Από την εισήγηση της πρεσβυτέρας και προέδρου του Συλλόγου «Αγκαλιά»
σε εκδήλωση της «Χ» για το Δημογραφικό.
Από την εφημερίδα «Χριστιανική», φυλ. 848(1161), 9/6/2011
«Η επιστημονική πρόοδος στον τομέα της Εμβρυολογίας, αλλά και η τρισδιάστατη εικόνα των υπερήχων πιστοποιούν την από αιώνες διδασκαλία της Εκκλησίας μας ότι η ανθρώπινη ζωή αρχίζει «εξ άκρας συλλήψεως», δηλαδή τη στιγμή που τα 23 χρωμοσώματα του ωαρίου ενώνονται με τα 23 χρωμοσώματα του σπερματοζωαρίου και δημιουργείται το πρώτο κύτταρο, το ζυγωτό. Συγχρόνως, όμως, τότε σφραγίζεται και η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου, με το πλήθος των γονιδίων που παραλαμβάνει από τους γονείς του.
Πρόσωπο μοναδικό και ανεπανάληπτο θεωρείται το έμβρυο και ως τέτοιο αναγνωρίζεται παγκοσμίως. Ως «πρόσωπο» το αναγνωρίζει και το Δίκαιο της πατρίδας μας και το καθιστά υποκείμενο και φορέα αστικών δικαιωμάτων, π.χ. το άρθρο 1711 του Αστικού Κώδικα, σύμφωνα με το οποίο το συλληφθέν έμβρυο μπορεί να κληρονομήσει περιουσιακά στοιχεία συγγενών του, εάν γεννηθεί ζωντανό.
Παγκόσμιοι Οργανισμοί, επίσης, αναγνωρίζουν στο έμβρυο δικαιώματα και προ πάντων το δικαίωμα να ζήσει. Έτσι, ο ΟΗΕ, στη Διακήρυξη του για τα Δικαιώματα του Παιδιού, στην τέταρτη Αρχή του τονίζεται ότι «στην φροντίδα και προστασία», που θα παρέχεται στο παιδί, «περιλαμβάνεται και η ικανοποιητική προγεννητική και μεταγεννητική μέριμνα».
Η Διακήρυξη της Ουνέσκο του 2000, «Για έναν πολιτισμό Ειρήνης», περιλαμβάνει και τα εξής άρθρα:
1. «Ο σεβασμ0ς κάθε μορφής ζωής· σεβασμός των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας του κάθε ανθρώπου».
2. «Η μη βία· απόρριψη της βίας σε όλες της τις μορφές και η επίδειξη δικαιοσύνης με την πειθώ και την κατανόηση».
Αν οφείλουμε να σεβόμαστε τη ζωή, π.χ. της αμοιβάδας, δεν οφείλουμε να σεβόμαστε, κατ' εξοχήν, την πρώτη και πιο δυναμική φάση της ανθρώπινης ζωής, δηλαδή την εμβρυϊκή; Και αν βία δεν είναι ο διαμελισμός του πιο ανυπεράσπιστου ανθρώπινου πλάσματος, του εμβρύου; τότε τι είναι βία...;
Αλλά και η 4η Διεθνής Σύνοδος του ΟΗΕ για τις Γυναίκες (199ς), με τη Διακήρυξη του Πεκίνου, στον τέταρτο τομέα-κλειδί αναφέρεται: «Αντιμετώπιση και εξάλειψη κάθε είδους βίας κατά των γυναικών και κοριτσιών», ενώ στον δωδέκατο υποστηρίζεται «η νομική προστασία των κοριτσιών από την εμβρυακή ηλικία μέχρι την πλήρη ενηλικίωση τους και κατάργηση επιβλαβών πρακτικών εις βάρος τους».
Και ενώ καταβάλλονται τόσες προσπάθειες για τη δημιουργία και ανθρώπινης ζωής (τεχνητή γονιμοποίηση, κλωνοποίηση), εντούτοις εκατομμύρια παιδιά θανατώνονται εν ψυχρώ και μάλιστα με την ψήφιση νόμων, που επιτρέπουν τη θανάτωση του εμβρύου, μέχρι τον τρίτο μήνα της κύησής του.
Στην Πατρίδα μας, με τον τίτλο: «Τεχνητή διακοπή της εγκυμοσύνης και προστασία της υγείας της γυναίκας...» ψηφίστηκε ο νόμος 1609, στις 3 Ιουλίου 1986. Από τις προκαταρκτικές συζητήσεις της Ειδικής Επιτροπής για τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων αναδεικνύεται ότι δεν εκφραζόταν η επιστημονική γνώση-αλήθεια, αλλά η στρατευμένη επιστήμη. Έτσι, ο εισηγητής της μειοψηφίας και εκφραστής της επιστημονικής αλήθειας δήλωνε «ότι η ζωή του ανθρώπου βιολογικά... αρχίζει από τη στιγμή της σύλληψης». Αντίθετα, ο εισηγητής της πλειοψηφίας υποστήριξε ότι το έμβρυο «δεν έχει βιολογική αυτοτέλεια σε όλη τη διάρκεια της κύησης, εξαρτώμενο από τον οργανισμό της μητέρας και αποκτά την ανθρώπινη υπόσταση από το βιολογικό του διαχωρισμό από αυτήν...». Ο τότε υπουργός Υγείας υποστήριξε ότι «το έμβρυο αποκτά ζωή μετά το δεύτερο ήμισυ της κύησης...». Ο υπουργός Δικαιοσύνης τόνισε ότι «το δικαίωμα αυτοδιάθεσης της γυναίκας είναι αγαθό υπέρτερης αξίας από την αξία της ζωής του κυοφορούμενου». Αυτά από την Ειδική Επιτροπή...
Καθηγήτρια, επίσης, της Εγκληματολογίας, τότε, διεκήρυσσε ότι «άνθρωπος είναι από τη στιγμή- που έχει συνείδηση...». Άλλη θέση, ως προς την αρχή της ζωής, πιο... σύγχρονη αλλά εξίσου θανατηφόρα για το έμβρυο, είναι εκείνη που υποστηρίζει ότι το κυοφορούμενο μέχρι την 14η μέρα από τη σύλληψη του δεν είναι άνθρωπος, οπότε μπορούν να αποσπώνται βλαστοκύτταρα, για να δημιουργούνται ζωτικά ανθρώπινα όργανα για μεταμοσχεύσεις. Χρησιμοποιούνται έτσι τα έμβρυα ωε... «ανταλλακτικά». Ό,τι απομένει από τη θανατηφόρα επέμβαση πετιέται σε κάποιον σκουπιδοντενεκέ ή χρησιμοποιείται ακόμη και για κατασκευή... καλλυντικών.
Ποικίλες, λοιπόν, τοποθετήσεις και αντιλήψεις για τη ζωή του παιδιού-εμβρύου, δήθεν επιστημονικές· πολλαπλές χρήσεις του, ακόμη και... αρωματικές, δήθεν επωφελείς για την ανθρωπότητα. Το αποτέλεσμα; Εκατομμύρια έμβρυα-παιδιά στον κόσμο να θανατώνονται, πριν να αντικρίσουν το φως του ήλιου. Η πατρίδα μας, η χώρα πλέον των γερόντων, τραγικά, έχει την πρωτιά στην Ευρώπη σε αριθμό αμβλώσεων, των οποίων μάλιστα τα έξοδα καλύπτονται από τα διάφορα Ασφαλιστικά Ταμεία!
Η πολιτική φαρισαϊκή γλώσσα διαπιστώνεται και από τον τίτλο του νόμου 1609/86, περικλείοντας και τη «φιλοσοφία» του: «Τεχνητή «διακοπή» της εγκυμοσύνης και προστασία της υγείας της γυναίκας...». Η λέξη διακοπή περιέχει το ελπιδοφόρο στοιχείο της επαναφοράς, επανασύνδεσης (π.χ. διακοπή νερού ή ηλεκτρικού ρεύματος), η άμβλωση όμως είναι μια τελεσίδικη πράξη, δηλαδή η θανάτωση του παιδιού-εμβρύου. Αλλά και η θέση «για την προστασία της υγείας της γυναίκας» κρίνεται εντελώς αντιεπιστημονική, εφ' όσον, λόγω της επιστημονικής προόδου, έχουν εντελώς ελαχιστοποιηθεί οι κίνδυνοι υγείας κατά τη διάρκεια της κύησης ή κατά τον τοκετό, αντίθετα η άμβλωση προκαλεί το «μετεκτρωτικό σύνδρομο».
Αντίδοτο σε όλες αυτές τις σχιζοφρενικές και απάνθρωπες τοποθετήσεις και πρακτικές αποβαίνει η γνήσια Μάνα, με τον πλούτο της θυσιαστικής αγάπης της. Τέτοιες Μάνες καταφεύγουν στην «Αγκαλιά» (Σύλλογος Προστασίας Αγέννητου Παιδιού, τηλ. 210-8828788) για ηθική στήριξη και υλική βοήθεια. Και η «Αγκαλιά», περιορίζοντας τους Ηρώδες και παραμερίζοντας τους Καιάδες, στα δώδεκα περίπου χρόνια της διακριτικής προσφοράς της έχει υποδεχθεί περισσότερα από 1.ς00 παιδιά, φροντίζοντας στοργικά τη ζωή τους και κατά την κύηση, αλλά και μετά τη γέννηση του. Ευχόμαστε η «Αγκαλιά» να «αγκαλιάζει» όλο και περισσότερα έμβρυα-παιδιά και την προσπάθεια της να μιμηθούν και άλλοι...».
