Ποιμαντικές Ἐπισημάνσεις ἀπό τήν Παγκόσμια Ὀρθοδοξία
Από το περιοδικό «Ελεύθερη Πληροφόρηση», τεύχος 295, 16/2/2011
(Ὁ συγγραφέας τοῦ κειμένου, πού ἀκολουθεῖ σέ μετάφραση, εἶναι γνωστός στούς ἀναγνῶστες μας (τ. 171, 12). Εἶναι συνταξιοῦχος Ἱεράρχης τῆς «Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στήν Ἀμερική» (OCA), κτήτορας καί ἡγούμενος τῆς Μονῆς Νέο Ὄστρογκ στόν Καναδά. Ἐδῶ μᾶς κάνει κοινωνούς τῆς ἀγωνίας του γιά τήν ἐξάπλωση τοῦ Ἰσλάμ σέ χῶρες παραδοσιακά χριστιανικές. Τό συνοπτικό αὐτό ἄρθρο ἐγράφη μετά ἀπό συνέδρια σχετικά μέ τό ὑπ᾿ ὄψη θέμα, τά ὁποῖα ὁ συγγραφέας παρακολούθησε στή Συρία καί τή Ρουμανία).
Τρία σημαντικά σημεῖα τῶν καιρῶν μας δείχνουν ξεκάθαρα ὅτι κάτι σοβαρό ἐκκολάπτεται. Ἄς ἐλπίσουμε ὅτι ὡς Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, (καί μιλῶ ἰδιαίτερα γιά τήν Ἐκκλησία μου, τήν «Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐν Ἀμερικῆ (OCA)»), θά τό λάβουμε ὑπ᾿ ὄψη μας καί θά ἀλλάξουμε νοοτροπία. Τά τρία αὐτά σημεῖα εἶναι τά ἑξῆς:
1. Μέσα σέ 20 χρόνια ἡ Εὐρώ πη θά ἀπαρτίζεται ἀπό ἕνα σύνολο μουσουλμανικῶν κρατῶν.
2. Μέσα σέ 10-15 χρόνια ὁ ἀριθμός τῶν συνειδητῶν μουσουλμάνων στόν Καναδά θά ξεπερνᾶ τόν ἀριθμό τῶν συνειδητῶν χριστιανῶν.
3. Ἤδη τό ἰσλάμ ἐπιδίδεται σέ μιά καλά μελετημένη καί πλούσια χρηματοδοτούμενη ἱεραποστολική δράση στή Δύση.
Οἱ δημογραφικοί δεῖκτες εὐνοοῦν σαφῶς τό ἰσλάμ. Δέν χρειάζεται νά προσηλυτίσει κανένα Χριστιανό γιά νά κυριαρχήσει στήν Εὐρώπη. Ὁ ρυθμός ἀναπαραγωγῆς τῶν λαῶν μέ δυτικές κουλτοῦρες εἶναι κάτω τοῦ 1,5 παιδιά ἀνά γυναίκα· οἱ μουσουλμάνοι, πού ζοῦν στή Δύση ἀναπαράγονται μέ ρυ θμούς 4-6, ἀκόμα καί 8. Οἱ χριστιανοί κάνουν ἀμβλώσεις· οἱ μουσουλμάνοι δέν κάνουν. Οἱ χριστιανοί ἔχουν μικρές οἱκογένειες, 1 μέ 2 παιδιά· οἱ μουσουλμάνοι μεγάλες, κατά μέσον ὅρο 6 μέ 8 παιδιά. Οἱ μουσουλμάνοι εἶναι πιστοί στίς παραδόσεις τους· οἱ περισσότεροι χριστιανοί ὄχι. Ἡ προσέλευση τῶν μουσουλμάνων στά Τζαμιά καί ὁ ζῆλος τους ξεπερνοῦν τήν προσέλευση καί τό ζῆλο, πού δείχνουν οἱ χριστιανοί γιά τόν ἐκκλησιασμό.
Ἐν τῷ μεταξύ, οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί ἐξαντλοῦνται σέ μεταξύ τους διαμάχες γιά ἀσήμαντες διαφορές· πολλοί ἱεράρχες, ἰδικά στήν Ἀνατολική Εὐρώπη, δέν ἔχουν σχεδόν καμιά προσωπική ἐπαφή μέ τά ποίμνιά τους. Πολλοί ἱεράρχες, καί ἐν γένει κληρικοί, τηροῦν στάση ἀλαζονική καί θέλουν νά ἐπιβάλουν τίς δικές τους ἐπιλογές στούς πιστούς. Κανείς στόν κόσμο τοῦ ἰσλάμ δέν μιλᾶ γιά κατάργηση ἤ συντόμευση τοῦ Ραμαζανιοῦ· πολλοί, ἀντίθετα, στό χριστανικό κόσμο ζητοῦν ἄλλες μέν νηστεῖες νά τίς καταργήσουν, ἄλλες δέ νά τίς περιορίσουν χρονικά. Οἱ μουσουλμάνοι σέβονται τόν τύπο ἐμφανίσεως, πού ἐπιβάλλει ἡ πίστη τους, ὄταν πολλοί ὀρθόδοξοι κληρικοί νοιώθουν ἄβολα καί ντρέπονται νά ἐμφανίζονται μέ ἐνδυμασία, πού ἁρμόζει σέ Ὀρθόδοξους κληρικούς. Οἱ μουσουλμάνοι διατηροῦν τήν παράδοσή τους νά σταματοῦν τή δουλειά καί νά προσεύχονται κάποιες φορές τήν ἡμέρα, ἐνῶ οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί καταβάλλουν προσπάθειες νά συντομεύσουν τό λιγοστό χρόνο, πού διαθέτουμε γιά τή Θεία Λει τουργία. Θά μποροῦσε κανείς νά ἀναφερθεῖ καί σέ ἄλλες συγκρίσεις, τό θέμα ὅμως γενικά ἔχει νά κάνει πῶς νοιώθουμε τό χρέος μας, τήν πειθαρχία καί τόν αὐτοέλεγχό μας.
Ἡ πίστη μπορεῖ νά ἀναθερμανθεῖ μόνο μέ τήν πίστη· τό χρέος μπορεῖ να ὑποδαυλισθεῖ μόνο ἀπό τό ἴδιο τό χρέος. Ἐμεῖς, ὡς Ὀρθόδοξοι χριστιανοί, δέν θά καταφέρουμε νά προσφέρουμε τίποτα σέ ἀντιστάθμισμα τῆς ἐνθουσιώδους ἰσλαμικῆς ἱεραποστολικῆς δράσεως στόν κόσμο, ὅσο κατατριβόμαστε σέ ἐσωτερικές ἔριδες γιά ἀνούσια θέματα, ὅπως ἡ «προάσπιση τοῦ ΔΙΚΟΥ μου χώρου» ἔναντι βλέψεων ἄλλου Ὀρθόδοξου κληρικοῦ. Σέ διεθνές ἐπίπεδο, οἱ προσπάθειες κάποιων νά ἀνασυστήσουν μιά σκιώδη Βυζαντινή Αὐτοκρατορία ἀποβαίνουν καταστρεπτικές. Ἡ διαίρεση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στόν παγκόσμιο χῶρο καί ἡ μέχρις ἐξοντώσεως διαπάλη γιά κυριαρχία ὑπονομεύουν καί ἀποδυναμώνουν τήν Ὀρθόδοξη χριστιανική μαρτυρία. Οἱ ἰδιοτελεῖς βλέψεις τῆς μιᾶς πλευρᾶς πρός τήν ἄλλη καθιστοῦν τό πρόβλημα δομικό γιά τήν Ἐκκλησία μας καί γενικευμένο. Τό χειρότερο, ἀποτελοῦν προδοσία τοῦ Εὐαγγελίου καί τῆς Πίστεως.
Ἐγώ ἁπλά θά ζητούσα νά ἐνημερωθοῦμε γιά τήν παροῦσα πρόκληση καί νά εἴμαστε σέ ἑτοιμότητα γιά νά παλέψουμε κατά κύριο λόγο μέ τούς ἑαυτούς μας, νά ξεπεράσουμε τίς μικρότητές μας καί νά ἐπιτύχουμε μεγαλύτερη ἑνότητα πνεύματος καί στόχων. Ἀντί νά ζοῦμε μέ τό ἄγος τοῦ «ἀνταγωνισμοῦ», πρέπει νά συμμεριστοῦμε ὁ ἕνας τίς ἱκανότητες τοῦ ἄλλου καί νά ἐνδυναμώσουμε τή συναίσθηση τοῦ χρέους μας πρός τόν πιστό λαό. Καθένας μας ἔχει κάποιο χάρισμα νά προσφέρει. Πρέπει νά εἴμαστε ἔτοιμοι νά συνεισφέρουμε ὅλο τόν ἑαυτό μας, μαζί μέ τούς ἄλλους, πρός χάρη τοῦ Εὐαγγελίου, γιά νά ἀντιμετωπίσουμε, μέ τήν ἑνότητα τῆς κοινῆς μας ἀγάπης πρός τό Χριστό, τίς προκλήσεις, πού βλέπουμε νά ἔρχονται ραγδαία.
Πηγή: http://el-pliroforisi.gr/
