του Αρχιμ. Θεοφίλου Ζησόπουλου

από το βιβλίο του «Χριστούγεννα», Έκδοσις Ο.Χ.Α. «ΛΥΔΙΑ», Θεσσαλονίκη 2009

Ανέκδοτο παλαιό και όμως αληθινό, από την στρατιωτική ζωή των Ελλήνων στρατιωτών, σ' ένα απόμακρο συνοριακό φυλάκιο πού αναφέρεται στα Χριστούγεννα. Τα πολλά χιόνια και τα πρωτόγονα μέσα επικοινωνίας δεν επέτρεψαν στους στρατιώτας του φυλακίου να προσδιορίσουν τον χρόνο της εορτής των Χριστουγέννων, με αποτέλεσμα να περιμένουν Χριστούγεννα, ενώ αυτά είχαν περάσει. Και ενώ η Εκκλησία μας είχε εισέλθει στην περίοδο του Τριωδίου και οι χριστιανοί προετοιμάζονταν για τον εορτασμό του Πάσχα, οι ακριτές των συνόρων μας για πολύ καιρό μιλούσαν για τα χαμένα τους Χριστούγεννα.

Για χαμένα Χριστούγεννα θα μπορούσαμε να ομιλήσουμε και εμείς σήμερα για πολλούς χριστιανούς, οι όποιοι αποκομμένοι από το αληθινό νόημα της πίστεως και απομακρυσμένοι από την Εκκλησία του Χριστού λησμόνησαν να εορτάσουν τα αληθινά Χριστούγεννα. Και, δυστυχώς, οι χριστιανοί με τα χαμένα Χριστούγεννα δεν είναι ολίγοι. Πρόκειται για όλους εκείνους πού ζώντας μακρυά από την Εκκλησία απέκλιναν πολύ από το αληθινό νόημα της εορτής των Χριστουγέννων και κάνουν Χριστούγεννα χωρίς το Χριστό.

Χαμένα Χριστούγεννα για τους χαμένους χριστιανούς! Ίσως εδώ προβληθούν κάποιες αντιρρήσεις. Ίσως τα γραφόμενα φάνουν υπερβολικά. Ίσως κάποιοι παράξενα μας ερωτήσουν: Και όλα αυτά πού κάνουμε δεν είναι Χριστούγεννα; Δεν βλέπετε τόσες προετοιμασίες; Τα Σχολεία αργούν. Τα πολυάριθμα καταστήματα ευρίσκονται σε οργασμό. Κ αγορά βογγά από την αφθονία των αγαθών. Το πλήθος των καταστημάτων κατακλύζεται από ανθρώπους. Όλοι αγοράζουν για τα Χριστούγεννα. Οι τσάντες γεμίζουν από ψώνια, τρόφιμα για πλούσια τραπέζια. Παιχνίδια για τα παιδιά. Καινούργια ενδύματα και υποδήματα για όλους. Σε όλα τα σπίτια οι νοικοκυρές έχουν γενική καθαριότητα, εντυπωσιακό στολισμό, χριστουγεννιάτικο δένδρο με τα πολύχρωμα λαμπάκια. Και όλα αυτά δεν σας λένε τίποτα; Αλήθεια! τα ξέφρενα γλέντια, τα ξεθωριασμένα έστω ρεβεγιόν, τα χριστουγεννιάτικα ταξείδια σε κάποιες ξένες χώρες, δεν σας λένε τίποτα;

Δυστυχώς, τίποτε από όλα αυτά δεν μας λένε για τα Χριστούγεννα. Γιατί όλα αυτά δεν είναι Χριστούγεννα, αλλά μάλλον θυμίζουν την ειδωλολατρική εορτή των Σατουρναλίων. Αυτά είναι χαμένα Χριστούγεννα για κάποιους καϋμένους χριστιανούς, πού κάποτε βαπτίσθηκαν, κάποτε παντρεύθηκαν και τώρα περιμένουν το τέλος της ζωής των, για να τους πάνε για τρίτη φορά στον ιερό ναό και να μας θυμίσουν τότε πώς είναι χριστιανοί.

Τα αληθινά Χριστούγεννα αρχίζουν, όπως όλοι οι χριστιανοί γνωρίζουμε, με την νηστεία.

Και αύτη αρχίζει από την 15η Νοεμβρίου και τερματίζεται την 25η Δεκεμβρίου. Ή νηστεία προετοιμάζει το χριστιανό πνευματικά, τον οδηγεί σε μία αυτοσυγκέντρωσι και περισυλλογή, σε μία ανάτασι πνευματική και του παρέχει την δυνατότητα να κυρίαρχη των άτακτων επιθυμιών και να κυβερνά τα ατίθασα πάθη.

Ένα άλλο βασικό γνώρισμα του χριστιανού πού τον αξιώνει να εορτάζη αληθινά Χριστούγεννα, είναι η μετάνοια και η εξομολόγησις. Η μετάνοια και η προσέλευσις στο Μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως ανοίγει το δρόμο πού οδηγεί στο Σπήλαιο της Βηθλεέμ, οπού ο Χριστός γεννάται. Και όπως είναι φυσικό, ο δρόμος πού οδηγεί στα αληθινά Χριστούγεννα, περνά από το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας με το οποίο ο χριστιανός μεταλαμβάνοντας των Άχραντων Μυστηρίων, του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, υποδέχεται στη φάτνη της καρδιάς του το Θείο Βρέφος της Βηθλεέμ. Χωρίς Χριστό στην καρδιά όλα τα άλλα συνθέτουν την εικόνα της χαμένης λυτρωτικής εορτής των Χριστουγέννων.

Χριστούγεννα, αδελφέ μου, σημαίνουν ο Χριστός θρονιασμένος και στη δική μας καρδιά. Χριστούγεννα σημαίνουν ο Χριστός στη σκέψι μας, ο Χριστός στη γλώσσα μας, ο Χριστός στη ζωή μας. Ο Χριστός φίλος, οδηγός, κυβερνήτης, βασιλιάς, λυτρωτής και σωτήρας της ψυχής μας. Αυτά είναι τα αληθινά και ευλογημένα Χριστούγεννα. Όλα τα άλλα είναι χαμένα. Ναι, χαμένα!