Zoiforos.GR
Σκαλοχώρι Λέσβου
Η λέξη Αλληλούια στη Λειτουργική ζωή της χριστιανικής λατρείας!
Είναι λέξη Εβραϊκή σύνθετη. Πρώτο συνθετικό είναι το Hallelu = Αινείτε. Ακολουθεί το Jah = Θεός. Η λέξη αυτή Hallelu + Jah διαβάζεται Αλλελούγια ή Αλληλούια = «Αινείτε τον Θεόν»!
Μiα από τις περισσότερο χρησιμοποιούμενες στη Θεία Λατρεία λέξεις είναι και η εβραϊκή λέξη «Αλληλούια» = Αινείτε τον Θεόν. Πολλοί όψιμοι Παγανιστές νοσταλγοί του Δωδεκαθεϊσμού έσπευσαν να ελληνοποιήσουν τη λέξη αυτή.
Υποστήριξαν, ότι προέρχεται από την ελληνική λέξη «Αλληλου(χ)ία». Τη λέξη αυτή τη χρησιμοποιούσαν κατά κόρον οι Σοφιστές σαν λέξη συνθηματική.
Πολύ αργότερα τον 19ον αιώνα ο Μαρξ και ο Έγκελς χρησιμοποίησαν τη λέξη αυτή για τις δικές τους θεωρίες. Ανατρέχοντας σε Εγκυκλοπαιδικά λεξικά στο «λήμμα» Αλληλουχία διαβάζουμε τα ακόλουθα.
Αλληλουχία σημαίνει:
-Τη σχέση μεταξύ αντικειμένων του εξωτερικού κόσμου.
-Τη σχέση μεταξύ αντικειμένων του εσωτερικού κόσμου.
-Τον αμοιβαίο σύνδεσμο των καταστάσεων και των γεγονότων.
Εκτός αυτών με τη λέξη «Αλληλουχία» εννοούμε ότι: Σε κάθε εκδήλωση της ανθρώπινης σκέψης απαιτείται να υπάρχει συνοχή και λογική ακολουθία. Με άλλα λόγια κάθε θέση και κάθε ιδέα πρέπει να απορρέει από μια ευρύτερη αρχή. Η συνθετική εργασία της σκέψης καθορίζει εσωτερικά τη πορεία της ανάπτυξης του στοχασμού.
Έτσι οι ιδέες πρέπει να συμφωνούν και να έρχονται με φυσική σειρά η μια κατόπιν της άλλης. Άρα ξεκαθαρίζουμε ότι: Καμιά σχέση δεν έχει λοιπόν η λέξη χρησιμοποιούμενη από τη θεία λατρεία λέξη Αλληλούια με την ελληνική λέξη Αλληλουχία.
Ας δούμε ιστορικά τη προέλευση της λέξης αυτής. Ως γνωστόν είναι επωδός πολλών εκκλησιαστικών ύμνων και ευχών. Τη συναντάμε στη Παλαιά Διαθήκη. Για παράδειγμα η λέξη αυτή χρησιμοποιείται πολύ τακτικά στο των Ψαλμών του προφητάνακτα Δαυίδ. (Ψαλμοί: 104, 105,106,108, 110,118,134,135,136 κλπ). Στη Καινή Διαθήκη διαβάζουμε το Βιβλίο Αποκάλυψη Κεφάλαιο ΙΘ στίχοι 1-6: «Μετά ταύτα ήκουσα ως φωνήν μεγάλην όχλου πολλού εν τω ουρανώ λεγόντων: Αλληλούία! Η σωτηρία και η Δόξα και η Δύναμις του Θεού ημών!..»
Η λέξη «Αλληλούια» χρησιμοποιείται από τους χριστιανούς (Ορθοδόξους, Καθολικούς και Προτεστάντες) στη θεία λατρεία.
Στην ορθόδοξη εκκλησία συναντάμε τη λέξη Αλληλούια κατά κόρον στη Βυζαντινή και μεταβυζαντινή Ψαλτική Τέχνη. Μεγάλες συνθέσεις «Αλληλουαρίων» στους οκτώ ήχους της Βυζαντινής Μουσικής άφησαν πολλοί εξαίρετοι Βυζαντινοί Μελουργοί όπως: Ιωάννης Κουκουζέλης, Ξένος Κορώνης, Ανδρέας Σιγηρός, Κωνσταντίνος Μαγουλάς, Θεόδουλος Μοναχός, Ιωάννης Κλάδας, Μανουήλ Βλατηρός, Μανουήλ Χρυσαφής, Θεόδουλος Μοναχός, Πέτρος Μπερεκέτης και πολλοί άλλοι.
Αλληλουάριον τυπωθέν το 1845 στην Κωνσταντινούπολη από τον Δομέστικο Στέφανο. Επιδιορθώθηκε, μελοποιήθηκε και τονίστηκε από τον Κωνσταντίνο Πρωτοψάλτη.
