. Ήθελε να φύγει. Να φύγει μακριά. Να παρατήσει πατέρα, σπίτι οικογένεια. Ήθελε να ζήσει λεύτερος. Όπου θέλει, όπως θέλει, να κάνει ό,τι θέλει. Αχάριστα κι ασυλλόγιστα παρουσιάζεται στον πατέρα και απαιτεί αυτά που νόμισε πως του ανήκουν. Ζήτησε το μερίδιο απ’ την περιουσία.

Και νάτος με το χρήμα στο χέρι.

Ο καλός πατέρας με βουβό δάκρυ «διείλεν αυτοίς τον βίον», τα μοίρασε όλα δίκαια και στα δυο του παιδιά. Και τώρα ο νέος ελεύθερος! Λεύτερος να πετάξει πέρα, μακριά, με τις τσέπες γεμάτες… «ελευθερία». Ζωή εύκολη, ευχάριστη, άνετη. Και η ελευθερία του νέου μέσα σε δυο λέξεις: «ζων ασώτως». Οι μέρες περνούν και τα έτοιμα τελειώνουν… Και η μια άβυσσος διαδέχεται την άλλη… Τη λευτεριά της ασωτίας ακολουθεί η φτώχεια, η πείνα, ο λιμός. Οι φίλοι στα φαγοπότια, άφαντοι. Κι ο νέος μόνος κι έρημος, πάμφτωχος και γυμνός, πεινασμένος και χοιροβοσκός…

Επιτέλους όμως! Έρχεται η ώρα που ξυπνά η μισοκοιμισμένη συνείδηση.

Θυμήθηκε το παρελθόν, βλέπει το παρόν, σκέφτεται το μέλλον.

Τα μάτια άρχισαν να ξεκαθαρίζουν απ’ τη βαρειά, ομίχλη των παθών.

Τώρα πια βλέπει πιο καθαρά… Πώς έγινε έτσι το σπίτι της ψυχής μου; Τώρα μπορώ να κρί¬νει και να συγκρίνω. Αλήθεια ποιος είμαι εγώ; Ποιος ήμουν άλλοτε και ποιος είμαι τώρα; Ήμουν ελεύθερος και είμαι τώρα δούλος. Ήμουν γιος και είμαι χοιροβοσκός. Χρυσοστολισμένος εκεί — κουρελιασμένος εδώ. Κύριος ανάμεσα σε υπηρέτες — υπηρέτης ανάμεσα σε χοίρους, πλούσια φαγητά — πείνα και ξυλοκέρατα. Δύο πρόσωπα, δύο κόσμο. Αχ! «λιμώ απόλλυμαι…»

Το βλέπω ότι είμαι πεσμένος. . . το βλέπω ότι πάω να χαθώ.. . αναγνωρίζω ότι είμαι στα ξένα μακριά. . . μακριά απ’ τον πατέρα. Τι είχα εκεί; Τι έχω τώρα; Τώρα έχασα τα πάντα, τώρα έλαβα πείρα πικρή. Φάνηκα αρνητής, αχάριστος, σπάταλος, άπιστος. Είμαι ο μεγαλύτερος εχθρός του εαυτού μου. Τώρα βλέπω, ότι το πρόβλημα ήμουν εγώ. Μου λείπουν... μου λείπουν πολλά, μου λείπουν όλα, γιατί μου λείπει ό θεός. Είμαι φτωχός, είμαι αναστατωμένος, είμαι δυστυχισμένος γιατί είμαι αμαρτωλός. "Όλες αυτές τις σκέψεις κάνει ό αμαρτωλός πού μετανοεί. Θα γυρίσω πίσω...». Ποτέ δέον είναι αργά. "Ας είμαι σκελετωμένος, νοιώθω μέσα μου δυνάμεις, θα σηκωθώ. .. σηκώνομαι… πάω!

Όχι! δεν είναι ψέματα, είναι πραγματικότητα! Ο αποστάτης γιος, το πεσμένο παιδί, ο αξιοδάκρυτος, κουρελιάρης αλλά μετανιωμένος και αποφασισμένος να ζήσει νέος επιστρέφει... Και τώρα! Ο νεκραναστημένος υιός είναι τώρα στην αγκαλιά του πατέρα.

«Εξενέγκατε την στολήν την πρώτην... και ενέγκαντες τον μόσχον τον σιτευτόν θύσατε και φαγόντες ευφρανθώμεν».

Σήκω παιδί μου, όλο χαρά σε δέχεται η καρδιά μου, εδώ στην αγκαλιά μου εάν' ώρα να χαρείς. Ήσουν νεκρός κι' ανέζησες, ήσουν χαμένος και τώρα αναστημένος επρόβαλες μπροστά μου..

Αδελφοί μου ο νέος, ο άσωτος γύρισε. Το θαύμα έγινε. Η σωτηρία επιτεύχθηκε.

Πόσες όμως είναι αυτές οι ηρωικές επιστροφές;

Είναι πολλές; Ίσως!

Συμμαρτυρούμε πως είναι πολλές γιατί είναι πολυεύσπλαχνος ο πατέρας!

Είναι πολλές γιατί η πατρική αγκαλιά είναι πάντα ανοιχτή!

Έχουμε όμως και την απαράδεχτη, τη λυπηρή κατάσταση της παραμονής σ’ αυτή τη χώρα της εξορίας. Της εθελούσιας και στενοκέφαλης εμμονής στην ασωτία.

Έχουμε το φαινόμενο της αμετανόητης ασωτίας που ποτέ δε θέλησε να ξεστομίσει το Αχ! «λιμώ απόλλυμαι.

Τι γίνεται λοιπόν;

Με βάση την συμπεριφορά του άσωτου, την ηρωική συμπεριφορά, μπορούμε σήμερα να μιλήσουμε και για την ασωτία της εποχής μας, που ποτέ δε θέλησε να μετανοήσει. Μιας εποχής που ψεύτικα μιλά και εκπαιδεύει τους λαούς της στη συναδέλφωση, στη χωρίς σύνορα ανθρωπότητα, στη παγκόσμια αγάπη, στη διαπολιτισμικότητα, και που στην πραγματικότητα εκφράζεται με την απαράδεκτη κατάσταση της συσσώρευσης του πλούτου στα χέρια κάποιων με τρόπους και μεθοδεύσεις μαφίας και που υλοποιείται με μια άδικη κατανομή της παγκόσμιας παραγωγής αγαθών. Το 10% του πληθυσμού της γης νέμεται το 90% της παγκόσμιας παραγωγής και το 90% του πληθυσμού της γης (χώρες του τρίτου κόσμου) το 10% της παγκόσμιας παραγωγής. Η αδικία αυτή αποτελεί ταυτόχρονα και ειρωνεία γιατί το 10% του πληθυσμού συμβαίνει νάναι σχεδόν όλοι χριστιανοί. Αυτή είναι η εποχή μας. Το σήμερα της ζωής μας.

Το αποτέλεσμα, όπως σημειώνει σε μια αναφορά του στη σημερινή Κυριακή ο Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε και Αγκόλας Σεραφείμ, της σύγχρονης ασωτίας των χριστιανών, με βάση τα τελευταία στατιστικά στοιχεία της Γιούνισεφ, είναι τα ακόλουθα:

1.   To ένα τρίτο των παιδιών της Αφρικής υποσιτίζονται.

2. Γύρω στα 13 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο στις αναπτυσσόμενες χώρες, επειδή στερούνται μερικά από τα αγαθά που έχουν τα παιδιά των χριστιανών.

3.   Από αφυδάτωση, που προκαλεί διάρροια, πεθαίνουν τρία εκατομμύρια παιδιά ετησίως.

4.   Κάθε χρόνο γύρω στα 300.000 παιδιά τυφλώνονται από έλλειψη βιταμίνης Α

5. Στην Ασία 1.000.000 παιδιά, κορίτσια και αγόρια, εκπορνεύονται από πλούσιους Ευρωπαίους και Αμερικανούς χριστιανούς πολίτες.

6.   Το 97% των παιδιών πεθαίνουν πριν γίνουν 5 ετών.

7. Γύρω στα 15.000.000 παιδιά υποφέρουν από AIDS λόγω της ανευθυνότητας των ενηλίκων.

8. Γύρω στα 20.000.000 παιδιά είναι ορφανά, επειδή οι γονείς τους πεθαίνουν από φτώχεια και διάφορες ασθένειες.

9.   Γύρω στα 130.000.000 παιδιά δεν έχουν τη δυνατότητα να φοιτούν σε Σχολείο.

10. Οι περισσότεροι θάνατοι των παιδιών θα μπορούσαν να προληφθούν με τη χορήγηση των βασικών εμβολίων που κοστίζουν μόλις δέκα ευρώ για το κάθε παιδί.

11. Στις χώρες του Τρίτου κόσμου 1.5 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν τη δυνατότητα να γευθούν καθαρό νερό και 2 δισεκατομμύρια δεν έχουν πρόσβαση σε συστήματα υγιεινής.

Και συνεχίζει.

Η ασωτία της εποχής μας θα περιορισθεί με την μετάνοια των ασώτων ανθρώπων της κοινωνίας μας με την ίση κατανομή των αγαθών της γης. Μπροστά στον ατομικό τους εγωϊσμό για μεγαλύτερο οικονομικό κέρδος μάθανε οι πολιτισμένοι άνθρωποι της Δύσης πολλά τρόφιμα να καταλήγουν στις χωματερές, αδιάζοντας το γάλα στους δρόμους και πετώντας τους καρπούς της παραγωγής τους σε σκουπιδότοπους. Η ασωτία των ανθρώπων της Δύσεως δεν είναι απλώς μια κοινωνική αδικία σε βάρος των συνανθρώπων μας που υποφέρουν, που στερούνται όσα οι άλλοι πετάνε και κατασπαταλούν, είναι μια αμαρτία που οδηγεί στην καταστροφή τόσο αυτούς που αδικούνται όσο κι αυτούς που αδικούν, γιατί η επιβίωση μας εξασφαλίζεται μόνο με την καλή μας διάθεση να βελτιώνουμε συνέχεια με δικαιοσύνη τους όρους συμβιώσεως μας.

Οι κοινωνικές επαναστάσεις των Λαών στις Αραβικές Χώρες είναι αποτέλεσμα σε μεγάλο βαθμό της κοινωνικής αδικίας σε βάρος των φτωχών ανθρώπων.

Αδελφοί μου!

Το τι γίνεται σήμερα, το πόσο υποφέρει ο άνθρωπος σήμερα, το πόσο υποφέρουμε είναι ηλίου φαεινότερο. Και οι ευθύνες της Πολιτικής Ηγεσίας της χώρας μας, της κάθε χώρας, είναι να προστατεύουν την κοινωνική δικαιοσύνη, διαφορετικά κουφοβράζει η οργή του Λαού με κοινωνικές επαναστάσεις και με απρόβλεπτες συνέπειες!.

Έτσι και με αυτά τα δεδομένα όλοι μας, με πρώτους – πρώτους τους ηγέτες μας Σήμερα γιορτάζουμε. Σήμερα, τώρα και όχι «τω καιρώ εκείνω», σε κάποια χώρα μακρινή, Εδώ είναι ο «άσωτος». Σε μας αναφέρεται και τούτη η παραβολή. Ας ψάξουμε μέσα μας ειλικρινά και θα τον βρούμε. Θ’ αναγνωρίσουμε τον άσωτο υιό.

Γιορτάζουμε σήμερα; Μακάρι να γιορτάζαμε...

Ακολουθήσαμε τον άσωτο στο πρώτο ταξίδι. Στο ταξίδι της φυγής, στην αμαρτία. Μακάρι να τον ακολουθήσουμε και στο δεύτερο, της επιστροφής, της μετανοίας.

Εμπρός λοιπόν. Ας σηκωθούμε! «Αναστάντες…», ας τρέξουμε στον Πατέρα και ας Του πούμε: «Πάτερ ήμαρτον...».

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel