Από το βιβλίο του «Πλάνες και Αλήθεια»

Τις ημέρες της μετανοίας καί πνευματικής ανατάσεως των Χριστιανών, όπως είναι οι ημέρες της Μ. Τεσσαρακοστής καί ειδικότερα των Απόκρεω, σε πολλά μέρη εορτάζεται το λεγόμενο καρναβάλι.

Καρναβάλι, πιθανώς από τις λατινικές λέξεις CARNE AVE (= κρέας, χαίρε), είναι παλαιά, προχριστιανική εορτή με πομπές αρμάτων, τελούμενες για διαφόρους σκοπούς, ιδιαίτερα δε προς τιμήν της Αιγύπτιας θεάς 'Ίσιδος. Η Ίσις ήταν θεά της γης κατ' αρχήν, έπειτα δε καί της θαλάσσης καί εικονιζόταν πάντοτε με κεφαλή αγελάδας. Προς τιμήν της οι Αιγύπτιοι, καί από αυτούς οι Ρωμαίοι και οι Έλληνες ναυτικοί, με την αρχή της ανοίξεως και την έναρξη της ναυσιπλοΐας, διοργάνωναν ειδικές τελετές. Κατασκεύαζαν ένα άρμα, τοποθετούσαν σ’ αυτό την Ίσι και το έριχναν στη θάλασσα για να τους προστατεύει...

 Παρόμοιες πομπές και οργιώδεις τελετές γίνονταν κατά την ίδια εποχή επίσης, από τους Έλληνες προς τιμήν και του θεού του κρασιού Διονύσου, κατά τις οποίες οι ακόλουθοί των ήσαν μεταμφιεσμένοι, μεθυσμένοι και εκτός εαυτών, με επακόλουθο απερίγραπτα όργια.

Αυτών των τελετών υπολείμματα είναι οι σημερινές πομπές των καρναβαλιών, οι οποίες… είναι αντίθετες προς το νόημα των ημερών των Απόκρεω και της Μ. Τεσσαρακοστής. Είναι άσκοπη σπατάλη και πρόκληση προς όσους συνανθρώπους μας πεινούν και υποφέρουν, αφού επαναλαμβάνεται το του Αποστόλου Παύλου: «ος μεν πεινά, ος δε μεθύει» (Α΄ Κορ. ια΄ 21)… Τέτοιου είδους εορτές αποτελούν «πομπήν του διαβόλου» και δείχνουν ότι οι άνθρωποι επιστρέφουν «επί τα ασθενή και πτωχά στοιχεία» του κόσμου της αμαρτίας (Γαλάτας δ΄9).

Πηγή: http://stratisandriotis.blogspot.com/2011/03/blog-post_9753.html