Μιλώντας ο Χριστός στους μαθητές του για τις δυσκολίες που θα συναντήσουν, όπως και για τα όσα θα προηγηθούν του τέλους του κόσμου, καταλήγει σε μια δυνατή προτροπή: «γρηγορείτε!», δηλαδή «αγρυπνείτε!». Φέρνει ως παράδειγμα «τον άνθρωπο που ταξίδεψε σε άλλη χώρα και άφησε στους δούλους τη φροντίδα του σπιτικού του. Στον καθένα όρισε ένα έργο, και στο θυρωρό έδωσε την εντολή να μένει άγρυπνος. Να είστε, λοιπόν, άγρυπνοι, γιατί δεν ξέρετε πότε θα επιστρέψει ο κύριος του σπιτιού: το βράδυ ή τα μεσάνυχτα ή κατά το λάλημα του πετεινού ή το πρωί. Μήπως έρθει ξαφνικά και σας βρει να κοιμάστε». (Μαρκ. 13, 33-36).

         Αυτό το «ξαφνικά» προκαλεί κάποια αμηχανία και δυσκολία προσαρμογής. Συνήθως προτιμούμε την προειδοποίηση, για να ετοιμαστούμε. Ο Χριστός εδώ μας λέει ότι θα έλθει ξαφνικά και γι’ αυτό χρειάζεται να είμαστε πάντα έτοιμοι, άγρυπνοι, συνεχώς «εν εγρηγόρσει».

         Πώς είναι δυνατό να είμαστε συνέχεια μ’ αυτή την έννοια για την εγγύτητα του τέλους; Πώς θα λειτουργήσουμε ως πρόσωπα κι ως κοινωνία, ευρισκόμενοι συνεχώς «στην πρίζα»;

         Νομίζω ότι το να έχουμε την αίσθηση της προσωρινότητάς μας είναι ό,τι πιο ρεαλιστικό στη ζωή. Πόσοι πέρασαν και πόσοι θα περάσουν, χωρίς κανένας να μείνει μόνιμα; Ας μην ζούμε τουλάχιστο με ψευδαισθήσεις. Μετά, η συνειδητοποίηση ότι τα χρόνια της ζωής μας σ’ αυτό τον κόσμο έχουν ημερομηνία λήξης, μπορεί να μας παροτρύνει σε μια δυνατή βίωση του δώρου της ζωής – να ζήσουμε όσο μπορούμε πιο ωραία, απολαμβάνοντας την ομορφιά της που αντανακλά την ομορφιά του Δωροδότη Θεού μας.

         Ας μην κινούμαστε στη θεώρηση της ζωής με βάση τον παλαιόν άνθρωπο. Ας μην τα βλέπουμε όλα αρνητικά, αμαρτωλοκεντρικά, ως το κακό να κυβερνά ανεξέλεγκτα τον κόσμο του Θεού. Γιατί έτσι πράγματι έρχεται μέσα μας η αγωνία για την εγγύτητα του τέλους, το άγχος για τα χρόνια που φεύγουν και δεν γυρίζουν πίσω.

         Το «γρηγορείτε» του Κυρίου ας το δούμε, όχι ως προτροπή με βάση το φόβο, αλλά ως υπόμνηση, για να μην αφήνουμε τον «καιρό» που μας έδωσε ως δώρο να κατασπαταλάται σε ανούσια έργα, σε ανεκπλήρωτες επιθυμίες, σε εγωκεντρικές εκδηλώσεις, και να χάνουμε από τα χέρια μας την ουσία. Είναι ως να μας λέει:

- Γρηγορείτε, για να δείτε τις χαρές που σας προσφέρω με αγάπη πολλή.

- Γρηγορείτε, για να απολαύσετε την κοινωνία των προσώπων που σας δίνει πρόγευση ζωής αιωνίου.

- Γρηγορείτε, για να εφαρμόσετε τις εντολές μου που κρύβουν τη συνάντηση μου μαζί σας.

- Γρηγορείτε, για να πιάσετε τα μηνύματα που σας στέλλω καθημερινά και σας καλώ σε σχέση αγάπης

- Γρηγορείτε, για να «μάθετε απ’ εμού ότι πράος ειμί, και ταπεινός τη καρδία» για να βρείτε αληθινά «ανάπαυσιν ταις ψυχαίς ημών».

Πηγή: http://www.agiosgeorgiosmakris.com/