Συνδέεται με τον αιώνιο Θεό, γνωρίζει ότι στον κόσμο αυτό είναι προσωρινός αλλά προορισμένος να ζήσει στην άλλη ζωή «ως συμπολίτης των Αγίων και οικείος του Θεού» σαν παιδί του Θεού, οικείος, και κληρονόμος των αιωνίων αγαθών.
Κατά την ώρα της λατρείας ανεβαίνει, ανυψώνεται νοερά ο άνθρωπος στον Θεό αλλά και ο Θεός κατεβαίνει κατά θεία συγκατάβαση στον άνθρωπο. Ομιλεί ο Θεός στον άνθρωπο με τα αναγνώσματα του Ευαγγελίου, των Αποστόλων, των τόσων άλλων διδακτικών ύμνων, αλλά και το Άγιο Πνεύμα επικοινωνεί, συμπαρίσταται, συμπροσεύχεται με τον Χριστιανό «στεναγμοίς αλαλλήλοις» κατά την βεβαίωση του Κυρίου.
Αποτελεί πίστη και πεποίθηση της Εκκλησίας ότι κατά την ώρα της Θείας Λατρείας μετά των Χριστιανών συμμετέχει και συλλατρεύει τον Θεό μέσα στο ναό αοράτως και ο πνευματικός κόσμος των Αγίων Αγγέλων αλλά και των Αγίων των οποίων οι ψυχές συμπαρίστανται, συμπροσεύχονται και πρεσβεύουν στον Θεό, να γίνουν δεκτές οι προσευχές μας.
Κατά την ώρα της Θείας Λατρείας και κυρίως της Θείας Λειτουργίας ο Χριστιανός απομακρύνει από τον εαυτό του «πάσαν βιοτικήν μέριμναν». Βλέπει με τα μάτια της ψυχής του τον Θεό επί της γης, τον Ιησού Χριστό «ταις αγγελικαίς αοράτως δορυφορούμενον τάξεσιν», Άγιοι δε άνθρωποι αξιώθηκαν να ιδούν οράματα, Αγγέλους, και Αγίους να παρίστανται κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας.
Η Θεία Λειτουργία αποτελεί το κέντρο της Χριστιανικής Λατρείας. Είναι το μέγιστο Μυστήριο το οποίο τελεί ο Ίδιος ο Ιησούς Χριστός, ως «προσφέρον και ως προσφερόμενος», θυσία στην οποίαν Εκείνος είναι ο θύτης και το θύμα που θυσιάζεται «υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας» και δίδει το τίμιο αίμα Του «λύτρον αντί πολλών» και η Θεία Κοινωνία την οποία λαμβάνουμε, αποτελεί μετάγγιση του θεία αίματος του Κυρίου στον αρρωστημένο από την αμαρτία άνθρωπο.
Υπάρχουν βέβαια και άλλες ευκαιρίες και πράξεις λατρείας, και άλλα ιερά Μυστήρια απαραίτητα για την ολοκλήρωση της σωτηρίας του ανθρώπου. Λατρεία είναι και η συνειδητή παρακολούθηση ιερών ακολουθιών στον ιερό ναό. Λατρεία του Θεού είναι και η κάθε μικρή ή μεγάλη προσφορά του Χριστιανού δια την ανέγερση ή ανακαίνιση ναών ή προσφορά ιερών σκευών ή και το φτωχικό κεράκι που ανάβει ο Χριστιανός. Λατρεία είναι και η νηστεία και κάθε προσπάθεια να ζήσει κατά το θέλημα του Θεού ο άνθρωπος.
Λατρεύει τον Θεό ο κληρικός κάθε βαθμού, ιερουργών με το χάρισμα της ιεροσύνης. Λατρεύει τον Θεό με το κήρυγμα, την κατήχηση, το άγιο παράδειγμά του, εφ’ όσον γίνονται αυτά προς δόξα Θεού. Λατρεύει τον Θεό ο Μοναχός, ο ασκητής με την εκούσια στέρηση των υλικών αγαθών και απολαύσεων, με προσπάθεια να υποτάξει τα πάθη του και να ζήσει ζωή πνευματική, προσευχόμενος και δια τους εν κόσμω Χριστιανούς.
Λατρεύει τον Θεό ο Χριστιανός με την κάθε αγαθοεργία με σκοπό να ευαρεστήσει στον Θεό και να βοηθήσει στον αδελφό του. Λατρεύει τον Θεό ο κάθε ιεραπόστολος που εργάζεται με κίνδυνο της ζωής του σε χώρες αγρίων.
Ελάτρευσαν Θεό οι Άγιοι της Εκκλησίας μας με την αγιότητα της ζωής τους, την διδαχή τους, τα συγγράμματά τους, τους ύμνους τους οποίους έγραψαν και τους οποίους χρησιμοποιεί η Εκκλησία. Τέλος, λατρεία του Θεού υπήρξε ο μαρτυρικός θάνατος, ο δια την πίστη και την αγάπην του Χριστού θάνατος των Μαρτύρων της Εκκλησίας.
Πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι ο Θεός και θέτει και δέχεται την ειλικρινή και με καθαρή συνείδηση λατρεία μας. Ο Θεός υπέδειξε στον Μωυσή τον τρόπο της λατρείας ανάλογο τότε με την πνευματική κατάσταση και δεκτικότητα του λαού. Αλλά ο Κύριος ετίμησε την λατρεία του Μωσαϊκού Νόμου. Δέχθηκε την περιτομή, το βάπτισμα του Ιωάννου, μετέβαινε στο μοναδικό τότε ναό, τον οποίον μάλιστα ονόμασε «οίκον του πατρός» του αλλά και ανακαίνισε την λατρεία του Μωσαϊκού Νόμου, την λατρεία της Παλαιάς Διαθήκης, κατά την οποία αντί άλλων θυσιών προσέφερεν ο ίδιος τον εαυτόν Του επί Σταυρού. Μας παρέδωκε Εκείνος το Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας και καθιέρωσε το βάπτισμα «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος». Δέχεται κάθε ευλαβική προσφορά της αγάπης του Χριστιανού, ακόμα και το απλό «Ευχαριστώ» του Χριστιανού ως λατρευτική προσφορά όπως εδέχθη και το μύρο της πόρνης ως έκφραση μετάνοιας, ευχαριστίας και ευγνωμοσύνης.
του Γεωργίου Σωτηρίου
Περιοδικό Έρχου και Ίδε, Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2003
Πηγή: http://www.apostoli.org/main.php?goto=26&sub=165&val=223&article_id=1004
