"Πες την αλήθεια σου ήσυχα και καθαρά κι άκου και τους άλλους, ακόμα και τον ανόητο και τον αμαθή. Κι αυτοί ακόμα έχουν την ιστορία τους." Αυτά τα λόγια βρέθηκαν γραμμένα στην εκκλησία του Αγίου Παύλου στη Βαλτιμόρη, με ημερομηνία 1692. Κάνει εντύπωση ότι αυτός που έγραψε τα λόγια αυτά αναφέρεται όχι μόνο στον τρόπο να μιλάμε, αλλά και στον τρόπο να ακούμε. Δεν είναι τέχνη μόνο να μιλάμε, αλλά και να ακούμε.

Θα περίμενε κανείς να κατέχει την τέχνη να ακούει καλύτερα εκείνος που ξέρει περισσότερα από ένα που δεν ξέρει κι όμως συμβαίνει το αντίθετο. Όσο πιο άδειοι από γνώσεις είμαστε τόσο καλύτερα ακούμε. Τα παιδιά από την άποψη αυτή είναι ιδανικοί ακροατές. Οι Πατέρες της Εκκλησίας όρισαν να διαβάζονται την ίδια μέρα στην εκκλησία η επιστολή του Αποστόλου Παύλου, που αναφέρεται στη διάδοση του Ευαγγελίου στα έθνη και η ευαγγελική περικοπή στην οποία ο Ιησούς λέει στους μαθητές Του να αφήσουν τα παιδιά να πάνε κοντά Του. Άφετε τα παιδία ελθείν προς με και μη κωλύετε αυτά. Των γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία του Θεού. Αμήν λέγω υμίν, ος εάν μη δέξηται την βασιλείαν του Θεού ως παιδίον, ου μη εισέλθη εις αυτήν."

Τα παιδιά είναι ιδανικοί ακροατές μιας ιστορίας. Ακούνε την ιστορία με προσοχή, χωρίς να την αντικρούουν λέγοντας μέσα τους, "όχι δεν είναι έτσι, είναι έτσι." Δεν ξεχνούν ποτέ ότι η ιστορία ανήκει σ΄ αυτόν που τη λέει.

Τα παιδιά ακούνε μια ιστορία καλύτερα από τους μεγάλους για τους εξής λόγους: Πρώτον, γιατί το μυαλό τους δεν είναι παραγεμισμένο με ιδέες. Δεύτερον, γιατί δεν αντικρούουν, όπως είπαμε, τα όσα ακούνε με το να λένε μέσα τους, "όχι δεν είναι έτσι, είναι έτσι". Και τρίτον, γιατί αγαπούν τις ιστορίες των άλλων, σαν ιστορίες των άλλων, και όχι σαν δικές τους. Έχουν την ταπείνωση ότι δεν είναι ακόμα σε θέση να πουν τη δική τους ιστορία, ενώ οι μεγάλοι ή δεν έχουν την ταπείνωση ή δεν έχουν την υπομονή να περιμένουν να πουν την ιστορία τους με τη σειρά τους.