Πρώτον, διότι σήμερα οι περισσότεροι γονείς δεν έχουν περίσσευμα χρημάτων για να κάνουν οικογενειακώς χειμερινό τουρισμό. Και δεύτερον, διότι αυτές οι «λευκές εβδομάδες» μπορούν να ισχύσουν μόνο σε βόρειες ευρωπαϊκές χώρες όπου τα βουνά έχουν πολύ χιόνι και όπου όλοι σχεδόν γνωρίζουν σκι.

Η δεύτερη άστοχη ιδέα περιέχει την πρόταση να καταργηθούν ορισμένες χριστιανικές εορτές στα σχολεία, όπως η εορτή των Τριών Ιεραρχών και η εορτή του τοπικού αγίου κάθε περιοχής. Δήθεν έτσι θα κερδηθεί χρόνος για επιμήκυνση των σπουδών. Ο χρόνος μπορεί κάλλιστα να κερδηθεί από την κατάργηση της περιβόητης πενθήμερης εκδρομής, η οποία κακώς λέγεται «πενταήμερη». Η εκδρομή αυτή έχει απολέσει το μορφωτικό της περιεχόμενο και έχει καταντήσει  ένα πενθήμερο ξενύχτι μέχρι πρωίας, εκούσιο για τους μαθητές και ακούσιο έως οδυνηρό για τους συνοδούς καθηγητές. Αντί να επισκέπτονται την Μακεδονία, τη Θράκη  ή την Κύπρο μας ώστε να ενημερωθούν επί της ιστορίας και των εθνικών μας θεμάτων, οι περισσότεροι μαθητές και μαθήτριες επαυξάνουν τα έσοδα των ντισκοτέκ της Μυκόνου και της Ρόδου.

Υπάρχουν και πολλοί άλλοι τρόποι να αυξηθούν οι ημέρες διδασκαλίας χωρίς να αποκοπεί το σχολείο από το Χριστιανικό εορτολόγιο. Γνωστοί μου γονείς με ενημέρωσαν ότι ακόμη και σε πρότυπο σχολείο του Λεκανοπεδίου οι μαθητές χάνουν 2-3 εργάσιμες ημέρες τον χρόνο για να πραγματοποιήσουν συνέλευση οι καθηγητές. Ε, λοιπόν, ας γίνονται εκτός εκπαιδευτικού ωραρίου αυτές οι συνελεύσεις.

Κατά βάθος διαβλέπω μία προσπάθεια κίβδηλου «εξευρωπαϊσμού» του ελληνικού σχολείου. Όμως και οι άλλοι λαοί τις σχολικές αργίες τις ορίζουν με βάση την εθνική και θρησκευτική τους παράδοση. Στην Ομοσπονδιακή  Γερμανία άλλες αργίες έχουν τα κρατίδια που ακολουθούν το Λουθηρανικό Δόγμα και άλλες αργίες  τα κρατίδια που έχουν πλειοψηφία Ρωμαιοκαθολικών κατοίκων.

Είναι δυνατόν τα σχολεία της Θεσσαλονίκης να μην τιμούν με αργία τον Άγιο Δημήτριο και τα σχολεία της Πάτρας τον Άγιο Ανδρέα;  Προς Θεού!