1) Το μεγάλο κλειστό στάδιο, «Philios Arena»,  στην Atlanta της  Georgia των ΗΠΑ, είναι γεμάτο από χιλιάδες πιστούς που έχουν τα χέρια ψηλά και μια μεγάλη χορωδία ντυμένη στα κόκκινα ψάλλει διαφόρους ύμνους «μαγεύοντας» το πλήθος. Ο «μεγάλος δάσκαλος του Χριστού», ο περίφημος «θεραπευτής», ντυμένος με ένα άσπρο πανάκριβο και αστραφτερό κουστούμι με κλειστό λαιμό, «ευλογεί» τους πιστούς του «πελάτες». Η επιδερμίδα του πρόσωπου του «λάμπει» από την καλοπέραση. Ο κόσμος είναι  ενθουσιασμένος που τον αντικρίζει  και πολλοί κλαίνε από την συγκίνηση. Την ορχήστρα πάνω στην κεντρική σκηνή διευθύνει ένα χονδρός κονφερασιέ που είναι και ο παρουσιαστής του μεγάλου «Δασκάλου».

Το σόου αρχίζει. Σε λίγο σταματά η  μουσική  και ο θεραπευτής αρχίζει τα «θαύματα» του κάτω από το δέος των άναυδων θεατών. Οι διάφοροι  ασθενείς, πολλοί με πατερίτσες, ανεβαίνουν «μαγεμένοι» πάνω στην σκηνή  για να  προσκυνήσουν τον μεγάλο «θεραπευτή». Εκείνος αφού τους κοιτάζει με συμπόνια, φωνάζει με έπαρση, «No more»!! Σηκώνει  μια άρρωστη από την αναπηρική της καρέκλα, της δίνει μια σπρωξιά στο μέτωπο, αυτή πέφτει κάτω και ως εκ θαύματος… γίνετε αμέσως καλά. Ω ! τι μεγάλο θαύμα αναφωνούν όλοι οι εκστασιαζόμενοι κάτω στο ακροατήριο. Παράσταση θαυμάτων θεραπείας με… εισιτήριο. Όλοι όσοι ανεβαίνουν υποτίθεται ότι έχουν σοβαρά πρόβλημα υγείας αλλά ο «μεγάλος άγιος θεραπευτής» τους δίνει όλους μια  σπρωξιά,  πέφτουν κάτω και… θεραπεύονται.  Όλοι κλαίνε απαρηγόρητοι ενώ ο χοντρός κονφερσασιε χαμογελάει  τρίβοντας τα χεριά του. Φυσικά πουθενά δεν υπάρχει ούτε ένας σταυρός. Ετοιμοθάνατοι τρέχουν σαν ελάφια, καρκινοπαθείς λάμπουν από υγεία, κουτσοί χοροπηδάνε σαν κατσίκια. Όμως μια πολύ χοντρή μαύρη επειδή υπήρχε κίνδυνος καθώς θα έπεφτε να… σπάσει τα μούτρα της,  έσπευσαν οι μπράβοι του να την πιάσουν. Αυτός είναι ο περίφημος «απόστολος θεραπευτής» του Χριστού, ο Benny Hinn, με αμύθητη περιουσία, με πολυτελέστατες βίλες και με πανάκριβες  τζάγκουαρ  που περιοδεύει σε όλο τον κόσμο. Όσοι …πιστοί προσέλθετε

2) Βρισκόμαστε στο μεγάλο κεντρικό τζαμί της Άγκυρας, το  Kocatepe Camisi. Το τζαμί αυτό άρχισε να κτίζετε την δεκαετία του εξήντα  και τελείωσε το 1987. Εκεί γίνονται όλες οι επίσημες τελετές παρουσία της τουρκικής στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας. Την ημέρα εκείνη είχε θρησκευτική εκδήλωση ένα από τα μεγαλύτερα θρησκευτικά τάγματα της Τουρκίας, οι  Naskbendi, μέλη των οποίων είναι οι περισσότεροι υπουργοί της κυβέρνησης Ερντογάν.  Οι γυναίκες απαγορεύονται. Τα μέλη του τάγματος συγκεντρώνονται στο κέντρο του τεμένους  και σχηματίζουν ομόκεντρους κύκλους.  Φοράνε μακριά καφέ ράσα. Στο κέντρο των κύκλων βρίσκεται ο Σεΐχης που θα διευθύνει τον χορό. Η ορχήστρα, που αποτελείται από μεγάλα ταψιά –τύμπανα, βρίσκετε στον εξώστη και σε λίγο αρχίζει να χτυπά τον μονότονο ρυθμό της. Οι δερβίσηδες αρχίζουν στην αρχή σιγά να φωνάζουν, Λα ιλάχ Ιλ Αλλάχ και να κουνάνε τα κεφάλια τους μια δεξιά, μια αριστερά. Ο Σεΐχης τους παρακολουθεί από το κέντρο. Σε λίγο ο ρυθμός ανεβαίνει, επιταχύνετε και οι κινήσεις γίνονται πιο γρήγορες. Ο ρυθμός ανεβαίνει και άλλο και οι δερβίσηδες τώρα κραυγάζουν  ακατάπαυστα. Μερικοί έχουν ήδη εκστασιαστεί και έχουν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα. Τα σώματα τους κινούνται σύμφωνα με τον ρυθμό, οι κραυγές τώρα γίνονται πιο ακατάληπτες και ο σεΐχης περιφέρετε παρακολουθώντας τον εκστασιασμό τους. Θυμίζουν τους άγριους χορούς των ιθαγενών της Αφρικής. Στο τέλος κάποιοι έχουν πέσει κάτω σπαρταρώντας από το κρεσέντο.

3) Η σκηνή είναι σε ένα παλιό καθεδρικό καθολικό ναό στην Νότιο Γαλλία. Ο καθολικός ιερέας, ένας 25 ετών νεαρός ονόματι Fnak Legros, τέλει την θεια λειτουργία και κοινωνεί τους πιστούς με την χαρακτηριστική Όστια. Ο ίδιος ιερέας μετά από λίγο πετάει από πάνω του τα ράσα. Τώρα  είναι ντυμένος με μια μαύρη χορευτική φόρμα, ( Un danseur dams La mason de Die) και… καλεί τους οργανοπαίκτες του πάνω στο ιερό. Αρχίζει η μουσική. Νεαρές κοπέλες με προκλητικό ντύσιμο και μερικά νεαρά αγόρια ανεβαίνουν στο ιερό και με την καθοδήγηση του χορευταρά παπά αρχίσουν τις χορευτικές φιγούρες. Σε λίγο το ιερό… έχει μετατραπεί σε  χορευτική εξέδρα και η μουσική με τα τύμπανα αντηχεί μέσα στην εκκλησία. Αυτός ο ιερέας, (αμφιβόλου φύλου ;), έχει γίνει διάσημος γιατί έχει εισαγάγει νέου, «μοντέρνου τύπου»,… «θεια λειτουργία». Σε όλη την  Γαλλία αποκτά θαυμαστές καθώς έχει  ανακατέψει την θεία λειτουργία με… χορευτικές φιγούρες,  με άκρως προκλητικές εφαρμοστές φόρμες που λικνίζονται πάνω στο ιερό. Η φήμη του έφτασε μέχρι και την Ρώμη και… αφού πήρε την ευλογία του Πάπα, το μεγάλο καθολικό κανάλι «KTO» έσπευσε να τραβήξει σκηνές από την χορευτική «θεία λειτουργία» του για να… τις προβάλει σε όλο τον  κόσμο.  Αλλοίμονο μας!

4) Η γνωστή λαϊκή αδελφότητα δερβίσηδων, « Aczmendi» είναι συγκεντρωμένη σε ένα περιφερικό τεκέ στην Κωνσταντινούπολη. Κόσμος πολύς, λαϊκός, φτωχικός. Αρχίζει η τελετή. Ο ρυθμός είναι  στην αρχή κάπως αργός. Λα ιλαχ ιλ  Αλλάχ. Κάποιος κατευθύνει την πορεία του ρυθμού. Σε λίγο όλα αρχίζουν να «ανάβουν» και να επιταχύνονται. Οι δερβίσηδες, αυτή την φορά καθισμένοι στα γόνατα στρέφουν τα κεφάλια τους μια  δεξιά μια αριστερά, όλο και πιο γρήγορα. Αρχίζουν να χάνουν την επαφή με την πραγματικότητα, να εκστασιάζονται. Αρχίζουν να ακούγονται άναρθρες κραυγές, (θυμίζοντας δαιμονισμένους), κάποιοι παθαίνουν κρίσεις και πέφτουν κάτω αλαλάζοντας, κάποιοι άλλοι ουρλιάζουν ακατάπαυστα. Κουνάνε κεφάλι χέρια  με τρελό ρυθμό. Ο σεΐχης παρακολουθεί χαμογελώντας κάπως ειρωνικά την θρησκευτική τελετή. Ένας έχει χάσει τις αισθήσεις του,  ένας άλλος βγάζει άναρθρες κραυγές και κάποιος άλλος χτυπιέται αλύπητα. Σωστό πανδαιμόνιο.

5) Είναι πρωί κάπου στην καρδιά του Αγίου Όρους κοντά στις Καρυές. Ο προσκυνητής ανηφόριζε προς την σκήτη του γέροντα. Εκείνη την μέρα ο γέροντας δεν δέχονταν κόσμο γι' αυτό και άκουγες μόνο τα πουλιά ενώ η φύση ανέδινε πλουσιοπάροχα τις ανοιξιάτικες ευωδιές της. Καθώς πλησίασε, μια εξαίσια ευωδία από λιβάνι πλημμύρησε την ατμόσφαιρα. Ακούγονταν μια λεπτή ψαλμωδία. Μόλις έφτασε στην ταπεινή Σκήτή, μπήκε μέσα στον μικρό ναό όπου γίνονταν η πρωινή θεία λειτουργία. Ο ναός ήταν πολύ μικρός  και πολύ παλιός. Οι άγιες εικόνες είχαν επάνω τους όλη την ευσέβεια από τους αμέτρητους προσκυνητές που πέρασαν και τις προσκύνησαν στο παρελθόν. Οι λίγοι καλόγεροι έψελναν με μελωδικές φωνές και ο γέροντας τελούσε την θεια λειτουργία μέσα από το ιερό. Ένοιωσε μια απέραντη ανακούφιση και την ψυχή του να ανεβαίνει  ψηλά και να πετά. Σε λίγο ο γέροντας βγήκε έξω με την θεια κοινωνία. Τον πλησίασε τρέμοντας. Ένοιωσε ένα καταπληκτικό και υπέροχο αίσθημα  καθώς δέχονταν την θεια κοινωνία. Οι αγίες εικόνες  λες και ήταν ζωντανές  παρακολουθούσαν με αγαλλίαση το μυστήριο της θειας ευχαριστίας. Ένοιωσε πόσο ευλογημένος είναι ο τόπος αυτός, χωρίς ρεύμα, χωρίς τις σύγχρονες ανέσεις, αλλά τόσο αγνός, τόσο θείος.  Ένας τόπος που τόσοι άγιοι επί τόσους αιώνες τον έχουν αγιάσει με την παρουσία τους. Εκεί, στην ταπεινή αυτή σκήτη, ο μεγάλος παππούλης, ο πάτερ Παΐσιος, κάποτε ενώ προσεύχονταν είχε υψωθεί από το έδαφος με ένα λευκό αστραφτερό φως να τον περιβάλλει.

Ευλογημένο ας είναι το όνομα σου Κύριε εις τους αιώνες των αιώνων και ευλογημένος ο Γέροντας που σε κοινώνησε εκείνο το ευλογημένο πρωί των αχράντων μυστηρίων.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος