Από το βιβλίο του «Έρως Ορθοδοξίας»

Η αγία Εκκλησία μας γιορτάζει την ένδοξη εορτή των Βαΐων, δηλ. την πανηγυρική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα. Μετά την ανάσταση του Λαζάρου, οι Ιουδαίοι ήθελαν να θανατώσουν το Χριστό, ο οποίος, δίνοντας τόπο στην οργή και στην κακία τους, έφυγε. Έπειτα, όπως μας λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, «προ εξ ημερών του Πάσχα ήλθεν εις Βηθανίαν». Από εκεί μετά το δείπνο στο σπίτι του Λαζάρου, έστειλε δυό μαθητές του, του έφεραν «την όνον και τον πώλον» και την Κυριακή, καθήμενος επί πώλου όνου, έμπαινε στα Ιεροσόλυμα. Τότε τα πλήθη των Εβραίων, μέσα σε μια ατμόσφαιρα χαράς κι αγαλλιάσεως, τον υποδέχονταν με ζωηρούς αλαλαγμούς: «Ωσαννά τω Υιώ Δαβίδ' ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι. Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ!»...

Και άλλοι έστρωναν στο δρόμο τα ενδύματά τους, άλλοι έκοβαν κλωνάρια από τις ελιές κι από τις φοινικιές καί τα 'ριχναν στο δρόμο, ή τ’ ανέμιζαν με τα χέρια τους, ζητωκραυγάζοντας με ενθουσιασμό. Το «ωσαννά» ακούονταν μυριόστομο, απ’ όλους τους Εβραίους, μα πιο πολύ απ’ τα παιδιά, ακόμα και τα θηλάζοντα βρέφη, για να εκπληρωθεί και η προφητεία του Δαβίδ: «εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων κατηρτίσω αίνον». Κι όλος ο κόσμος των Ιεροσολύμων χαίρονταν καί πανηγύριζε, για να επαληθεύσει κι άλλη μία προφητεία, του Προφήτου Ζαχαρίου αυτή: «Χαίρε σφόδρα, θύγατερ Σιών. Ιδού ο Βασιλεύς σου έρχεταί σοι πραΰς και επιβεβηκώς επί υποζύγιον και πώλον νέον, υιόν υποζυγίου».

Οι άγιοι Πατέρες ως «πώλον» εννοούν τα «έθνη», τον εθνικό κόσμο της ειδωλολατρίας, πάνω στον οποίο, νικητής τροπαιοφόρος κάθισε ο Χριστός, με τη νέα θρησκεία της Αγάπης. Άλλοι Πατέρες πάλι δίνουν αυτή εδώ την ερμηνεία: Τώρα πού περιμένουμε το νικητή Χριστό να μπει στα Ιεροσόλυμα του καθενός μας και στη στέγη της ψυχής μας με τα άχραντα Μυστήρια, πρέπει με μια ειλικρινή μετάνοια να πετάξουμε τα παλιά ενδύματα των αμαρτιών μας, πού τόσον καιρό φορούσαμε, ν' αφήσουμε δηλ. κάθε παλιά κακή συνήθεια και ν' απεκδυθούμε τον παλιό μας άνθρωπο, «συν ταίς πράξεσιν αυτού καί ταίς επιθυμίαις». Ύστερα, με μια τέλεια πνευματική αλλαγή ζωής, να πάρουμε στα χέρια τα βάγια της νίκης, δηλ. τις αειθαλείς πνευματικές αρετές, με τις οποίες θα νικήσουμε τους τρεις μεγάλους εχθρούς μας: τη σάρκα, τον κόσμο και το διάβολο. Κ' έπειτα, με άρρητη χαρά και αγαλλίαση, να πλησιάσουμε την αγία Τράπεζα του Άρτου της ζωής, λέγοντας μαζί με τους ανυμνούντας παίδας του Ευαγγλελίου: «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου»!

Πηγή: http://stratisandriotis.blogspot.com/2012/04/blog-post_07.html