Η ευλογία  Κυρίου είναι δυνατό να συμπληρωθεί και από άλλες λέξεις και να γίνει ευχή και προσευχή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ευχή που λέει ο Λειτουργός Ιερέας  στην Απόλυση  της Θείας Λειτουργίας, « Ευλογία Κυρίου και έλεος έλθοι εφ υμάς τη αυτού θεία χάριτι και φιλανθρωπία πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων ». Αφού λοιπόν ευλογία Κυρίου σημαίνει ο Κύριος ευλογεί, ο ευλογών είναι  ο Κύριος,  όπως πάλι λέει ο Λειτουργός, «Ο ευλογών τους ευλογούντάς σε, Κύριε, και αγιάζων τους επί σοι πεποιθότας,…….». Στην προσευχή αυτή αναφέρεται ότι ο Κύριος ευλογεί αυτούς που τον ευλογούν. Αυτό δηλώνει ότι είναι ανάγκη να ευλογούν οι πιστοί τον  Κύριο και όχι μόνο να δέχονται τις ευλογίες  Του.  Ο Ψαλμωδός λέει « Ευλογήσω τον Κύριον εν παντί καιρώ, διά παντός η αίνεσις αυτού εν τω στόματί μου»( Ψ. 33,2). Δεν είναι σωστό λοιπόν στη ζωή αυτή   μόνο να ζητάει και να  δέχεται κανείς τις ευλογίες του Κυρίου με πολλούς και ποικίλους τρόπους, και ο ίδιος να μη τον ευλογεί, επειδή αυτό δεν του το δίδαξε κάποιος, και έτσι δεν το θεωρεί  απαραίτητο.  Το Θεό δεν τον ευλογούν οι νεκροί, αλλά οι ζωντανοί, όπως αναφέρεται και σε μία ευχή της Πεντηκοστής, «ότι ουχ οι νεκροί αινέσουσί σε, Κύριε, ουδέ οι εν Άδη εξομολόγησιν παρρησιάζονται προσφέρειν σοι, αλλ' ημείς οι ζώντες ευλογούμέν σε και ικετεύομεν,….». Πάντως ο Χριστός είπε, « λέγω γαρ υμίν, ου μη με ίδητε απ᾿ άρτι έως αν είπητε, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου » ( Ματ. κγ’,39).