Δυνατότερο και από αυτό το σκληρό και καταστροφικό των ναρκωτικών. Το δαιμόνιο αυτό κυριαρχεί στον άνθρωπο ως δεύτερη φύση που έχει τόσο αγκιστρωθεί στην ψυχή ώστε δεν της αφήνει περιθώριο αντίδρασης. Πρόκειται καθαρά για παρα φύση σαρκικό πάθος, θυγατέρα του θανασίμου αμαρτήματος της Λαγνείας που μεταλλάσσεται και αυτό σε μητέρα πολλών άλλων παθών. Είναι πάθος βρωμερό, εξευτελιστικό, καταντά ασύστολο, ξεδιάντροπο και βλάσφημο όταν οδηγήσει τον αμαρτωλό να ενταχθεί σε ανάλογες ομάδες.

Το δαιμόνιο της ομοφυλοφιλίας, ως οντότητα, είναι παρδαλό, ποικιλόχρωμο. Αυτήν είναι η εμπειρία των νηπτικών Πατέρων. Ομοιάζει πολύ με την παρδαλή από χρώματα εικόνα που μας μένει στο μυαλό, όταν σκεφτόμαστε την παρέλαση των gay. Δεν είναι τυχαία η χρωματική επιλογή των Gay Pride!

Η Αρχή στην αντιμετώπιση του εξαιρετικά επικίνδυνου αυτού Δαιμονίου, είναι η αποκοπή του ανθρώπου από ομάδες και συνιστώσες που τον επικροτούν για το πάθος του. Να κάνει Χ τις παρέες που τον οδηγούν στην αμαρτία και να παρακαλέσει με δάκρυα τον Χριστό να στείλει τη Χάρη Του.

Λόγω του σκληρού αγώνα που έχει μπροστά του όποιος αποφασίσει να απαλλαγεί από το πάθος, είναι απόλυτη ανάγκη να βρει έμπειρο Πνευματικό ώστε να αγωνιστεί μαζί του. Το έδαφος που έχει κατακτήσει το παρδαλό αυτό δαιμόνιο, δεν θα αφήσει να το πάρει εύκολα πίσω ο άνθρωπος. Θα πρέπει να χύσει αίμα για να λάβει Πνεύμα όπως λένε οι αγιορείτες και στην περίπτωση που εξετάζουμε, αυτό στην κυριολεξία θα συμβεί. Μόνο με έμπειρο και απλανή οδηγό, ο οποίος θα αφιερώσει πολύ χρόνο και πολύ κόπο, θα μπορέσει ο ομοφυλόφιλος, σιγά σιγά, να πάρει πίσω τα δικαιώματα που έδωσε.

Έτσι, με αυτό τον τρόπο, με την Χάρη του Χριστού, την Σκέπη της Παρθένου Θεοτόκου Μαρίας και τις ευχές του Αγίου Πνευματικού του πατρός, θα κατορθώσει να ξεφύγει από το Πάθος και να δοξάσει Τον Κύριο εξ όλης της καρδίας αυτού.-

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης

Πηγή: http://katanixis.blogspot.gr/2013/06/blog-post_8634.html?spref=fb