Μπορούμε να πούμε ότι το μυστήριο της εξομολόγησης στηρίζεται στην παραβολή του ασώτου, όπου τονίζεται η δυνατότητα της επιστροφής στον πατρικό οίκο. Η συνειδητοποίηση της αμαρτίας μας ως κατάστασης αφενός και η αίσθηση της αγάπης του Θεού Πατέρα αφετέρου, είναι οι βάσεις που θα οδηγήσουν στην πνευματική μετάνοια, δηλαδή στην αλλαγή του τρόπου σκέψεως και ζωής. Όποιος δεν έζησε την απομάκρυνση μέσα στην καρδιά του, δεν μπορεί να χαρεί «ως άσωτος υιός» την επιστροφή στην αγκαλιά του Πατέρα.

          Ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ αναφέρει ότι «στους χίλιους που εξομολογούνται, είναι ζήτημα αν οι πέντε μετανοούν». Εννοώντας τη μετάνοια ως αλλαγή ζωής κι όχι ως μεταμέλεια που σημαίνει συνειδητοποίηση του λάθους.

          Νομίζω πως σήμερα εξομολογούνται αριθμητικά πολύ περισσότεροι από τα προηγούμενα χρόνια. Χρειάζεται προσοχή να μην αντικαθιστούμε τον ψυχολόγο με τον πνευματικό, την ηρεμία με τη Χάρη, τη μεταμέλεια με τη μετάνοια. Είναι αλήθεια ότι ο σημερινός άνθρωπος, αγχωμένος και κουρασμένος από τη ζωή του, ζητά την ειρήνη και την ηρεμία. Γι’ αυτό άλλωστε και τα πολλά ψυχοφάρμακα...

          Η Εκκλησία δεν μπορεί να γίνει ναρκωτικό, «όπιον του λαού» κατά το Μάρξ, με το ν’ αποκοιμίζει, αλλά είναι στον κόσμο με το να θεραπεύει αληθινά και να εγκαθιστά έτσι στην καρδιά του ανθρώπου την ειρήνη του Χριστού την «υπερέχουσα πάντα νουν» (Φιλ. 4,7), που είναι στην πραγματικότητα «η εντός ημών Βασιλεία», για την οποία μίλησε ο Κύριος.

          Η εξομολόγηση, ως μυστήριο κι ως πράξη, συμβάλλει σημαντικά στο να ειρηνεύσει ο άνθρωπος με τον εαυτό του, τον πλησίον του, το Θεό του. Αρκεί να γίνεται με ειλικρίνεια, χωρίς δικαιολογίες ως ο πνευματικός να’ ναι δικαστής. Χρειάζεται να λέγονται τα όποια αμαρτήματα (λογισμοί που εμμένουν, λόγια, πράξεις) με απλότητα, χωρίς περιττές αναλύσεις. Ένα «ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου», ήταν αρκετό να γίνει ο άσωτος υιός ξανά παιδί του πατέρα του. Οι συμβουλές του πνευματικού, για να’ χουν το φωτισμό του Θεού, εξαρτώνται από το πόσο ο εξομολογούμενος είναι έτοιμος και ανοικτός. Αν δηλαδή θέλει πράγματι ν’ ακούσει το Πνεύμα το Άγιο και να κάνει το θέλημα του Θεού.

          Το σημαντικό, πηγαίνοντας στον πνευματικό για εξομολόγηση, δεν είναι η απαρίθμηση των αμαρτιών και παραπτωμάτων μας «δίκην ανάκρισης», αλλά η μέσα μας διάθεση ν’ αποκαλύψουμε τον εαυτό μας όπως είναι και να δεκτούμε τη θεραπεία του πνευματικού  μ’ εμπιστοσύνη στον ίδιο και κυρίως στο Άγιο Πνεύμα που ενεργεί μυστικά στους «ταπεινούς τη καρδία» και χαρίζει τη χαρά και την Ειρήνη του Χριστού.

Πηγή: http://www.agiosgeorgiosmakris.com/?ff888c80