Άλλη μία ευφυής εκλογική παράσταση έλαβε τέλος. Η φοιτητική τακτική του «όλοι νενικήκαμεν» επέστρεψε σε βουλευτικό πλέον επίπεδο. Πράγματι όλοι είναι νικητές σε αυτές τις εκλογές εκτός από τον «κυρίαρχο» Ελληνικό λαό ο οποίος πρέπει επειγόντως να καταλάβει ότι οι πραγματικοί κυβερνήτες δεν υπόκεινται στην βάσανο και δοκιμασία των εκλογών διότι είναι πέρα από αυτές. Οι πραγματικοί εξουσιαστές των Ελλήνων είναι χαρούμενοι. Οι πολυδιασπασμένοι Έλληνες, διαβιούν σε ένα καθεστώς ενός αναιμάκτου πολιτικού εμφυλίου πολέμου, οι χειρότερες περίοδοι της Ελληνικής Ιστορίας επιστρέφουν λες και το σχέδιο εξαφάνισης της Πατρίδας μας προχωρεί μία χαρά.

Δεν υπάρχει ούτε ένας ήρεμος εκτιμητής της Ελληνικής πραγματικότητας ο οποίος πιστεύει ότι κάποιος από τους νικητές των εκλογών μπορεί να δώσει πολιτειακή λύση. Για πολλούς και διαφόρους λόγους που ξεκινούν από το πόσο έχουν την Πατρίδα ως προτεραιότητα και τελειώνουν στο ότι οι πραγματικοί κυβερνήτες της Ελλάδας προχωρούν τα πάντα με ένα δικό τους αργό σύστημα και τρόπο. Δεν υπάρχει καμμία κυρίαρχη και ξεκάθαρη ιδεολογία επί όλων των θεμάτων από κανένα από τα λεγόμενα μεγάλα κόμματα, ή τουλάχιστον από τα κόμματα που φαινομενικά ενίκησαν σε αυτές τις εκλογές. Οι νικητές των εκλογών κρύβουν πλευρές είτε του οικονομικού τους προγράμματος, είτε του εθνικού ή αντεθνικού προγράμματός τους ακολουθώντας το πρόσταγμα των καναλιών φοβούμενοι μήπως διαπράξουν κανένα προπατορικό αμάρτημα ανυπακοής, αποφεύγοντας το μήλο του Έθνους μήπως και θυμώσουν τα πραγματικά αφεντικά της Ελλάδας.

Η Ελλάδα φαντάζει αποκομμένη από τις ιστορικές της ρίζες, άρρωστη και ημιθανής. Διασωληνωμένη σε αστείες ευρωπαϊκές πρακτικές είναι μάταιο να επιζητεί τη σωτηρία της από θαυματοποιούς οι οποίοι ούτε τους εαυτούς τους δεν θα σώσουν όταν η ιστορία αρχίσει τη διαδικασία κρίσης και υστεροφημίας. Σφάλλουμε τα μάλα όταν περιμένουμε η Ελλάδα των εκτρώσεων, των πάσης φύσεως ανωμαλιών, της ιστορικής και ηθικής αλλοτροίωσης να εύρει πολιτειακή λύση. Ομοιάζει το όλο θέμα με κάποιον ασθενή ο οποίος ευρισκόμενος στο τελευταίο στάδιο του καρκίνου χαίρεται που μπορεί και κουνάει το χέρι του. Η επομένη Ελληνική κυβέρνησις θα είναι ένα νεύμα στα αφεντικά εκ της Ευρώπης, τίποτε άλλο.

Θα υπάρξει κάποια Ελληνική κυβέρνηση η οποία θα χαράξει ανεξάρτητη Εθνική πολιτική; Η οποία θα ανεξαρτητοποιήσει την οικονομία της χώρας μας εκμεταλλευόμενη τον πλούσιο ουρανό, γή και θάλασσα(κάπου διάβασα για κάποια μαρίνα που πουλήθηκε σε τούρκους). Θα υπάρξει Έλληνας κυβερνήτης ο οποίος θα επαναφέρει την Εθνική Υπερηφάνεια,την Παιδεία, την Υγεία, το χαμόγελο στα χείλη των Ελλήνων;

Τα κόμματα που πρώτευσαν είναι αντανακλάσεις που παρασύρουν τους Έλληνες από τα πραγματικά προβλήματα. Όπως σε κάθε περίοδο πολιτικής ανωμαλίας έχουμε ραγδαίες εξελίξεις, απορροφημένοι οι Έλληνες από το σταυρόλεξο του επομένου πρωθυπουργού κοιτάζουν αλλού και από την άλλη πόρτα οι εξουσιαστές αυτού του κόσμου εισχωρούν καταλαμβάνοντας ό,τι είχαν μέχρι πρόσφατα αφήσει. Όλη αυτή η ακυβερνησία θα οδηγήσει στην έσχατη οικονομική, κτηματική, χωρική και πνευματική διάλυση της Ελλάδας. Είναι κρίμα που δεν μπορεί να συνυπάρξουν Έλληνες που αγαπούν την Πατρίδα ώστε ενωμένοι σε κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας να προλάβουν τις εξελίξεις. Νομίζω ότι η Ελλάδα είναι ορφανή σε αυτό το σημείο. Ούτως ή άλλως το Έθνος προηγείται της κοινωνίας και του κράτους.

Η ετυμηγορία του Ελληνικού Λαού είναι ιερή. 440.000 Έλληνες εψήφισαν τον κομματικό σχηματισμό της «Χρυσής Αυγής». Είναι ιερό και αναφαίρετο δικαίωμά τους. Εάν κριθούν θα κριθούν όλοι οι Έλληνες ψηφοφόροι. Όλοι οι σχηματισμοί. Υπό μία προϋπόθεση. Θα ανοίξουν οι φάκελοι και τα πλήρη προγράμματα-και όσα κρύβουν κάποιοι-για όλα τα κόμματα και για όλους τους υποψηφίους από το μακρινό παρελθόν έως σήμερα. Ο Ελληνικός λαός θα πρέπει να μάθει ότι λογικά δεν γίνεται να υπάρχει το απόλυτο κακό και από εκεί και πέρα όλοι να είναι μία χαρά και αποδεκτοί. Μία απλή ανάγνωση της λογικής του Εγέλου αλλά και του Αριστοτέλους το αποδεικνύει. Ο μεγάλος Βολταίρος μέσα από την ανεκτική σχετικότητά του ζωντάνευσε τον Χρύσιππο ο οποίος ομιλούσε εις κάθε ένα γιατί τον θεωρούσε παιδί του ίδιου θεού. Ο Ελληνικός Λαός θα πρέπει να μάθει την ιστορία όλων των νεοεκλεγέντων πέρα από την παραπληροφόρηση και την αλλοιθωρική επιλογή της αλήθειας. Θα ιδεί τότε κάποιον νεοεκλεγέντα να παρευρίσκεται και να χαιρετά σε κηδεία διασήμου σφαγέα του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου. Θα ιδεί ότι η μάνα που έχασε το στήθος της και τα παιδιά της, τα χέρια της και το κεφάλι της στο λιμάνι της Σμύρνης το 1922, αυτή η μάνα θα ακούσει την εφευρέτρια του συνωστισμού της Σμύρνης να αγορεύει από την Ελληνική Βουλή.

Όλοι θα πρέπει να κρίνονται. Αυτοί επίσης που τεχνηέντως αποκρύπτουν τις θέσεις τους για την ανύπαρκτη τουρκική μειονότητα της Θράκης –η οποία έχει πλήρως αφελληνισθεί, αλλά ποιος νοιάζεται-αυτοί που δεν έχουν πρόβλημα να λέγονται τα Σκόπια Μακεδονία. Είναι δικαίωμά τους αλλά ας το ειπούν δημόσια. Επίσης θα πρέπει να βασιλεύει εις την πολιτική ζωή η επιείκεια που επιδεικνύουν οι νεοδημοκράτες απέναντι στον τωρινό αρχηγό τους. Από τις βίδες που του πετούσαν τη δεκαετία του ΄90,από το παράπονο που του είχαν επειδή έσωσε με την ψήφο του ως Πολιτική Άνοιξη το ΠΑΣΟΚ ψηφίζοντας ως πρόεδρο δημοκρατίας τον Στεφανόπουλο, φθάσαμε στο 2012 οι νεοδημοκράτες να θεωρούν τον πρωταγωνιστή Καβάφειου ποιήματος νέο σωτήρα τους.

Είμαστε η χώρα με τον πιο πλούσιο και πνευματικά πλήρη παρελθοντικό και μελλοντικό ορίζοντα. Οι πάσης φύσεως διαχωρισμοί, ξενοκίνητοι και ως πνεύμα και ως πράξη δεν έχουν θέση στην Ελλάδα. Θεωρώ ότι είναι προϊόν βαθυτάτης πνευματικής πρώτα συγχύσεως η ύπαρξη 36 κομματικών σχηματισμών. Είναι δυνατόν την παραμονή των εκλογών οι 36 –τελικά νομίζω ότι κάποιοι ακυρώθηκαν-να υβρίζονται και έπειτα να ομιλούν για επανασύσταση πολυκατοικιών; Είμαι σίγουρος ότι όλα είναι θέμα παιδείας. Μία και μόνη ανάγνωση της Πλατωνικής Πολιτείας μπορεί να αναδείξει τις πιθανές λύσεις. Η επανασύσταση ενός εθνικού ιστού είναι η απαρχή της λύσης του προβλήματος. Η κοινή αναφορά στο Ελληνικό παρελθόν, στις κοινές ρίζες μπορεί να ενώσει πολλούς Έλληνες σε μία κοινή βάση σκέψης και πράξης.

Ίσως το σημαντικότερο συμπέρασμα των φετινών βουλευτικών εκλογών είναι το εξής. Για πρώτη φορά οι Έλληνες δεν εψήφισαν δικό τους κυβερνήτη με ανεξάρτητο εθνικό πολιτικό πρόγραμμα, αλλά εψήφισαν περισσότερο έναν διακομιστή μηνυμάτων προς την εσπερία(ευρώπη). Τι εψηφίσαμε τελικά; εάν θέλουμε να σκύψουμε ακόμη περισσότερο στους αφεντάδες μας; ή εάν μπορούμε να προχωρήσουμε σε μία γενναία νέα επανάσταση που θα επιφέρει και την αυτοανάπτυξη; Ίσως οι Έλληνες γνωρίζοντας ότι οι κυβερνήτες ήδη έχουν διορισθεί άνετα διέλυσαν κάθε περίπτωση σύστασης Ελληνικής κυβέρνησης.

Πρέπει όμως να υπάρξει Ελληνική κυβέρνηση όλων των Ελλήνων. Όταν οι αξίες, τα όνειρα και τα ιδανικά αυτού του τόπου αφυπνισθούν θα δείξουν δρόμο προς τα μπροστά. Αρκεί τα βασικά σημεία αναφοράς(εθνική ανεξαρτησία, ελευθερία παιδεία και ανάπτυξη)να μας ενώνουν όλους σε ένα καράβι με δυνατό εθνικό κατάρτι.