Ζωηφόρος

Η έννοια της εθνικής περιουσίας, του Β. Δ. Μακρυπούλια,

Η  έννοια της εθνικής  περιουσίας

του Β. Δ. Μακρυπούλια

Πρώτα υπάρχει το Έθνος και μετά το Κράτος. Αυτό είναι μία αναμφισβήτητη αλήθεια, η οποία  άνετα δικαιολογείται και με ιστορικά αλλά και με φιλοσοφικά κριτήρια. Π.χ  μέσα στην ιστορία πρώτα υπάρχει η  συναίσθηση του ομαίμου και  του ομοτρόπου αλλά και  του ομοφύλου και έπειτα η συντεταγμένη κοινωνική οργάνωση αυτών υπό την μορφή του κράτους. Ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης πρώτα αποδεικνύουν  τη δυνατότητα θεμελίωσης του έθνους επάνω σε λογικές και ηθικές αρχές και έπειτα προχωρούν στην νομική υπόσταση του κράτους.

Επίσης το Ελληνικό Σύνταγμα προσπαθεί ανθρώπους που υπόκεινται σε έναν εθνικό και θρησκευτικό δεσμό να τους οργανώσει κάτω από την έννοια του κοινωνικού κράτους. Βασικό στοιχείο σε όλα αυτά είναι ότι όλα τα αγαθά του Ελληνικού Έθνους-κράτους πηγάζουν από τους  Έλληνες και σκοπεύουν στην πρόοδο αυτών. Διά μέσου αυτών και των εντολοδόχων τους  αντιπροσώπων της εκτελεστικής και νομοθετικής  εξουσίας. Αλλά και της θρησκευτικής εξουσίας.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν  ότι η εθνική περιουσία ανήκει και μόνο στον Ελληνικό λαό διότι είναι αναπόσπαστο χωροχρονικό απαιτούμενο προκειμένου το έθνος να αποκτήσει κρατική υπόσταση. Γι αυτό και το Σύνταγμα κατοχυρώνει το ότι (άρθρο 1) «θεμέλιο του κράτους είναι η λαϊκή κυριαρχία. Επίσης(άρθρο 7) «η γενική δήμευση απαγορεύεται». Αλλά και το άρθρο 106 είναι σαφές στην διατύπωσή του «για την εδραίωση της κοινωνικής ειρήνης και την προστασία του γενικού συμφέροντος το Κράτος προγραμματίζει και συντονίζει την οικονομική δραστηριότητα στη χώρα, επιδιώκοντας να ασφαλίσει την οικονομική ανάπτυξη όλων των τομέων της εθνικής οικονομίας. Λαμβάνει τα επιβαλλόμενα μέτρα για την αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου…».

Είναι επιβαλλόμενο μέτρο η πώληση σε ιδιώτες και πλουσίους φορείς της αλλοδαπής της εθνικής περιουσίας; Δεν νομίζω. Σίγουρα είναι αντισυνταγματική. Ο νομοθέτης είναι σαφής. Η εθνικής περιουσία ανήκει στους Έλληνες και από αυτούς και για αυτούς αναπτύσσεται. Μόνον με αυτόν τον τρόπο οι Έλληνες θα κατέχουν την περιουσία  και την ανάπτυξη που θα τους κατοχυρώνει ως ανεξάρτητο κράτος. Διαβάζουμε ότι το κράτος είναι οργανωμένη πολιτική οντότητα που κατέχει καθορισμένη γεωγραφική περιοχή και αντιπροσωπεύει συγκεκριμένο πληθυσμό. Αυτό σημαίνει ότι το κράτος, όταν το έθνος αποκτά συγκεκριμένα χωροχρονικά πλαίσια θέλει συγκεκριμένη περιουσία για να αναπτυχθεί. Άρα η μοναδική λύση σήμερα είναι η διανομή των Ελληνικών δημοσίων ακινήτων, της Ελληνικής δημόσιας περιουσίας σε Έλληνες πολίτες προκειμένου αυτοί να αναπτύξουν  προς όφελος του Ελληνικού κράτους ό,τι σε αυτό ανήκει. Κάθε άλλη διατύπωση είναι εκ του πονηρού. Η διακήρυξη του πρωθυπουργού ότι θα έλθουν οίκοι και φορείς του εξωτερικού σημαίνει ότι αποκλείονται οι Έλληνες πολίτες από τη διανομή όσων βάσει του Συντάγματος τους ανήκει. Η διακήρυξη του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου ότι θα δώσει στο Ελληνικό κράτος μέρος της εκκλησιαστικής περιουσίας είναι –κατά την άποψή μου-διατυπωμένη  κατά λανθασμένο τρόπο. Η εκκλησιαστική περιουσία –μέρος της εθνικής περιουσίας  αφ ής στιγμής το κράτος και η εκκλησία στηρίζουν το έθνος –πρέπει να δοθεί στον Ελληνικό λαό.

Καλλίτερα. Άνθρωποι που σπούδασαν, Έλληνες που ονειρεύονται να δώσουν την ενέργειά τους για την ανάπτυξη του Ελληνικού κράτους υπό την μορφή οικονομικών δραστηριοτήτων ,θα μπορούσαν να δέχονται την προσφορά της κρατικής και εκκλησιαστικής εξουσίας. Το κράτος και η εκκλησία θα μπορούσε να τους δίδει μέρος της περιουσίας τους προς εθνικό όφελος –πάντα σύμφωνα με τα δεδομένα του Ελληνικού Συντάγματος. Κάθε τι άλλο είναι δήμευση της Ελληνικής περιουσίας. Η νομή της κρατικής και εκκλησιαστικής περιουσίας σε Έλληνες πολίτες αναπτύσσει το Ελληνικό κράτος ,ενώ η νομή αυτής της περιουσίας σε κεφαλαιούχους του εξωτερικού υποτάσσει την Πατρίδα μας σε άλλες καταστάσεις και συμφέροντα. Θα περίμενα οι επιφανείς κρατικοί και εκκλησιαστικοί άρχοντες να ομιλούν για Ελληνική αυτοανάπτυξη, για νομή των πάντων στους Έλληνες πολίτες. Ούτως ή άλλως το Ελληνικό Σύνταγμα προτάσσει την Παλλαϊκή κυριαρχία. Με αυτό τον τρόπο ο Ελληνικός ουρανός, γη και θάλασσα θα καταστήσει την Πατρίδα μας παγκόσμιο δύναμη. Οικονομική άρα και ό,τι άλλο θέλουμε και επιθυμούμε.

Ο Ξενοφώντας στον Οικονομικό του, θέτει το Σωκράτη  να λέει τα εξής εκπληκτικά στον Κριτόβουλο(επίκαιρα όσο τίποτε  άλλο λόγια): «Για θυμήσου ,πριν από λίγο στη συζήτησή μας  δεν με  άφησες να πώ κουβέντα γιατί ισχυριζόσουν ότι αυτός που δεν ξέρει να χρησιμοποιεί τα άλογα γι αυτόν τα άλογα δεν εκπροσωπούν χρήματα, και κατά τον ίδιο τρόπο ούτε η γη, ούτε τα πρόβατα ούτε καν τα νομίσματα, αλλά ούτε και ο,τιδήποτε άλλο που δεν ξέρει να το χρησιμοποιεί». Συνεχίζεται μία προσαρμοσμένη φιλοσοφία, μία συζήτηση η οποία είχε αρχίσει από τον Πλατωνικό Σοφιστή, με σκοπό η Αθήνα, το κάθε έθνος που θέλει να γίνει Κράτος να μάθει  και να εκπαιδευθεί στο να συνδυάζει την σκέψη με την πράξη, το πνεύμα με την ύλη, τη φιλοσοφία με την παραγωγική οικονομία. Όπως ο φιλόσοφος οριοθετεί και αναπτύσσει το αγαθό, με τον ίδιο τρόπο οι οικονομικοί ταγοί ενός κράτους προωθούν συγκεκριμένο τρόπο οικονομικής ανάπτυξης, ο οποίος βασίζεται σε συγκεκριμένες συλλήψεις, σε συνδυασμό γνώσης και πράξης, φιλοσοφίας και εφαρμογής αυτής, σε σύνθεση κατοχής αγαθού και εκμετάλλευσης αυτού. Όπως ο διανοητής κατέχει την σκέψη και την κάνει ηθική, με τον ίδιο τρόπο ο οικονομικός παράγοντας κατέχει την ύλη και την κάνει σκέψη και τρόπο που παράγει αγαθά για όλους, όπως το πνεύμα παράγει ιδέες για όλους.

Ίσως η φιλοσοφική πενία της εποχής μας, αυτή που μας σκλάβωσε στην Δύση, μας οδήγησε και στην οικονομική σκλαβιά. Διότι όταν δεν έχεις σχέδιο δεν έχεις απόδοση, όταν δεν έχεις σειρά δεν υπάρχει πρόοδος, κυρίως όταν για ό,τι πνευματικό ή υλικό υπάρχει γύρω σου δεν προνοείς πορεία δράσης τότε είσαι άξιος της μοίρας σου και της υποδούλωσης της πατρίδος σου. Διότι η έλλειψη Εθνικής φιλοσοφίας στη νέα Ελλάδα οδηγεί στην οικονομική καταβαράρθρωση αυτής. Είδαμε ότι στην Αρχαία Αθήνα από τις ιδέες στον ουρανό φθάσαμε στο πώς αυτές οι ιδέες θα δώσουν κατηγορίες και τρόπους οικονομικής ανάπτυξης στη γη.. Το Αγαθό από τον Πλατωνικό Ουρανό έπρεπε να κατεβεί στην Αθηναϊκή γη. Η σημερινή Ελλάδα, χωρίς δική της κουλτούρα, ζει πέρα από τον ουρανό της, μακριά από τη γη της.

Επιστρέφει και πάλι το πρόβλημα των λεγομένων εθνικών κτημάτων. Ως γνωστό όταν η Ελλάδα απελευθερώθηκε από τους τούρκους 6-10 εκατ. στρέμματα εθνικής γης πέρασαν στην κατοχή του Ελληνικού κράτους. Το Ελληνικό κράτος εδώ και 200 περίπου χρόνια θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα δικό του οικονομικό τρόπο θαυμαστής ανάπτυξης αρκεί να  είχε συγκεκριμένη φιλοσοφία και τρόπο κρατικής ανάπτυξης. Αρκεί να είχε την ουσιώδη εθνική ανεξαρτησία και αυτοτέλεια. Ένα τρόπο οικονομικής ανάπτυξης που θα στηριζόταν επάνω στα εθνικά κτήματα. Πώς;

Δημιουρφώντας επαρκή τεχνική-εξειδικευτική εκπαίδευση  σε θέματα γεωργίας, κτηνοτροφίας και αλιείας, το Ελληνικό κράτος πολλά χρόνια τώρα θα ήταν σε θέση να δημιουργήσει βιομηχανικά εξειδικευμένους γεωργούς, κτηνοτρόφους, αλιείς κ.ο.κ. Μοιράζοντας από την απελευθέρωση του 1830 και μετά τα εθνικά κτήματα σε ακτήμονες και σε ανθρώπους που θα μπορούσαν να τα εκμεταλλευθούν με βάση τις γνώσεις τους, το Ελληνικό κράτος θα προάσπιζε το συνταγματικό του δικαίωμα να αναπτύσσεται  μέσα από τα σπλάχνα του, μέσα από τον ίδιο τον Ελληνικό λαό και τους Έλληνες.

Αντίθετα όμως. Το Ελληνικό κράτος ως διεθνής τράπεζα κράτησε τα εθνικά κτήματα και τα διαχειρίζεται χρηματοπιστωτικά πια με σκοπό το ανόσιο κέρδος λίγων σε βάρος των πολλών. Με σκοπό να δώσει γη και αέρα και ύδωρ σε διεθνείς κεφαλαιουχους προκειμένου αυτοί να λούονται στα ελληνικά νερά. Ας δώσει τώρα το Κράτος και η Εκκλησία  την περιουσία τους σε Έλληνες, ας οργανώσει την ύπαιθρο, ας δώσει ζωή στην πεθαμένη Ελληνική περιφέρεια δημιουργώντας γεωργούς και κτηνοτρόφους οι οποίοι εξειδικευμένα θα εκμεταλλευθούν την εθνική περιουσία που ανήκει είτε στο κράτος είτε στην Εκκλησία. Γιατί όταν ο υπέρτατος εκκλησιαστικός παράγων συζητά ότι θα δώσει τμήμα της εκκλησιαστικής περιουσίας στο Ελληνικό κράτος, κανένας δεν πείθεται ότι αυτό θα είναι για το καλό όλων.

Σε κάθε περίπτωση αυτό που επείγει και πρέπει να γίνει είναι το να υπάρξει εθνική πνευματική ανασυγκρότηση σκοπών και στόχων, και έπειτα τρόποι απόκτησης αυτών.

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel