Οἱ ἀπροκάλυπτες πλέον οἰκουμενιστικὲς ἐνέργειες καὶ οἱ ἀπειλὲς
τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου
συσπειρώνουν τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺςκαὶ ἐντείνουν τὴν ἀντίδρασή τους
Οἱ μεθοδευμένες εἰς βάρος τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας ἐνέργειες Φαναρίου καὶ Ρώμης, ποὺ ὡς φαίνεται κομβικό-στρατηγικὸ σταθμὸ ἀποτελεῖ ἡ συνάντηση τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς Διαλόγου στὴν Κύπρο μὲ θέμα «τὸν ρόλον τοῦ ἐπισκόπου Ρώμης κατὰ τὴν πρώτην χιλιετίαν», δὲν ἀφήνει πλέον ἀδιάφορους τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς.
Ἤδη τὸ «Κείμενο τῆς Ραβέννας», ποὺ θὰ συζητηθεῖ στὴν Κύπρο, χαρακτηρίστηκε ἀπὸ ἐξέχουσες προσωπικότητες τοῦ θεολογικοῦ κόσμου καὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους ὡς ἀπαράδεκτο. Παρ’ ὅλες, ὅμως, τὶς ὀρθόδοξες ἀντιδράσεις, παρὰ τὸ ὅτι δὲν ἔγινε Πανορθοδόξως ἀποδεκτό, ἀφοῦ δύο Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες δὲν τὸ προσυπέγραψαν (Ρωσικὴ καὶ Βουλγαρική), ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος τὸ ἀποδέχτηκε, ὅπως διαβεβαίωσε καὶ ὁ καρδινάλιος Βάλτερ Κάσπερ.
Οἱ σκοπιμότητες, λοιπόν, τῶν Πατριαρχικῶν ἐνεργειῶν, ποὺ ἐπιμελῶς προσπαθοῦσαν νὰ συσκοτίζουν, εἶναι εὐδιάκριτες καὶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ δὲν ἔχουν εἰδικὲς γνώσεις ἐπὶ τοῦ θέματος. Ἡ κατασκευὴ τοῦ πάζλ, τὸ ὁποῖο ἐπὶ δεκαετίες τώρα συνέθεταν μὲ τοὺς ἐπιβλαβεῖς Διαλόγους καὶ τὶς συμπροσευχές, τοποθετώντας συνομωτικῶς στὶς ὁρισμένες —ἀπὸ τοὺς ἀντιχρίστους ἐξουσιαστὲς τῆς Νέας Ἐποχῆς— θέσεις τὰ κομμάτια του, τελειώνει. Δυό-τρία κομμάτια ποὺ λείπουν, δὲν μᾶς ἐμποδίζουν πλέον νὰ κατανοήσουμε τὴν ὁλοκληρωμένη εἰκόνα τῆς προδοσίας κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ μυστικοπαθῶς ἑτοιμάστηκε, παρ’ όλες τὶς περίτεχνες, δαντελωτὲς —πλὴν διαφανεῖς— κουρτίνες τῆς «ἀγάπης» καὶ τῆς «ἐκκλησιαστικῆς οἰκονομίας», ποὺ προσπαθοῦν νὰ κρύψουν τὸ ἑωσφορικὸ κακοτέχνημά τους. Οἱ ἐφιαλτικὲς μέρες τῶν Συνόδων τῆς Λυὼν καὶ τῆς Φερράρας ἐπανέρχονται στὴ μνήμη καὶ στὴν ἐκκλησιαστική μας ζωή.
Ἔτσι, ἂν καὶ πολὺ ἀργά, οἱ ἀντιδράσεις πολλῶν ἁπλῶν πιστῶν, ποὺ εἶναι ἐνεργὰ μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἢ καὶ θεσμικῶν φορέων, πληθαίνουν, ἐκφράζοντας τὴν ὀγκούμενη δυσαρέσκεια καὶ τὴν ἀγωνία τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὰ τεκταινόμενα. Ἀκόμα κι ὅσοι σιωποῦσαν, φοβούμενοι τὴν πιθανότητα ἑνὸς σχίσματος, ἢ ὅσοι ἐκ «συνέσεως» ἀντιδροῦσαν ὑποτονικὰ καὶ ἀρκοῦντο μόνο στὴν προσευχή, ἀποφάσισαν κι αὐτοὶ ν’ ἀντιδράσουν δυναμικά, κάνοντας αἰσθητὴ τὴν ἀντίθεσή τους, στὸν συναντιλήπτορα τοῦ Πάπα καὶ ὑπηρέτη οἰκουμενιστικῶν σχεδίων Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο, ποὺ ἐνῶ ὁ ἴδιος «διαιρεῖ καὶ βασιλεύει» καὶ προκαλεῖ-συντελεῖ στὸν διαμελισμὸ τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ ὁ ἴδιος ποδοπατεῖ μὲ τὶς ἀνὰ τὴν ὑφήλιο συμπροσευχές του τοὺς Ἱερούς της Κανόνες, ἔχει τὸ «θάρρος» νὰ κατηγορεῖ αὐτούς, ποὺ δὲν κάνουν τίποτε ἄλλο παρὰ νὰ ζητοῦν τὴν ἐφαρμογὴ τῶν Ἱερῶν Κανόνων, καὶ νὰ ἰσχυρίζεται ὅτι τάχα αὐτοὶ προκαλοῦν προβλήματα στὴν Ἐκκλησία. Βέβαια, τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες ποὺ τώρα καταφρονεῖ, θὰ ζητήσει αὔριο νὰ ἐφαρμοστοῦν ἐναντίον τῶν εἰρηνικῶς διαμαρτυρομένων γιὰ τὶς ἀντορθόδοξες ἐνέργειές του!...
Τὸ ἐλπιδοφόρο γεγονὸς ὅμως εἶναι, ὅτι ἐδῶ καὶ μερικοὺς μῆνες παρατηρεῖται μιὰ ἁγία συσπείρωση τῶν «τέκνων τῆς Ἐκκλησίας», ποὺ ἐπορεύοντο «ὡς μὴ ἔχοντα ποιμένας». Συσπείρωση ποὺ ἐνισχύει τὴν πεποίθηση ὅτι ὁ Τριαδικὸς Θεός, ποὺ θέλει τὴν «συνεργία» μας στὰ πράγματα ποὺ ἀφοροῦν τὴν Ἐκκλησία, ποὺ μᾶς θέλει ἀγωνιστὲς καὶ ὄχι θεατές, θὰ εὐδοκήσει καὶ παντοδυνάμως θὰ ἐνεργήσει, ὥστε νὰ διασκεδαστοῦν «βουλὲς» καὶ ἐνέργειες ἀνθρώπινες, οἱ ὁποῖες ἔρχονται σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ ἅγιο Θέλημά Του.
Ἐνδεικτικὰ παραθέτουμε μὲ χρονολογικὴ σειρὰ τὶς τελευταῖες ἀντιδράσεις ἐλπίδας, πλήθους μελῶν τοῦ σώματος της Ἐκκλησίας:
1. Ἐπίσκοποι, Ἡγούμενοι, Ἀρχιμανδρίτες, Πρωτοπρεσβύτεροι, Ἱερεῖς, Μοναχοὶ καὶ χιλιάδες Λαϊκοὶ ὑπογράφουν «ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ» [1] κατὰ τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Μὲ αὐτή, ὅπως σημειώνουν οἱ συντάκτες της, «ἐπιδιώκουν μὲ θετικὸ θεολογικὸ λόγο νὰ ἐπισημάνουν τοὺς κινδύνους ἀπὸ τὴν ἐπὶ δεκαετίες σταδιακὴ ἐξάπλωση καὶ τωρινὴ ἐμπέδωση τῆς συγκρητιστικῆς καὶ καταστροφικῆς διδασκαλίας… τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», ποὺ «ὀρθῶς χαρακτηρίσθηκε ὡς ἡ χειρότερη αἵρεση ὅλων τῶν ἐποχῶν». Ἐπίσης τονίζουν, πόσο ἐπιβλαβεῖς εἶναι γιὰ τὴν Ἐκκλησία οἱ μακροχρόνιοι Διάλογοι μὲ τὶς κάθε εἴδους αἱρετικὲς «ἐκκλησίες» καὶ ὁμολογίες.
2. Διάφοροι σύλλογοι, blogs, ἐκκλησιαστικὰ περιοδικὰ καὶ ἁπλοὶ πιστοὶ ἐκφράζουν τὴν ἔντονη ἀντίδρασή τους στοὺς ἀντιπατερικῷ τῷ τρόπῳ διεξαγομένους Διαλόγους, καὶ ὅσες ἄλλες ἐνέργειες καὶ συμπροσευχὲς μὲ τοὺς αἱρετικοὺς ἀπαγορεύονται ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες.
3. Οἱ ὑπεύθυνοι τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς Διαλόγου Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθολικῶν, θεώρησαν ὅτι ἦταν καιρὸς νὰ παρουσιάσουν τὶς ἀντορθόδοξες θέσεις τους γιὰ τὸν Διάλογο, κυρίως ὡς πρὸς τὸ θέμα τοῦ Πρωτείου τοῦ Πάπα, γιὰ πρώτη φορὰ σὲ ἀνοικτὸ ἀκροατήριο, τὸ ὁποῖο δὲν θὰ ἀποτελοῦσαν μόνον οἰκουμενιστές. Δοκίμασαν, λοιπόν, νὰ περάσουν τὶς θέσεις τους σὲ σπουδαστὲς —κυρίως— τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης, ἐλπίζοντας ὅτι, ὑπὸ τὴν ἐπίδραση καθηγητῶν φίλα προσκειμένων στὸν οἰκουμενισμό, θὰ τοὺς ποδηγετήσουν στὴ μάνδρα τῆς οἰκουμενιστικῆς ἰδεολογίας.
Ὅμως, στὴν Ἡμερίδα ποὺ ὀργάνωσαν στὶς 20/5/09 στὴν Θεσσαλονίκη, προσῆλθαν καὶ ἄλλοι πιστοί, οἱ οποῖοι, ὅταν ἄκουσαν τὶς ἀντορθόδοξες θέσεις τῶν εἰσηγητῶν, διαμαρτυρήθηκαν ἔντονα καὶ ἔτσι, γιὰ πρώτη φορὰ ἀποδοκιμάστηκαν ζωντανὰ ἀπὸ μέλη τῆς Ἐκκλησίας μας τὰ σχέδια τῶν ἀρχιτεκτόνων τοῦ Διαλόγου, Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ἰωάννη καὶ καρδιναλίου Βάλτερ Κάσπερ, πρᾶγμα ποὺ ἐνόχλησε ἀφάνταστα τοὺς φαναριώτικους κύκλους[2]. Ἔχασαν μάλιστα τὴν ψυχραιμία τους, ὅπως φάνηκε ἀπὸ τὴ δημοσίευση ὑβριστικοῦ κειμένου τοῦ πατριαρχικοῦ π. Γ. Τσέτση, τὸν ὁποῖο ἀκολούθησε ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, ἀπειλώντας ἔμμεσα τοὺς ἀντιδρῶντες καὶ κυρίως αὐτοὺς ποὺ συνέταξαν καὶ ὑπέγραψαν τὴν «ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ».
4. Ὁ καθηγητὴς τῆς Δογματικῆς στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ Θεσσαλονίκης κ. Τσελεγγίδης, ὡς καθ’ ὕλην ἁρμόδιος, πῆρε θέση γιὰ τὶς τελευταίες ἐξελίξεις στὰ τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου καί, λόγῳ τῆς κρισιμότητος τῆς καταστάσεως, ἀπηύθυνε ἔκκληση πρὸς τοὺς Ἁγιορεῖτες πατέρες καὶ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο νὰ πράξουν τὸ ἴδιο. Στὶς ἐπιστολές του αὐτὲς χαρακτηρίζει τὴν «προγραμματισμένη θεολογικὴ συζήτηση γιὰ τὸ Πρωτεῖο τοῦ Ἐπισκόπου Ρώμης… στὴν Κύπρο, ὡς… οὐσιαστικὰ προθύστερη». Κι αὐτὸ γιατί, «θὰ πρέπει νὰ προηγηθεῖ ὁπωσδήποτε ἡ θεολογικὴ συζήτηση γιὰ τὴ θεμελιώδη διάφορά μας μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικοὺς στὸ δόγμα καὶ εἰδικότερα στὸ filioque, τὸ ἀλάθητο καὶ τὴν κτιστὴ θεία Χάρη… Μόνο μετὰ τὴν ἀπόλυτη ταυτότητά μας στὸ δόγμα, μπορεῖ νὰ ἀκολουθήσει συζήτηση γιὰ τὸν τρόπο διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας». Ἡ ὀρθόδοξη αὐτὴ θέση τοῦ κ. Τσελεγγίδη, ὁ ὁποῖος δὲν ἀρνεῖται τὸν Διάλογο, ἀλλὰ τὴν κακότροπη καὶ καινοφανῆ-αἱρετικὴ μέθοδο διεξαγωγῆς του, ἀποδεικνύει τὴν ἀμετροέπεια τοῦ Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ζηζιούλα, ποὺ μὲ τὴν χθεσινὴ ἐπιστολή του, κατηγορεῖ τοὺς διαμαρτυρομένους γιὰ τὴν ἐρήμην τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ πορεία τοῦ Διαλόγου, ὅτι δὲν σέβονται τὶς ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας[3].
5. Τὸ θρησκευτικὸ περιοδικὸ «Ο ΣΩΤΗΡ», ποὺ διαβάζεται ἀπὸ δεκάδες χιλιάδες τακτικοὺς ἀναγνῶστες σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα, δημοσίευσε ἄρθρο στὸ ὁποῖο τονίζεται ὅτι στὴν Κύπρο «θὰ συζητηθεῖ ἡ ἔννοια τοῦ παπικοῦ πρωτείου… ὁπότε δὲν ἀποκλείεται νὰ ξυπνήσουμε μίαν ἡμέρα “βαπτισμένοι” ἀπὸ τὰ μέλη τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς ὡς Οὐνίτες χωρὶς νὰ τὸ ἀντιληφθοῦμε!». Ὅμως «ἡ Ἐκκλησία οὐδέποτε κατὰ τὴν πρώτη χιλιετία ἀνεγνώρισε τὸν ἐπίσκοπο Ρώμης αὐθεντία σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο. Γιὰ τὴν Ἐκκλησία τὸ θέμα τοῦ Πρωτείου εἶναι λυμένο καὶ δὲν χρειάζεται καμιὰ συζήτηση... Ἀλλὰ τὸ κείμενο τῆς Ραβέννας εἶναι ἀπαράδεκτο ἀπὸ πλευρᾶς ὀρθοδόξου, ἀφοῦ πάσχει σοβαρὰ σὲ πάρα πολλὰ σημεῖα… Καὶ ὑπάρχει διάχυτος ὁ φόβος στὸ ὀρθόδοξο πλήρωμα ὅτι οἱ ἡμέτεροι,… ἀνεπίτρεπτα ὑποχωρητικοί» θὰ «προσπαθήσουν νὰ ἑρμηνεύσουν τὸ ἐπάρατο παπικὸ πρωτεῖο… ὀρθοδόξως!» (περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», 15/9/2009).
6. Ὁ Μητροπολίτης Κονίτσης Σεβασμιώτατος κ. Ἀνδρέας πρὶν λίγες μέρες, μὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο ἔγραψε: «…Εἰδικώτερον ὡς πρὸς τὸ πρωτεῖον, ἐπίμονοι φῆμαι λέγουν ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι πρόκειται νὰ ἀποδεχθοῦν τὸ πρωτεῖον ὡς “πρωτεῖον τιμῆς” τοῦ πάπα, ὅπως καὶ ἦτο πράγματι, προτοῦ οἱ παπικοὶ ἀποσχισθοῦν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν. Ἐν τούτοις, ὅμως, ὁ πάπας θὰ συνεχίζῃ νὰ τὸ θεωρῇ ὡς “πρωτεῖον ἐξουσίας”. Ὁπότε τί πρόκειται νὰ συμβῇ; Θὰ ὑπάρξῃ, μήπως, κάποιος ἀπαράδεκτος συμβιβασμός;… Φρονῶ, ὅθεν, Μακαριώτατε», ὅπως μᾶς «γνωστοποιήσητε ἐὰν ἐδόθη εἰς τὰ μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς ἡ ὀρθή-ὀρθόδοξος κατευθυντήριος γραμμή, εἰς ἣν δέον νὰ παραμείνουν ἀμετακίνητα».
7. Ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεβασμιώτατος π. Σεραφείμ, μόλις προχθὲς (1/1/09), φοβούμενος τὰ χειρότερα στὸ Συνέδριο τῆς Κύπρου, ἔστειλε ἐπιστολὴ στὸν Ἀρχιεπίσκοπο, μὲ τὴν ὁποία τονίζει κι αὐτὸς ὅτι «ποτὲ ἡ Ἐκκλησία κατὰ τὴν πρώτην χιλιετίαν δὲν ἀνεγνώρισεν εἰς τὸν Ἐπίσκοπον Ρώμης πρωτεῖον αὐθεντίας καὶ ἐξουσίας εἰς παγκόσμιον ἐπίπεδον. Ἡ ὑπερτάτη αὐθεντία εἰς τὴν ἀνὰ τὴν οἰκουμένην Ἐκκλησίαν ἠσκεῖτο πάντοτε καὶ μόνον ἀπὸ τὰς Οἰκουμενικὰς Συνόδους».
8. Τέλος, ὁ Μητροπολίτης Ἰωαννουπόλεως Σεβασμιώτατος κ. Σεραφεὶμ προτείνει «ἀναβολὴ τῆς συναντήσεως τῆς Κύπρου ἄχρι καιροῦ» καὶ δικαιολογεῖ τὴν πρότασή του διὰ πολλῶν καὶ μὲ τὰ ἑξῆς: «Ἤδη Τοπικὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες θὰ ἀπέχουν ἀπὸ τὴ συνάντηση αὐτὴ κι αὐτὲς ποὺ θὰ συμμετάσχουν θὰ διαφωνοῦν μεταξύ τους γιὰ τὸ ἴδιο θέμα. Οἱ εὐθύνες τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου καὶ τῶν ὑπολοίπων… εἶναι μεγάλες διὰ νὰ διαφυλάξουν τὴν ἐσωτερικὴ ἑνότητα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Διὰ νὰ διαφυλαχθεῖ ἡ Ὀρθόδοξη ἑνότητα ἐπιβάλλεται νὰ προηγηθεῖ τῆς συναντήσεως τῆς Κύπρου Διορθόδοξη Συνάντηση διὰ κοινῆς ἀπόφασης ἐπὶ τοῦ προκειμένου. Ἡ ἀναβολὴ τῆς συναντήσεως τῆς Κύπρου ἄχρι καιροῦ ἐπιβάλλεται διὰ τοὺς ἀκόλουθους λόγους.
1. Ὁ ἐπικεφαλὴς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐπιτροπῆς τοῦ Διαλόγου ἔχει ἤδη συγκρουσθεῖ μὲ Ὀρθόδοξους Ἀρχιερεῖς οἱ ὁποῖοι ἐκπροσωποῦν Τοπικὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες.
2. Τὸ θεματολόγιο τοῦ διαλόγου ἐκφεύγει ἐκ τῆς κοινῆς ἀποφάσεως τῆς Α’ Πανορθόδοξης Διασκέψεως τῆς Ρόδου ποὺ ὁρίζει μὲ σαφήνεια τὴ «μελέτη τῶν μεταξὺ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν θετικῶν καὶ ἀρνητικῶν σημείων, περὶ τὴν πίστιν…».
Ἐξ ὅλων αὐτῶν φαίνεται καθαρά, ὅτι ἕνας μεγάλος ἀριθμὸς ὀρθοδόξων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας διαφωνοῦν πλέον ριζικῶς καὶ «ἐπωνύμως» πρὸς τὰ τεκταινόμενα ἀπὸ πλευρᾶς Πατριαρχείου, στὴ διαφαινόμενη ἀπόφαση τοῦ Φαναρίου νὰ ἀποδεχθεῖ τὸ Παπικὸ Πρωτεῖο ὑπὸ ὁποιονδήποτε παραπλανητικὸ τίτλο, ὅπως π.χ. «Πρωτεῖο διακονίας», τὴν στιγμὴ μάλιστα ποὺ ὁ Πάπας δὲν ἀπαρνήθηκε οὐδεμία ἀπὸ τὶς κακοδοξίες του καὶ εὑρίσκεται ἐκτὸς τῆς ΜΙΑΣ Ἐκκλησίας καὶ ἄρα δὲν μπορεῖ νὰ συναποφασίζει, ὡς νὰ ἀποτελεῖ μέλος της, παρὰ μόνον ἐὰν μετανοήσει κι ἐπιστρέψει σ’ αὐτήν. Ὡς ἐκ τούτου γίνεται ἀντιληπτό, ὅτι ὁποιαδήποτε ὑποχώρηση στὸ σημεῖο αὐτό, θὰ ἀποτελέσει ἐσχάτη μειοδοτικὴ ἐνέργεια τοῦ Πατριαρχείου καὶ ὅσων Ἱεραρχῶν τὴν ὑποστηρίξουν.
Στὸν κατάλογο αὐτῶν ποὺ ἐπωνύμως διαφωνοῦν —μαζὶ μὲ τὶς ἑκατοντάδες χιλιάδες τῶν ἁπλῶν, ἀλλὰ συνειδητῶν πιστῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, ποὺ δὲν ἔχουν δυνατότητα πρόσβασης στὰ Μ.Μ.Ε. γιὰ νὰ ἐκφράσουν τὴ διαφωνία τους— προσθέτουμε μὲ αὐτὸ τὸ Δελτίο καὶ τὴ φωνὴ τῆς «Φιλορθοδόξου Ἑνώσεως “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”», ὅπως καὶ τὴ φωνὴ μερικῶν συλλόγων καὶ σωματείων ποὺ μᾶς ἐξουσιοδότησαν, καὶ ζητοῦμε συμπληρωματικὰ ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο ν’ ἀφουγκραστεῖ καὶ νὰ σεβασθεῖ τὴ φωνὴ τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, νὰ παρέμβει πρὶν τὴν 16 Ὀκτωβρίου, ἡμέρα ἐνάρξεως τῆς Συνάντησης τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς στὴν Κύπρο, καὶ νὰ πάρει δυναμικὲς ἀποφάσεις ποὺ θὰ σηματοδοτήσουν τὴν ἐπιστροφὴ στὴν Πατερικὴ Παράδοση, τὴν ὁποία τόσες δεκαετίες ἡ οἰκουμενιστικὴ ἰδεολογία ἔχει κατακρεουργήσει, διαφορετικὰ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος θὰ εἶναι ὑπόλογος ἀπέναντι στὸ Τριαδικὸ Θεό μας.
Προτείνουμε στὶς ἀποφάσεις της ἡ Ἱερὰ Σύνοδος νὰ ἐνσωματώσει καὶ τὶς δύο παρακάτω αἰτιολογημένες προτάσεις μας:
Πρώτη Πρόταση: Νὰ ἀποφασίσει ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τὴν μὴ ἀποστολὴ ἀντιπροσώπων στὴν Κύπρο, ὅπως ἔπραξε καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας. Καὶ τοῦτο, διότι:
Ὁ Διάλογος εἶναι «σημαδεμένος» —ἐκτὸς τῶν ἄλλων— καὶ γιατὶ ὁ συμπρόεδρος τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς Μητροπολίτης Περγάμου κ. Ζηζιούλας, ἀσεβώντας καὶ ὑποτιμώντας τὴν Ἐκκλησία μας, ἀρνήθηκε νὰ παράσχει τὶς διευκρινήσεις ποὺ τοῦ ζητήθηκαν γιὰ τὶς παπικὲς «ἐκκλησιολογικὲς ἀντιλήψεις» ποὺ θὰ ἀποτελέσουν τὴν ραχοκοκαλιὰ τῶν συζητήσεων περὶ τοῦ παπικοῦ Πρωτείου στὴν Κύπρο.
Πράγματι, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἐζήτησε τὶς «διασαφήσεις» αὐτές, ἐδῶ καὶ δύο χρόνια, μὲ τὸ ὑπ’ Ἀριθμ. Πρωτ. 3512/8-10-2007 Ἔγγραφό της. Καὶ τοῦτο διότι οἱ παπικὲς θέσεις ποὺ προσυπέγραψε ὁ Πάπας ἦταν ὄχι μόνο προσβλητικές, ἀλλὰ καὶ προκλητικότατες ἐν ὄψει τῶν συζητήσεων, ἀφοῦ σ’ αὐτὲς ὑπάρχει ἡ θέση ὅτι μόνον ἡ αἱρετικὴ παπικὴ «ἐκκλησία» εἶναι ἡ ΜΙΑ Ἐκκλησία∙ τὴν δὲ Ὀρθόδοξη, δὲν τὴν θεωρεῖ οὔτε κἂν ἰσότιμη μὲ τὴν παπική, ἀλλὰ ὡς Ἐκκλησία μὲ ἐλλείψεις καὶ φυσικὰ κατώτερη. Διαβάζουμε: «Ἡ μόνη ἀληθινὴ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία διατηρεῖ τὰ γνήσια στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα καθώρισεν ὁ Χριστός διὰ τὴν Ἐκκλησίαν (!!!), εἶναι η “καθολικὴ Ἐκκλησία”… ἡ ὁποία διοικεῖται ὑπὸ τοῦ διαδόχου τοῦ Πέτρου». Οἱ ἄλλες Ἐκκλησίες «οἱ ἐπίσκοποι τῶν ὁποίων δὲν εὑρίσκονται εἰς κοινωνίαν μετὰ τοῦ διαδόχου τοῦ Πέτρου,… ἔχουν “ἐκκλησιολογικόν ἔλλειμα”»!...
Ὑπ’ ὄψιν ὅτι ὁ Πατριάρχης, παρόλο ποὺ τοῦ ἐζητήθη ν’ ἀπαντήσει στὸ δόλιο «ἀδελφικὸ» αὐτὸ μαχαίρωμα τοῦ Βατικανοῦ, ποὺ τοποθετοῦσε τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πιὸ κάτω καὶ ἀπὸ τὸ αἱρετικὸ πολιτικο-θρησκευτικὸ Κράτος τοῦ Πάπα, ὁ κ. Βαρθολομαῖος τὸ ἀρνήθηκε. Ὁπότε, ποιός τάχα Διάλογος «ἐπὶ ἴσοις ὅροις» θὰ γίνει στὴν Κύπρο; Τί Διάλογος μπορεῖ νὰ γίνει μεταξὺ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Κράτους τοῦ Βατικανοῦ;... Καὶ πῶς θὰ συμμετάσχει ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος σὲ ἕνα τέτοιο παιχνίδι ἀποδοχῆς τῶν μεταξὺ Φαναρίου καὶ Βατικανοῦ συμπεφωνημένων ἀντιχρίστων ἀνουσιουργημάτων;
Δεύτερη Πρόταση: Νὰ ζητήσει ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὸν Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο τὴν ἐφαρμογὴ ἐπὶ τέλους τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ποὺ ἀπαγορεύουν τὶς συμπροσευχές, ὑπενθυμίζοντάς του ὅτι ὁ ἴδιος, σὲ ἐπιστολή του πρὸς τοὺς Ἁγιορεῖτες τὸ 1999, δήλωνε ὅτι εἶναι ἀντίθετος μὲ τὶς συμπροσευχὲς μεταξὺ ὀρθοδόξων καὶ αἱρετικῶν. Ὑπερθεματίζοντας —μάλιστα— σὲ ὀρθοδοξία (ὁ κ. Βαρθολομαῖος) δήλωνε, ὅτι εἶναι ἀντίθετος ὄχι μόνον μὲ ἐκεῖνες τὶς συμπροσευχὲς ποὺ γίνονταν σὲ ναοὺς —τὶς ἐπίσημες— ἀλλὰ καὶ μὲ ἐκεῖνες ποὺ γίνονται στὶς κατ’ ἰδίαν συναντήσεις». Ὑπενθύμιζε ἐπίσης ὁ Πατριάρχης, ὅτι τὸ Πατριαρχεῖο πρωτοστάτησε γι’ αὐτὴ τὴν ἀπαγόρευση τῶν συμπροσευχῶν κατὰ τὴν «Διορθόδοξον Συνάντησιν τῆς Θεσσαλονίκης»[1]!!! Αὐτὰ ὅμως στὰ λόγια, γιατὶ —ὅπως στὰ προηγούμενα Δελτία μας ἀποδείξαμε μὲ δεκάδες φωτογραφίες— ὁ Πατριάρχης συλλαμβάνεται ψευδόμενος, ἀφοῦ πρὶν γράψει τὰ ἀνωτέρω ἤδη συμπροσευχόταν —καὶ συνεχίζει νὰ συμπροσεύχεται— μὲ ἑτερόδοξους Ἐπισκόπους καὶ Ἐπισκοπίνες σὲ ὅλα τὰ πλάτη καὶ τὰ μήκη τοῦ πλανήτη!
Ἐκ μέρους τῆς «Φιλορθοδόξου Ἑνώσεως “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”» ἀνακοινώνουμε ὅτι τὰ μέλη μας φροντίζουν ὥστε, σὲ συνεννόηση μὲ τοὺς ὑπευθύνους ἱερεῖς, νὰ πραγματοποιηθοῦν κάποιες ὁλονυκτίες τὴν παραμονὴ τῆς Συναντήσεως τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς Διαλόγου στὴν Κύπρο.
Εὐχῆς ἔργον θὰ ἦταν καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος νὰ προτρέψει τὰ μέλη τῆς Ἱεραρχίας, ὥστε σὲ κάθε Μητρόπολη νὰ γίνει ἔστω καὶ μία ὁλονυκτία, ὥστε στὴ Συνάντηση τῆς Κύπρου (26-23 Ὀκτωβρίου 2009) ὁ Θεὸς νὰ μὴν ἐπιτρέψει —φωτίζοντάς τους καὶ στερεώνοντας τὸ ὀρθόδοξο φρόνημά τους— τὴν περαιτέρω ὑποχωρητικότητα τῶν Ὀρθοδόξων συνέδρων στὰ σχέδια τοῦ Βατικανοῦ καὶ ὡς ἐκ τούτου νὰ ἀποτρέψει τὴν «παράδοση» τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ στὰ χέρια τοῦ προαλειφόμενου ὡς παγκόσμιου πλανητάρχη ἀντιχρίστου Πάπα.
Γιὰ τὴν «Φιλορθόδοξη Ἕνωσι “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”»
Ὁ Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο
Ὁ Γραμματέας, Παναγιώτης Σημάτης
Συνυπογράφουν καὶ τὰ Σωματεῖα:
• Ὀρθόδοξος Χριστιανικὸς Ἀγωνιστικὸς Σύλλογος
«Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης», Λάρισα-Βόλος
• «Ὀρθόδοξη Ἐξωτερικὴ Ἱεραποστολή», Καρδίτσα
• Ὀρθόδοξο Κέντρο Πατερικῶν Μελετῶν
«Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός», Μεθώνη Πιερίας
• Ἀγωνιζόμενοι Χριστιανοὶ Λαρίσης
Πατήστε Ragdaies exelixeis.pdf για να δείτε το κείμενο σε μορφή pdf
[1] Ἡ «ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ» τάραξε καὶ δυσαρέστησε τὸ Φανάρι. Ἡ «δυσαρέσκεια» μάλιστα ποὺ ἐξέφρασε ὁ Πατριάρχης γιὰ ἕναν ἀπὸ τοὺς ὑπογράψαντες —τὸν Μητροπολίτη Γόρτυνος κ. Ἱερεμία— εἶχε τέτοια «δύναμη», ὥστε ἀναγκάστηκε ὁ κ. Ἱερεμίας (ὁ ὁποῖος, βεβαίως, δὲν εἶναι κάποια ἀγράμματη γριούλα ποὺ δὲν ἤξερε τί ὑπέγραφε, ἀλλὰ καθηγητὴς Πανεπιστημίου) νὰ ἀνακαλέσει ἐπισήμως και ταπεινωτικῶς τὴν ὑπογραφή του! Αὐτὴ ἡ ἐνέργειά του θὰ πάρει στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία τὴν θέση ποὺ τῆς ἀξίζει, μαζὶ μὲ τὴν ἐπιστολὴ ποὺ ἔστειλε στοὺς ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεώς του, προσπαθώντας νὰ δικαιολογήσει τὰ ἀδικαιολόγητα. (Εἴχαμε ὁλοκληρώσει τὸ παρόν κείμενο χθές, ὅταν πληροφορηθήκαμε ὅτι μὲ ἐπιστολές τους, τόσο Περγάμου κ. Ζηζιούλας ὅσο καὶ ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, συνεχίζουν τὸν πόλεμο κατὰ τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας μὲ ἐκστρατεία ἐκφοβισμοῦ καὶ ἀπειλῶν —ἀφοῦ εἶδαν ὅτι ἔστω κι ἕνας ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους ἐκάμφθη— γιὰ νὰ σταματήσουν τὴν ἐξωτερίκευση τῆς ἀντιδράσεως καὶ τῶν ἄλλων).
[2] Αὐτὴ ἡ Ἡμερίδα, μάλιστα, ἔγινε ἀφορμὴ ὥστε καὶ οἱ πλέον δύσπιστοι νὰ ἀκούσουν μὲ τὰ αὐτιά τους τὶς οἰκουμενιστικὲς «σοφίες». Γράφει εὔστοχα θεολόγος ποὺ ἦταν παρών: «Ἀπὸ τὴν ἡμερίδα μάθαμε πῶς σκέπτονται καὶ πῶς ἐνεργοῦν οἱ ἡμέτεροι στὸ Διάλογο Ὀρθοδόξων καὶ Παπικῶν. Καὶ πῶς μᾶς ζητοῦν νὰ ἀποδεχθοῦμε τὴν παραπληροφόρηση ἢ τὴν ἐλλιπῆ πληροφόρηση ποὺ μᾶς προσφέρουν ὡς ὑπεύθυνη ἐνημέρωση. Γιὰ μᾶς ὅμως σωστὴ καὶ ἀλάθητη ἐνημέρωση, μὲ τὴν ὁποία κρίνουμε κάθε ἄλλη θεολογικὴ ἐνημέρωση, εἶναι οἱ Ὅροι καὶ οἱ ἀποφάσεις τῶν ἁγίων ἑπτὰ Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἡ διδαχὴ τῶν θεοφόρων Πατέρων… Τὸ δυστύχημα ὅμως εἶναι ὅτι ὁ συμπρόεδρος τῆς “Ἐπιστημονικῆς Ἡμερίδας” Ὀρθόδοξος Καθηγητὴς εἶπε γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ὅτι “θὰ πρέπει νὰ ὑπερβοῦμε τοὺς Πατέρες γιὰ νὰ προχωρήσουμε στὴν ἕνωση μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς”»! («Ο ΣΩΤΗΡ», 1/9/09).
[3] Ἡ Ἐκκλησία, Σεβασμιώτε Περγάμου, δὲν εἶναι οἱ κατὰ τόπους Ἐπίσκοποι ποὺ ἀποφασίζουν χωρὶς τὸ ποίμνιο καὶ «πρὶν ἀπὸ μᾶς γιὰ μᾶς». Αὐτὴ ἡ Ἐκκλησία ποὺ μᾶς παρουσιάζετε, μοιάζει μ’ ἕνα σῶμα ἀκρωτηριασμένο, μὲ ἀριστοκρατικὲς προτιμήσεις καὶ ἰδιαιτερότητες, Παπικὲς πρακτικὲς καὶ βλέψεις. Ἐκκλησία, εἶναι τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ (κληρικοὶ καὶ λαϊκοί) καὶ ὄχι μόνον ἡ οἰκουμενιστικὴ ἀφρόκρεμα τοῦ Φαναρίου καὶ τῶν ὁμοφρόνων ὑποτακτικῶν του.