«Και παρά πάντων γινώσκεται μια

δύναμης, μία σύνταξις, μία προσκύνησις

της Αγίας Τριάδος»

«Πεντηκοστήν εορτάζομεν και Πνεύματος επιδημίαν». Ο Κύριος ανήλθε πάλιν εις τον ουρανόν και εκάθισεν εκ δεξιών του Πατρός, με όλην την θεϊκήν Του δόξαν. Όταν ανήγγειλεν εις τους μαθητάς Του ότι «αφίημι τον κόσμον και πορεύομαι προς τον πατέρα», εκείνοι ελυπήθησαν πολύ, διότι θα Τον απεχωρίζοντο. Αλλά τους διεβεβαίωσε, «συμφέρει υμίν ίνα εγώ απέλθω εάν γαρ εγώ μη απέλθω, ο παράκλητος ουκ ελεύσεται προς υμάς, εάν δε πορευθώ, πέμψω αυτόν προς υμάς».

Και ιδού, μετά την Ανάληψιν του Χριστού, ακολουθεί το μεγάλο Γεγονός της Πεντηκοστής, η επιφοίτησις του Αγίου Πνεύματος εις τους Αποστόλους και εις την Εκκλησίαν. Και ούτω «παρά πάντων γινώσκεται, μία δύναμις, μία σύναξις, μία προσκύνησις της αγίας Τριάδος».

«Μία δύναμις». Ο παντοδύναμος Τριαδικός Θεός ημών είναι μία – ενιαία –  θεότης και η ενιαία θεία δύναμις Αυτού ενεργεί διά των Τριών Προσώπων της Αγίας Τριάδος. «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γήν». Και ο Υιός του Θεού είναι – εις την δημιουργίαν και πρόνοιαν και συντήρησιν του κόσμου – «η δημιουργική και συνεκτική των απάντων Θεού σοφία και δύναμις». Και το «Πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος»! συνδημιουργικώς.

Εις το έργον πάλιν της σωτηρίας του κόσμου «ούτως ηγάπησεν ο Θεός – Πατήρ τον κόσμον, ώστε τον Υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν» εις ημάς Σωτήρα – «Χριστόν Θεού δύναμιν και Θεού σοφίαν». Και ο παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον, (και Πνεύμα ηγεμονικόν) διέπει και στηρίζει την Εκκλησίαν «και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής».

"Μία σύνταξις" της Τρισηλίου Θεότητας. Και το επιφοιτήσαν την Πεντηκοστήν Πανάγιον Πνεύμα - ούτε αρξάμενον ούτε παυσόμενον - είναι «αεί Πατρί και Υιώ συντεταγμένον και συναριθμούμενον». «Μονάς γαρ εστίν η Τριάς τη φύσει(=ουσία) άλλ' ου προσώποις». Και δια τούτο «μία (και) η προσκύνησις της Αγίας Τριάδος».

Πιστεύομεν και ομολογούμεν Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα – Τριάδα ομοούσιον και αχώριστον. Αντιστοίχως τρεις προσευχαί («Πάτερ ημών...», «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με», «Βασιλεύ ουράνιε...»). Είναι αι σταθεραί «συντεταγμέναι» της Ορθοδόξου θείας Λατρείας και της λειτουργικής ζωής της Εκκλησίας μας...

Βαπτιζόμεθα εις το Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Μεταλαμβάνομεν εν τη Θεία Ευχαριστία Σώμα και Αίμα Χριστού, εις μυστικήν και σωστικήν μετ' αυτού ένωσιν.

Και το Πνεύμα το Άγιον όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας, «προς τον καταρτισμόν των αγίων...».

Πρόσδεξαι την δέησιν ημών ο καθήμενος εκ δεξιών του Πατρός... Ομοούσιε και ομόθρονε τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι. ΑΜΗΝ.